Çiçek bu tarafa doğru geliyordu. Tepsi içinde taşıdığı bardakları tezgâha bırakmadan yanıma geldiğine göre kendisi için önemli bir şeyi bana söyleyecekti.

Kulağıma doğru "Şu adamla kadın var ya.." dedi pencere kenarındaki hararetle konuşan müşteri çifti gösterdi, gözlerimi devirdim. Evet, Çiçek için önemli olan şeyler çoğunlukla ilgi alanıma girmiyordu.

"Eee" dedim, tepkimi görünce duraklamıştı.

Bozuntuya vermeden devam etti. "Birazdan kadın adamın suratına su fırlatacak."

Masaya göz gezdirdim. "Ama masada su yok ki."

"O zaman ben götüreyim bir bardak." deyip hareketlendi. Oflayarak onu kolundan çektim.

"Dur şurada. Sipariş etmeden kime ne götürüyorsun?"

Elindeki tepsiye bakıp sıkıntıyla üfledi. "Hiç heyecan aramıyorsun değil mi? Şurada iki dramatik sahne izleyeceğim onu da elimden alıyorsun."

"Bence senin aradığın da heyecan değil Çiçek. Sen insanların acılarından besleniyorsun."

Sinirle gözlerini bana çevirdi. "Münevver!"

Umarsızca kaş kaldırdım. "Yalan mı söylüyorum? Kaos sevicisi."

Onu kırdığımın farkındaydım. Fakat ben ona sağlam bir şeyler söylemeseydim muhtemelen gidip masadakilere bulaşacaktı, olacakları tahmin etmek zor olsa da iyi şeyler yaşanmayacağı açıktı.

O bunu hep yapardı, ben de bunu hep yapardım. Bunu yapmak zorundaydım, ama o bilerek yapıyordu, her seferinde.

Gözleri dolmuştu. "Keşke sevdiğin adama da bu kadar açık sözlü olabilseydin. Terk edilmezdin o zaman."

Kendisi kırıldığı için beni kırmaya çalıştığı barizdi. Yanlış yaptığını biliyordu hâlbuki. Benim ona sadece iyilik yaptığımı da biliyordu. Buna rağmen intikam almaktan asla vazgeçmiyordu.

Yüreğime çöken yüke sonra bakınmaya karar verdim. Tok bir sesle "Şu söylediğin şey bile... Beni haklı çıkardı. Ayrıca ben terk edilmedim. Benden sadece..." dedim ve devamını getirmeden, "Her neyse." diyerek derin bir nefes verdim.

Sustuğumu görünce sinirlendi, yanağından bir damla süzüldü. "Aynen, her neyse..." dedi ve elindeki tepsi yüzünden ağır ağır yürüyerek yanımdan uzaklaştı.

Evet, o şey her neyse hepimize ağır geliyordu. Söyleyemediğimiz her ne varsa, koca bir ağırlıktı yüreğimizde.