BAB 1 PART 2

“Kenapa abang tak balik lagi?” Soalku. Sengaja nak menghalau dia dari rumah.
“Ramai orang kat rumah aku.”
Aku dah agak dah. Dia ni anti-sosial. Dia paling tak suka aktiviti-aktiviti keramaian.
“Bila abang balik ke universiti?” Aku menyudu nasi ke dalam mulut. Sedap betul. Mesti mak ngah yang masak.
“Esok.” Abang Malek masih tenung ke arah aku. Ni yang tak best. Nak makan pun rasa segan.
Mungkin dia pandang aku ni masih budak kecil kot. Tapi aku dah 16 tahun. Jadi normallah bila kena tenung jadi rasa serba tak kena.
“Abang duduklah kat sini, orang nak mandi sekejap. Lepas ni nak buat kerja rumah.” Aku mengemas bekas tapau kemudian mengambil beg. Aku sangkut beg di atas bahu dan segera menuju ke bilik.
Tapi tak sampai tiga langkah, aku mula rasa pening-pening lalat. Macam khayal pun ada. Empat lima langkah, badan aku terhuyung-hayang. Lantai ni nampak bergerak-gerak. Aku cuba capai mana-mana tempat untuk berpaut tapi tak berjaya. Kenapa aku jadi macam ni? Penyakit ke? Kanser ke? Leukemia?
Aku cuba pandang ke arah Abang Malek. Tapi muka Abang Malek dah tak jelas.
Aku rasa Abang Malek tengah bercakap tapi aku tak dengar sangat. Aku tak larat nak buka mata. Akhirnya aku pejamkan mata dan terduduk di atas lantai. Aku rasa ada orang yang angkat badan aku tapi lepas tu aku tak sedar apa-apa.
Black out terus.

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top