Het is alweer vijf uur als Bella weer naar beneden gaat en samen met zia Filomena de tafel dekt. Bella weet wat zia denkt, maar ze gaat er niet op in. Deze keer moet zia zelf maar ondervinden waarom ik zo stil ben. Ik heb geen zin om het nu te vertellen. Dat doe ik wel een andere keer.

Zia Filomena wil net beginnen met het eten op te scheppen als er op de deur wordt geklopt.

Er verschijnt een glimlach op Bella's gezicht. Zio Edoardo is deze keer nogal vroeg thuis, iets wat rustgevend is voor Bella. Dio heeft hem ook vandaag weer beschermd.

"Edoardo, je bent er al!" zegt Filomena tegen haar zo geliefde morito nadat ze naar de deur is gelopen.

"Ciao, schat!"

Bella ziet hoe zio Edoardo zijn moglie bekijkt. Hij zal vast vinden dat ze er moe uitziet, denkt Bella. Ze moet glimlachen als zia Filomena een kus op zio's lippen drukt.

Zio Edoardo is, zoals zia Filomena het haar heeft verteld, met zia Filomena getrouwd toen ze nog maar 19 jaar was. Bella kent hem, zolang ze zich kan herinneren, al haar hele leven en heeft een sterke band met hem.

"Ik ben blij dat je al thuis bent. Is Corrado niet mee?", vraagt zia Filomena als ze ziet dat zio Edoardo alleen is.

Hij gaat aan tafel zitten.

"Ciao, Bella", zegt hij, terwijl ook Bella een snelle kus krijgt.

"Corrado komt er direct aan." antwoordt hij zia Filomena.

Bella moet glimlachen als ze aan haar broer denkt. Corrado is maar anderhalf jaar ouder dan zij en naast het feit dat hij een super leuke broer is, is hij ook een van Bella's beste vrienden.

Nieuwsgierig kijkt ze door het raampje dat zich vlak naast de deur bevindt. Als ze in de verte tuurt, ziet ze dat haar broer niet alleen is. Bella zucht zacht. Hij heeft iemand meegenomen en ze weet precies wie. Stavros.

"Ciao, zia! Mag Stavros ook mee eten?" vraagt Corrado zodra hij in het huis is.

"Ciao Corrado", zegt Bella snel.

"Ciao kleintje", antwoordt Corrado terwijl hij Bella een warme glimlach schenkt.

Zia Filomena glimlacht naar de jongens en knikt. "Kom er maar bij, er is meer dan genoeg."

Stavros' blik is zoals gewoonlijk. Vrolijk, een tikkeltje speels. Gelukkig weet Bella hoe ze haar emoties weg kan steken zonder dat iemand het merkt. Altans, dat denkt ze toch.

"Weten je ouders dat je hier bent?", vraagt zia zodra Stavros aan de tafel komt zitten.

Stavros knikt. "Dat weten ze altijd, maakt u zich geen zorgen." zegt hij glimlachend.

Na het gebed staat zio Edoardo op en pakt uit zijn werkzak een pakje. Voordat Bella er erg in heeft, ligt het pakje voor haar neus. 

"Dit is nog voor jou. Ik ben vanochtend een goede vriend tegengekomen, Salvatore. Hij is postbezorger en heeft dit van nonna gekregen voor jou.", vertelt Edoardo.

Bella bekijkt het pakje kort en legt het snel aan de kant. Ze zal het straks openmaken.

"Dankjewel, zio." zegt ze dankbaar.

Het gerecht dat zia heeft klaargemaakt, smaakt Bella helemaal niet. Dat ze een moeilijke eter is, weet ze, maar ze weet ook best wel dat dit gerecht nu eenmaal geen gerecht is wat kinderen graag eten. Rode linzen zijn verschrikkelijk, vindt Bella. En de worst maakt het alleen maar erger.

"Zia," fluistert Bella, terwijl de rest verder zit te praten, "mag ik alstublieft stoppen met eten en het pakje van nonna openmaken?"

Zia Filomena zucht. Bella weet heus wel dat zia het vervelend vindt dat ze nog altijd geen linzen lust op deze leeftijd.

"Nou vooruit dan", antwoordt ze met tegenzin.

Bella krijgt een grijns op haar gezicht en loopt met een "dankjewel" en een kus rustig van tafel.

Ze loopt met het pakje naar de kleine woonkamer die zich naast de keuken bevindt en zet het pakje op de salontafel. Ze haalt diep adem. Wat moet ze hier dan wel niet van denken?

Een pakje van nonna.

En dan nog wel van nonna Caprice.

Bella zucht.

Nonna Caprice is nu niet bepaald de leuke nonna die je je zou kunnen voorstellen. Ze heeft niet alleen haar lievelingetjes tussen haar kleinkinderen, maar ook de afdankertjes die ze het liefst ontwijkt. Bella walgt ervan. Hoe kan je nu als nonna je eigen kleinkinderen zo een volgorde geven? Als nonna zou je juist al je kleinkinderen evenveel moeten liefhebben, vindt Bella.

Het is een wonder dat nonna Caprice zelfs aan haar denkt. Bella is nu niet bepaald het lievelingetje van haar oma. Nee, integendeel. Caprice was nonna's naamgenoot en daarmee ook direct nonna's lieveling. 

Bella's nichtje Caprice is een maandje jonger dan Bella en net als Carmina, is het een verwend nest tot en met. Ach ja. Wat kan het mij schelen, het maakt toch niks uit.

Ze bekijkt het pakje en de brief nog eens.

Hmm, nonna heeft in elk geval het pakje wel heel netjes ingepakt, vindt ze. Inplaats van eerst het pakje open te maken, pakt Bella de brief.

Ze wil liever eerst nonna's bedoelingen weten voordat ze zich al direct hecht aan wat nonna in het pakje gestopt heeft.

Lieve Bella, leest ze.

Eerst en al wil ik je zeggen dat dit doosje een onschatbare waarde heeft.

Aha, een doosje. Van onschatbare waarde, denkt Bella een tikkeltje sarcastisch.

Ik hoop dus dat je er goed zorg voor zal dragen, maar ik wil je iets vertellen, over je vader.

Bella fronst haar wenkbrauwen. Nonna vertelt nooit iets over vader, zelfs niet over hoe hij eruitziet, en nu plots, laat ze iets over haar eerstgeborene vrij.

Ik weet dat ik nooit iets over hem wou vertellen, lief kind. Maar dat had een reden. Je vader was namelijk een heel bijzonder iemand. Hij was de oudste en de eerstgeboren zoon van een rijke en machtige man, je nonno. Waar nonno is, weet ik niet. Daarom moet ik je voor je eigen veiligheid dit alles vertellen.

"Wat schrijft ze? Gaat het goed met haar?", onderbreekt Corrado haar plotseling.

Bella schrikt zo hard door haar broer dat ze de hele brief in een mum van tijd als een propje in haar handen heeft gemaakt. Corrado ligt plat van het lachen.

"Hèhè, dat was nu ook weer niet de bedoeling", lacht hij terwijl hij de lachtranen wegveegt.

Bella moet nog even bekomen van de schrik en snapt nu niet helemaal wat haar broer hier zo grappig aan vindt.

"Eh... Geen idee. Ze heeft alleen nog maar over nonno geschreven." antwoordt Bella, als ze haar hartslag terug onder controle heeft.

Doelbewust verzwijgt ze dat nonna niet alleen over nonno geschreven heeft, maar ook over hun vader. Ze weet ondertussen wel dat Corrado niet graag over hun ouders praat.

"Nonno zeg je?" zegt Corrado een tikkeltje achterdochtig.

"Ja. Ik vind het zelf net zo raar als jij." zegt Bella.

"Hmm. Ik ben benieuwd wat haar plannetje dit keer inhoudt."

Bella kijkt haar broer raar aan. Maar voordat ze een vraag kan stellen, gaat hij alweer weg.

"Zeg eh, we zijn Donatella tegengekomen. Ik moest je de groeten doen en ze hoopt dat je nog een keer langskomt bij hen."

Bella glimlacht. Corrado spreekt over Donatella alsof het zijn eigen zus is.

"Leuk dat je haar bent tegengekomen. Doe haar de groeten terug en zeg dat ik maandag na school even langskom als je haar weer tegenkomt." zegt Bella.

Haar hart is weer blij. De donkere wolken zijn weg. Er is een zonnestraal in de plaats gekomen, denkt Bella dankbaar. Hoevaak heeft Corrado mij al uit de put gehaald zonder het zelf door te hebben? Bella's blik wordt zacht.

"Oh ja, vertel haar ook over Mimi", voegt ze er snel aan toe.

Corrado knikt en verdwijnt dan in de keuken, waar Stavros met zio Edoardo zit te praten. Bella kijkt haar broer nog na.

Donatella en Corrado.

Wie weet wordt het ooit nog wel iets tussen die twee, denkt Bella dromerig. Ze zijn allebei knap, en allebei slim. Ze passen zo bij elkaar.

Donatella is een van Bella's allerbeste vriendinnen die ongeveer 3 jaar geleden in Argentera is komen wonen met haar moeder, zus en broers. Donatella is een schat van een vriendin en heeft Bella nog nooit in de steek gelaten voor wat dan ook.

Als je eens wist hoe dankbaar ik voor jou ben, Donatella.

Bella moet grinniken. Als het aan Donatella en Corrado ligt wordt het helemaal niks. Donatella voelt niks voor Corrado en omgekeerd is het precies hetzelfde.

Helaas... Bella had haar graag als schoonzus gehad. Ze laat de hoop varen en zoekt naar het stuk waar ze was gestopt met lezen.

Je vader was nog maar dertien jaar toen opa bij ons wegging.

Hij moest naar een concert met belangrijke vrienden en die avond is hij nooit meer teruggekeerd.

Bella merkt dat ze schrikt van die zin. Ze heeft altijd gedacht dat nonno gestorven was aan een hartaanval. Tenminste, dat is wat haar nichtjes altijd zeiden.

Bella denkt nog eens na over de paar zinnen in de brief. Misschien is nonna toch niet zo gemeen van aard. Als ze dit heeft meegemaakt, dan heeft ze een reden om zo te zijn.

Snel leest Bella verder.

Ik weet niet of hij dood is en wat er precies gebeurd is.
De volgende ochtend kregen we een steen door het raam gegooid, precies op een glazen vaas. De vaas spatte uiteen en een grote scherf belandde op zia Eloisa, die toen nog maar zeven jaar was.

Je kan je wel voorstellen hoe erg je daarvan schrikt als moeder.

Je kleine meid heeft heel plotseling een hele berg scherven over haar heen gekregen en het enige wat je kunt doen is de wond verzorgen!
Nadat ik met Eloisa's wonden klaar was, begon ik het briefje dat rond de steen zat te lezen.
"Geef ons Bonifacio en je krijgt je man terug. Zoniet, zullen we wraak nemen op zijn kinderen, met name op zijn dochters, als hij die krijgt, want zij behoren toe tot het kasteel der adelen."

Even denkt Bella dat ze gaat flauwvallen. "Want zij behoren toe tot het kasteel der adelen." Wat heeft dat te betekenen?! Dit kan geen goed teken zijn.

Als Bella het herleest, valt het haar gelijk op dat nonna zomaar vader's naam heeft losgelaten. Bonifacio. Hij heet Bonifacio. Mijn vader heet Bonifacio.

De tranen springen in haar ogen. Eindelijk iets wat ze van haar ouders weet.

"Papà Bonifacio", fluistert ze.

Na al die jaren, heeft nonna eindelijk zijn naam losgelaten. Bella veegt haar tranen weg. Waarom heeft ze het mij nooit verteld?

Bella zucht en beslist om verder te lezen. Nonna moet wel een reden hebben.

Het was een schok voor mij, lieve Bella.

Ik had mijn kinderen hiervoor willen beschermen, maar ik heb op een of andere manier gefaald en ik weet niet waarom en hoe.

Bella, je moet weten dat ik dit meen en dat ik je wil beschermen, mijn lief kind. Ik ben nooit een goede nonna voor jou geweest en dat heeft zijn redenen.

Nu snapt Bella er al helemaal niks meer van. Is dit echt de enige reden?

Als ik heel veel met jou zou optrekken en alle aandacht aan jou zou geven, zouden de achtervolgers meteen weten dat jij de dochter van Bonifacio bent. En dat wou ik voorkomen.

Tot nu toe is me dat gelukt en ik weet dat je me hiervoor ooit dankbaar zult zijn, maar het gevaar is nog niet geweken.

Ik moet je persoonlijk spreken Bella, zo snel mogelijk.

Veel lieve groeten,

Je nonna Caprice

Even lijkt het of de vloer vanonder Bella's voeten wordt weggehaald.

Wat is hier aan de hand? Waarom heeft ze nooit geweten wat er werkelijk met nonno gebeurd is? En waarom zijn de achtervolgers alleen op haar uit?

Dat haar vader de oudste is van het gezin, wist ze. Maar wat is er daar zo bijzonder aan? En dan nog dat andere. Waarom wist ik zelfs de namen van mijn ouders niet?

"Bella, het is tijd om het kippenhok dicht te doen. Het is alweer half acht en het wordt stilaan donker."

Zia Filomena komt naast Bella zitten.

"Het is nogal een lange brief zo te zien, hè?", vraagt ze.

Bella is nog altijd bleek en heeft pas na een paar minuten door dat zia iets aan haar vroeg.

"Bella?"

"Ja, ja, het... Het is inderdaad best een lange brief.", zegt ze snel.

Bella voelt zia's ogen in haar rug branden.

"Gaat het wel? Je doet zo eigenaardig", zegt zia Filomena bezorgd.

"Het gaat wel, maak je geen zorgen, zia", antwoordt Bella snel.

Ze staat op en gaat naar buiten. Eenmaal buiten zuigt ze de frisse lentelucht naar binnen. Hmm, dat deed goed. Ze voelt weer kracht door haar aderen stromen en kijkt even naar de lucht. Ze is een stapje dichter bij haar verleden gekomen.

En dat alles door één simpele naam.

Bonifacio.

Op een dag zal ik je vinden, papà. Bella kijkt naar de sterren die langzaam aan de lucht verschijnen en krijgt een warm gevoel in haar hart.

Danku, Dio Onniponente. Voor alles.

------------------------------------------------------

Italiaanse woorden:

Zio: oom 

Morito: echtgenoot - Moglie: echtgenote

Nonna: oma - Nonno: opa