- Jak?! Jak?! Rozumiem przypalić wodę, ale podpalić płytę indukcyjną?! - Clint wymachiwał rękoma.

- Zamiast użalać się, że nie dorastasz jej do pięt w gotowaniu, pomóż nam sprzątać, bo jak na razie tylko wyniosłeś płytę - warknęła Nat.

- Tylko?! Chyba aż!

Po godzinie intensywnego zaganiania Clinta do pracy, udało się nam ogarnąć kuchnię.

- Chciałem zaproponować obiad, ale mam lepszy pomysł. Co wy na jakąś pizzę? Albo chińszczyznę? Ja stawiam! - uśmiechnięty Tony sięgnął po telefon.

- Ty zawsze stawiasz... - Bruce przewrócił oczami.

Tony wyszedł z pomieszczenia w stronę salonu. Oparłem się o blat i lekko uśmiechnąłem.

- Czego się szczerzysz Rogers - zagarnęła Nat i usiadła obok.

- Nikt nigdy nam nie spalił kuchni. One wszystkie były... idealne.

- Dobra, dobra... Zaczekajmy, aż wątek miłosny się rozkręci. Jeżeli zacznie zarywać do ciebie, to dajesz mi dyszkę. Jeżeli do Tony'ego, on mi daje dyszkę.

- A jeżeli do nikogo? - zapytał Banner.

- Wtedy wszyscy dajecie mi dyszki - wyszczerzył się Barton.

- Ej! - Wdowa trąciła go w ramię.

- No co?! Potrzebuję kasy! - zaśmiał się.

- Żarło zamówione! To co? Może jakiegoś filma trzaśniemy na wieczór? - Stark wrócił do kuchni.

- Pewnie! - Clint nie przestawał się uśmiechać.

- Okay - przytaknął Bruce.

- Niech będzie - westchnęła Nat.

- Czemu nie? - wzruszyłem ramionami. - To co oglądamy?

- To co powiecie na... "Titanic"!?

- Nie! - krzyknęliśmy jednogłośnie.

- No dobra! Żartowałem! Żartowałem! Spokojnie! To może "Incepcja"?

- Co ty masz z tym Di-Karpio?! - Clint zmarszczył brwi.

- Po pierwsze: DiCaprio, nie żadem Karpio. Po drugie: jest świetnym aktorem!

- No dobra... Dawaj tego Karpia... - Wdowa przewróciła oczami i wskoczyła na kanapę.

Stark chciał coś jeszcze powiedzieć, ale zamiast tego sam zajął sobie miejsce i włączył film. Niedługo potem przyszło jedzenie.

- Wiecie co? - zagarnął Barton biorąc kawałek pizzy. - Zjadłbym karpia...

- Nie martw się! Tessa ci jakiegoś przyrządzi! - zaśmiał się Bruce i sięgnął po swojego kurczaka z ryżem.