Beauty of Colors #5 : white petals

~*~

"It's okay.. I forgive you." Napa-punas ako ng luha at ngumiti sa kanya.

I thought I can't. . She's the one that I thought would stay in my side, but I'm wrong. She abandoned me, and accused me on something that I didn't do. I was lost, akala ko hindi ko kakayanin noon. 'Yung pakiramdam na wala ka nang malapitan, 'yung tanging pinanghahawakan mo ay iniwan ka na rin at hindi nagtiwala sa 'yo.

Thank God, I survive.

"Magalit ka sa akin! Ang pabaya ko, s-sana naniwala ako sa 'yo. Sana hindi kita iniwan.." Nakita ko kung paano nanghina 'yung mga tuhod niya kaya napaupo siya sa kama. Hinawakan niya 'yung kamay ko at hindi parin tumitigil 'yung pag-agos ng mga luha niya. "Magalit ka sa akin, Huni.."

I can't helped but also burst into tears.. I just can't.

"Ate. . huwag ka namang ganyan. Ayos na, pinapatawad na kita." I wiped her tears, pero mukhang lalo pang lumalakas 'yung pag-iyak niya. Nadadala ako.

"H-how.. how can you forgive someone like me?"

"I can, cause I love you, Ate. Ako pa ba?" Ngumiti ako sa kanya, "Ate, alam mo there is always a chance to start again.. babawi tayo, 'di ba?" Umupo ako sa tabi niya at niyakap siya. "I miss you, Ate."

She hugged me back.

"Thank you, Huni.."

Para akong nakawala sa kadena. Siguro kung sa iba hindi madaling magpatawad, pero ako I always tried to understamd things. Martyr na kung martyr, but I always believed that kindness always win.

Hindi 'man naging mabait sa akin ang mundo, ayoko na ring iparanas sa iba 'yun. Naramdaman ko na e, at hindi siya naging madali. It takes a lot of time to heal, I know hindi ko totally mararamdam 'yung peace kapag naka-kulong ako doon sa sakit na dala ng nakaraan.

Kapag binato ka ng bato, abutan mo ng tinapay. Hindi magiging sagot 'yung pag-give back ng sakit. Okay lang kahit ako nalang 'yung masaktan, naiintindihan ko. One day, mare-realize rin nila 'yung mga bagay na ganito.

Above all. Thank you, Lord. . for making me strong and to fight those battle with you.

Habang naglalakad ako napansin ko 'yung mga white petals sa paligid. Sinundan ko ito at nakita ko na maraming tao at may nagpe-perform sa stage.

I saw Dark. He's holding his guitar habang dinadama ang kanta niya. It's been a while, huh. He's now standing in front of so many people, doing what he really wants. Pakiramdam ko tuloy hindi na siya 'yung Dark na nakilala ko noon. He looks so happy, and I'm proud of that.

Nagulat ako nang bigla kaming nagkatinginan mula sa malayo. Agad akong ngumiti at kumaway sa kanya.

He cleared his throat at nagpasalamat sa mga nanood. Nagulat ako sa huling sinabi niya, assuming lang ba ako or para sa akin talaga 'yon?

"White petals and harmonies. You'll see the kindness on it. To the girl who gave me hope, I hope you're proud of me.. this is for you.."

Ngumiti ako sa kanya.

"I will always be proud.."

- F I N -

Ayern, medyo part 2 ng black harmonies HAHAHAHAHA. I hope nagustuhan niyo.

You can request colors po, gagawan ko ng storyy. Thank you, Godbless!