Twee wolven rennen speels elkaar achterna in het bos. Ze doen een spelletje wie de ander het snelst kan pakken, iets wat hen meestal uren kon vermaken. De grijze wolf jaagt zijn bijna witte vriendin achterna tot ze opeens verdwenen was. Maar lang is ze niet weg want al snel bespringt ze op haar grotere vriend van achteren. Ze vallen samen op de grond en rollen verder, speels happend naar elkaar.

Vanaf een afstandje staat een man naar het stoei partijtje te de twee wolven te kijken. Hij heeft een glimlach op zijn lippen want hoewel de wolven het maar al te goed weten dat hij hier is laten ze niks merken. Ze kennen hem. Net als hij hen kent. Hij leunt tegen zijn auto terwijl hij vertederd naar het stel voor hem keek. Was het echt nog maar een jaar geleden dat Bo een wijk in was gehold op zoek naar de grijze wolf die nu met haar speelde? Het was een hel van een jaar geweest dat was zeker. Hij haalt de brief uit zijn zak met de oorspronkelijke reden dat hij hierheen was gereden en daarna ook nog een uur had lopen zoeken voordat hij de twee wolven had gevonden.

'Lieve Daniël en Bo.'

Leest hij zachtjes voor. Hij weet dat de wolven niet luisteren, maar dat maakt ook niet uit. Nog een week en dan zouden ze het zelf kunnen lezen.

'Ik weet dat jullie nog in jullie wolftijd zitten maar toch stuur ik jullie deze brief. adam zal hem wel aan jullie voorlezen. Ik ben voor de derde keer moeder geworden, dit keer van een tweeling. De bevruchting is door de half cyclus versneld waardoor ik gister al ze in mijn armen mocht nemen. En om Bo de uitleg te besparen, de halfcyclus is dat je de wolftijd maar voor een half volbrengt. De verandering terug is dan pijnlijk en niet natuurlijk zoals bij de zonnewende maar door alle veranderingen hier was het wel nodig. Snap je het nu kleine broer? Er is hier veel veranderd want na Ember haar dood konden we eindelijk moderniseren. Ook is er bij jou op school veel veranderd. Ik ben erachter gekomen hoe de roedelleden zich tegenover anderen gedragen en heb er een halt tot toe geroepen. Ook moest ik van onze nieuwe humanitaire hulp adviseur Ella hoi zeggen. Ze is ondanks haar leeftijd echt al een hulp geweest!'

Adam stopte even en dacht terug aan zijn ontmoeting met Ella. Ze waren elkaar laatst tegen gekomen op een bespreeking van roedels uit de omgeving en ze had inderdaad heel wat pit. Toen richtte hij zich weer op de woorden op het papier.

'Jullie nieuwe neefje en nichtje heten trouwens Dean Daniel en Ember Bo Blackrose. Vernoemd naar twee generaties dappere mensen die voor hun liefde vochten. Ik hoop jullie snel weer te zien. De wereld kan nog eens wat proberen om die ontmoeting tegen te houden maar volgens mij gaat het ons wel lukken.

Liefs, Freya.'

Ik weet totaal niet hoe ik moet beginnen. Ten eerste, dankjewel voor het lezen van mijn boek. Voor het waarderen van iets waar ik hard aan heb gewerkt.
Dankjewel.
Zoals ik al eerder zei ga ik ff een paar namen apart noemen omdat ik ze door dit boek heen steeds heb zien opduiken met hun stemmen en lieve berichtjes. Voor iedereen die ik niet noem, weet wel dat ik ook jullie onzettend dankbaar ben.
survivalwriterlover HEY IDIOOT MENS DAT ME ALTIJD PUSHTE OM TE UPDATEN. Merci :)  Al die duizenden keer met je vragen waardoor ik weer in de stress schoot over dat ik misschien wat was vergeten te vertellen. Of die keer toen je zonodig het hele hoofdstuk voluit moest voorlezen in de klas. Ugh, blij dat de leraar daar niet bij was🙄
@Packlover (<-- pakt hij je username?) Jou moet ik echt bedanken voor fantastische Fanfictie achtig iets over dit verhaal. Ik ben echt vereerd. Dankjewel :)
jansen95 hoe kan ik jou niet bedanken. Al sinds het begin van dat ik mijn boeken publiceer laat je altijd een berichtje achter en motiveer je me om verder te schrijven, thanks!

Dus dit was het dan... Ik hoop dat jullie van het verhaal genoten hebben en misschien dat ik jullie nog terug zie bij een toekomstig boek 🙃 we'll see.
Bye fantastische lezers❤️