Nadat ze was uitgezet wist ze even niet wat te doen. Ze zou kunnen terug gaan naar de roedel maar daardoor wel haar zicht op Daniel verliezen. Ze was erachter gekomen dat Daniel bijna elke dag naar een gebouw ging dat vlak bij het bos stond ging. Veel jongeren ging er trouwens heen. Daniel werd altijd met veel geschreeuw ontvangen en als ze hem buiten zag sporten waren er ook altijd meisjes die hem aanmoedigden. Dat gaf haar een gevoel van jaloezie. Waar haalden ze het lef vandaan om aan háár mate te zitten. Hadden ze zelf niet ergens een zielsverwant die ze konden gaan zoeken. Daniel leek er allemaal heel cool over te doen, hij deed met de rest mee, maar zijn blik dwaalde opvallend vaak af naar het bos waar zij zich verschool.
Ze wachtte haar kans op hem af. Elke dag opnieuw. Het werd al snel deprimerend om steeds weer naar hetzelfde te kijken maar ze bleef. Voor Daniël, voor haar mate. Al snel herkende ze de hiërarchie van Daniëls "school" zoals haar menselijke kant het noemde.
Daniel en nog een paar jongens en meisjes vormden het alpha groepje en paradeerden rond op school. Hoewel Daniël een beetje afwijkte van de rest door niet aan hun spelletjes tegen andere kinderen mee te doen, zat hij wel telkens bij hen. Vooral op het sportveld werd er naar hem geluisterd. Na Daniël kwam er een groepje volgelingen die ze als Bèta's en gewone roedel leden aanmerkte. Ze omringden het Alpha groepje met grote zorg en hielden afstand daar waar nodig. De Alpha's gingen altijd voor.
Dan had je nog wat gewone roedel leden her en der maar wat rondhingen, vooral vielen de kleine groepjes Omega's die zich voorzichtig rond bewogen op. Ze slopen van plek naar plek en bleven de Alpha's vermeiden want zodra ze daarmee in aanraking kwamen hadden ze een groot probleem.
De Alpha's spaarden niks van hen merkte ze algauw, toen één van de omega's in het pad stond van een Alpha meisje. Het meisje ging tekeer! Het werd uiteindelijk zo erg dat de lunch die de omega even daarvoor nog in haar handen had gehad nu verspreid over de grond lag. Bo besloot dat als ze ooit mens weer zou worden dat ze dan nooit naar zo iets zo gaan, dat school gebeuren kon haar gestolen worden.
Ze jaagde nu vooral s'avonds als ze Daniel niet meer kon zien en er geen mensen meer rondliepen in het bos.
En toen die ene dag uit duizenden kwam Daniël terug. Het leek erop dat het weer een saaie dag zou worden met niks meer dan het inmiddels gebruikelijke drama van die dag toen de bal opeens voorbij schoot. Daniël had staan voetballen met nog een paar jongens en blijkbaar had één van hem de bal een flinke trap haar kant op geschoten. Hoewel Daniël aan de andere kant had gestaan toen het gebeurde was hij als eerste in reactie gekomen door richting het bos te rennen. Richting haar. Opeens klopte haar hart met de snelheid van elke aparte druppel die van een waterval zou vallen, snel zocht ze de bal waar Daniël naar opzoek was.
Daar! De rode kleur stak fel af tegen de zachte lente kleuren om haar heen, ze ging zitten met de bal tussen haar poten. Nu kon Daniël niet meer om haar heen.
Eindelijk vond zijn blauwe ogen zijn wilde groene tegenpolen weer. Zodra hij haar zag stokte alles in zijn houding, van zijn voet die nu net boven de grond bungelde tot zijn adem.
'Green..'
Fluisterde hij terwijl hij opeens met een enorme vaart op haar af kwam rennen. Bo sprong vrolijk op en rende ook op hem af. Daniël liet zich op zijn knieën vallen en Bo lebberde zowat zijn totale gezicht af. Ze had hem zo vaak van ver afgezien en nu wist hij eindelijk dat zij hier had gezeten.
'Ik heb zo vaak aan je gedacht! Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien en nu ben je hier! Heb je op me gewacht of zoiets?' Daniel had een enorme lach om zijn gezicht die er zo te zien maar niet af wilde gaan. Na het knuffelen kijkt hij snel even naar achteren, naar de school. Zijn mond vertrekt even in een grimas en staat dan op.
'Ze zullen me gaan missen als ik te lang wegblijf. Ik moet terug.' Bo jankt even om zijn verkondiging.
'Ik weet het. Ik wou dat ik hier kon blijven maar nu niet. Vanmiddag.' Hij kijkt even naar beneden naar de wolf die bij hem staat. 'Dan kom ik terug, afgesproken?'

Wat vonden jullie er tot nu toe van? En wat zouden jullie graag zien gebeuren in de toekomst? Ik heb al een soort plan voor het verhaal maar suggesties zijn altijd welkom! Dat maakt het alleen maar beter.
Oh en vote eens een keertje als je weer een nieuwe update wilt😜 dat geeft ook genoeg motivatie voor de keuze van het updaten:)