'Dat is geen Chinees eten.' Merkte Adam droog op.
Hij was ondanks dit alles verrassend rustig. Daniël stond met open mond naar dit gebeuren te kijken. In wat voor wereld was hij terecht gekomen als dit al zo normaal werd opgevat als Adam nu deed. Uit de groep weerwolven (tenminste dat dacht hij of waren er misschien ook nog andere engere wezens?!) stapte een vrouw naar voren die vaag herkende. Hij had haar vaak genoeg rond zien lopen hier in de stad.
'Freya.' Ondanks het geweer siste Bo vol haat naar de vrouw. Die keek al even hatelijk terug.
'Je hebt er zelf voor gekozen het hem te vertellen. Nu moet je ook de resultaten dragen.'
Toen draaide ze zich terug naar Daniel en even dacht hij een blik van medelijden en verdriet op te vangen, maar voordat hij het goed kon zien was het ook al weer verdwenen. Net als de vrouw van het verhaal deed ook Freya alles voor haar roedel.
'Zoveel jaar heb ik je geprobeerd te beschermen. En nu heeft zij alles verziekt. Het spijt me Daniel maar we zullen je geheugen moeten wissen. Voor de veiligheid van ons allemaal.'
'Waarom?' Hij wilde niet terug naar wie hij vroeger was. Hij wou Bo niet verliezen. Er rees een stilte in de kamer. Iedereen zat te wachten op de uitleg maar ook op actie. Had ze de halve roedel nu echt alleen maar mee gebracht om dit gesprek te horen of zat er ook nog wat actie aan te komen.
De stilte werd pas verbroken door een klein geluidje van de computer. Hij had een match gevonden, Daniël moeder was gevonden. Opeens kwam iedereen weer tot leven. Freya schreeuwde wat en twee mannen renden op Adam af voordat hij de resultaten kon bekijken. Adam zijn vingers gingen razendsnel over het toetsenbord en zijn ogen vlogen over het beeld. Ondertussen had Daniel zichzelf opgesteld in het midden van de kamer. Heldhaftig hield hij zijn tegenstanders wel een halve minuut tegen. Dat was voor Adam genoeg hij had gevonden wat hij zocht. De tijd van vragen was voorbij.
'Daniël je moeder haar naam, het is Ember Blackrose!'
Daniël bevroor, de naam had al zijn beweging uit hem getrokken. Ember Blackrose... Ze vulde zijn hoofd en maakte hem doof voor wat daarna gebeurde. Hij hoorde niet hoe Adam bewusteloos werd geslagen en hoe Bo tekeer ging tegen Freya. Hij voelde niet hoe hij in boeien werd geslagen en werd weggevoerd. Pas toen hij in een bus werd gegooid en Bo tegen zich aanvoelde werd hij weer een beetje wakker.
'Dan, ben je er weer? Freya, die vrouw. Dat moet je zus zijn! Ze is ook de dochter van Ember. Dan!' Hij sloeg de woorden op maar ze gingen verloren in de storm die in zijn hoofd woede.

Bo keek kwaad naar de bestuurders. Ja ze snapte nu eindelijk waarom Daniel niks mocht weten maar kom op! Hij had ook het recht de waarheid te kennen. Je kon niet zomaar iemand weghalen om een ander te redden. Dat was nooit de oplossing.
'En nu?' Riep ze uitdagend naar de bestuurders. Ze moesten toch wel iets van plan zijn? Daniël was te veel in schok om te reageren toch wist ze dat als het moment daar was om te ontsnappen hij haar zou helpen. De auto stopte eindelijk en het was buiten al te donker om te zien waar ze waren. Toch dacht Bo bomen te onderscheiden, maar al snel was het helemaal donker geworden. Ze waren ondergronds gegaan. Voor haar zag ze Daniels contouren die bijna gewillig in een cel liep. Ze waren helaas niet dom genoeg om hun bij elkaar te doen. Twee cellen verderop duwden ze haar erin. Ze draaide zich razendsnel om nog een glimp van haar bewakers op te vangen en gromde, wild en dierlijk. Toen werd de deur dichtgegooid en zat ze in volledige duisternis.

Oh guys. Ik kan niet geloven dat er nog maar 5 hoofdstukken zijn! 😱 het voelt zo onecht! Er komt trouwens geen vervolg voor iedereen die dat hoopten. Jullie krijgen nog wel een one-shot over een compleet onbekend gedeelte van het verhaal maar daar later meer over.
Oh hebben jullie trouwens mijn andere weerwolven boek al eens gelezen? Soulmate.
Ik moet daar nog maar 3 duizend lezers tot de 100 duizend en ik kan het gewoon niet meer houden. Het wordt echt te erg🙄
Aju paraplu☂