In de weken die volgden verlieten beiden nooit elkaars gedachten. Bo wist dat hij de volgende stap moest zetten maar de tijd zat haar op haar nek. Haar geduld werd zwaar op de proef gesteld en Adam maakte het er ook niet echt beter op. Genietend van de vrijheid zonder de roedel en de kans om Bo volop te pesten reed hij bijna dagelijks langs Daniëls huis heen zonder gezien te worden. Hij kon zich vrijuit onder de mensen bewegen en maakte daar ook gebruik van. Voor Bo was dat moeilijker, zij moest uitkijken voor de roedel en Daniël. Het was de laatste keer al bijna te ver gekomen met dat ze zichzelf bijna niet kon bedwingen. Stel je voor wat er zou gebeuren bij een nog intiemere ontmoeting?

En toen stond hij opeens voor haar deur. Hij wist niet waar hij de moed vandaan had gehaald om zich naar haar deur te bewegen. Waarom zijn voeten opeens van hun vaste loop patroon waren afgeweken. Het enige wat hij nog herinnerde van zijn weg hiernaar toe was het kloppen van zijn hart en het bijna dierlijke verlangen om Bo weer te zien. Pas toen hij voor hun deur stond werd hij wakker uit die trans. Hij zou nu nog kunnen weglopen, terug naar huis.
De deur ging open en even dacht hij dat hij dat had gedaan tot er aan de andere kant ook een gezicht verscheen. Maar inplaats van de alles overheersende groene ogen die hij had verwacht te zien keek hij tegen een wat minder bekent gezicht aan.
'Daniël.' Zijn stem herinnert hem aan wie deze man is. De specialist uit zijn tijd met Green, Adam nogwattes. Opeens komt de herinnering volledig terug uit zijn onderdrukte onderbewustzijn. "Jullie hebben samen een band die niemand kan vervangen" Het was Adam destijds geweest die hem als enige steunde in zijn omgang met Green. Was Adam dan ook aan het hallucineren geweest? Wat deed hij hier eigenlijk bij Bo? Achter Adam verscheen het uitgelaten en verbaasd gezicht van Bo.
'Daniël.' Ook zij zei zijn naam, maar bij haar was het niet meer dan een fluistering. Ze staarden elkaar aan en voor een seconde had hij een vragende blik op zijn gezicht. Bo merkte daar niks want ook zij bleef hem schaamteloos aan staren. Blijkbaar was hij wel het laatste wat ze hier had verwacht.
'Daniël het is leuk om je weer te zien. Je hebt mijn zusje Bo al ontmoet niet?'
Adam stond met een twinkeling in zijn ogen naar deze twee toekomstige geliefden te kijken. Om zijn mond speelde een kleine glimlach, zo had hij Bo in al die jaren nog nooit meegemaakt. Hoe vaak had hij nu volwassen mates met elkaar zien omgaan? Toch voelde dit anders, dit was Bo. Zijn idiote, ongeduldige, drukke, beste vriendin. Het idee dat hij straks op nummer twee zou worden gezet stond hem niet aan, maar hij had altijd al geweten dat het eens zou gebeuren. Het was een voorspelling die hem was gedaan toen hij als klein kind al met haar ging spelen. Toch had het hem niet afgeschrikt want het was het waard. Bo was al die dingen waard.
'Zal ik jullie even alleen laten of zoiets? Zodat jullie in alle rust elkaar kunnen verafgoden.'
Zijn opmerking trok hen allebei weer terug naar aarde. Of tenminste, voor een gedeelte.
'Uhh.. Ga maar ja. Wij... binnen Daniël... drinken..'
Dat was genoeg voor Adam. Hij liep naar buiten om te gaan hardlopen zoals hij al van plan was geweest. Bo en Daniël liepen half struikelend het appartement binnen waarna Bo de keuken in verdween om drinken te pakken. Daar pakte ze haar arm een goed beet en kneep er hard in.
Ze. Mocht. Niet. Controle. Verliezen.

Hola! Back from space! Sorry voor dit korte hoofdstuk. Ik heb deze gebeurtenis wel een duizend keer geschreven zonder onderscheid tussen hoofdstukken te maken waardoor deze en de volgende een beetje kort zijn. Hoe vonden jullie het stukje met Adam? Hij verbaasde mij ook met zoveel diepgang achter zijn relatie met Bo. Zouden jullie het vaker willen lezen hoe hij erover denkt? Laat het me weten. Ik zal proberen dit weekend weer te updaten en als ik dat niet doe spammen jullie me maar
*kuch* survivalwriterlover *kuch*