Hierboven een foto van Bo;) i fell in love with that hair for her😍
Het strand was eigenlijk niet meer dan een strook modder dat aan het water grensde. Toch zou dit de plek zijn waar twee mates voor het eerst elkaar zouden ontmoeten.
Hij was alleen tussen al de gezinnen in. Blijkbaar was deze plek de place to go voor families als het 30 graden was. Kinderen speelden in de branding terwijl de ouders toekeken, maar Daniel was niet in het water of tussen al de ouders te vinden. Hij zat in zijn uppie helemaal achteraan. Toen zijn ouders vroegen waar hij heen ging had hij de groepsapp van zijn vrienden laten zien. Die hadden bij het zwembad afgesproken, precies de reden waarom hij juist hierheen was gegaan. Het voelde goed om geen oplettende blikken over hem heen te krijgen.
Eindelijk was hij alleen...
Hij was naar een blubberstrand gegaan. Van alles wat ze tot nu toe over hem had gehoord had Bo dit nog wel het minst verwacht. Adam had gezegd dat hij populair en veel vrienden had, niet een loner. Toch was ze blij om zijn keuze, ze Terwijl ze het strand op liep wist ze in één blik te vertellen dat hij alleen was. Helemaal achteraan zat hij dan. Ze herkende hem van foto's, maar in het echt was hij nog mooier. Daar stond ze, schaamteloos te staren. Zijn donkerbruine haar bewoog zachtjes als hij zijn hand over het papier haalde en zijn blauwe ogen keken geconcentreerd naar zijn tekening. De rest van zijn lichaam was ontspannen, relaxt.
Toen kwam ze opeens in beweging, ze kon zichzelf niet meer inhouden. Ze beende door alle gezinnen heen, strak voor zich uit kijkend. Dit was het moment. Haar voeten kwamen tot stilstand toen ze bij hem stond. Het verlangen naar hem werd sterker met de seconde. Ze nam haar zonnebril af en opende haar mond;
'Hoi'
Hij keek op toen twee benen in zijn blikveld verschenen. Daar stond een meisje met donkerbruin haar en een zwarte zonnebril op. Helaas, ze hadden hem gevonden. Zelfs al kende hij dit meisje niet, waarschijnlijk zij hem wel. Haar hand ging naar haar zonnebril en nam hem af.
Twee felgroene ogen ontwaarden zich en even kon hij niks anders dan staren. Dat waren haar ogen, de ogen die hij had verbannen uit zijn gedachten, de mooiste ogen in het universum. Dit kon niet mogelijk zijn. Zijn hersenen moeten parten met hem aan het spelen zijn. Green was bedacht, dit meisje stond recht voor hem. Haar mond bewoog en het duurde even voordat hij doorhad wat ze had gezegd. Hij stond op wat niet echt lukte door zijn verbazing. Toen het hem uiteindelijk gelukt was deinsde hij struikelend achteruit. Dit moest een droom zijn. Het meisje liep naar hem toe terwijl hij steeds verder weg probeerde te komen. Hij was bijna weg tot ze zijn arm pakte, zijn schetsboek viel uit zijn handen en hij probeerde zich los te schudden. Het meisje keek hem onbegrijpelijk aan.
'Ik snap het niet... Mijn ogen, je moet me herkennen. Voel je het brandende verlangen dan niet?'
Bo snapte er niks van. Waarom was Daniël zo? Hij zou haar moeten herkennen, of op ze minst haar ogen. Maar nog belangrijker, het verlangen naar elkaar. Ze kon zichzelf bijna niet tegenhouden. Zo dicht bij hem zijn en toch zo'n enorme afstand tussen elkaar. De wolf die in haar schuilde kwam naar het oppervlak. Ze voelde de opwinding en liefde van het dier dat evengoed haar was. Dit was zonder twijfel haar Mate. Bijna had ze toegelaten dat die andere kant van haar haar lichaam had overgenomen. Er ging een huivering door haar heen. Ze haatte als haar wezen het tegen elkaar opnam. Dat behoorde niet tot haar natuur, toch was het helaas soms nodig.
Ze liet Daniël los. Terwijl hij wegliep voelde ze des te meer de strijd in haar. Ze wou hem achterna gaan, maar tegelijk wist ze dat hij haar toch niet zou vertrouwen.
Zijn schetsboek had hij achtergelaten en diep in gedachten raapte ze het op. Hoe zou het bij Daniël in zijn hoofd gaan? Hij had al zijn hele leven zonder de andere helft van zijn wezen geleefd. Nog nooit had hij toegegeven bij de zonnewende en was hij veranderd. Hij zou of zichzelf bijna moeten vermoorden van eenzaamheid of een andere uitweg hebben gevonden.
Opeens werd ze benaderd door een jong stelletje overduidelijk één van de vele ouders op het strand.
'In naam van De Oostelijke As Wolven-roedel wat doet een dwalende wolf op ons terrein?'
Bo was even uit het veld geslagen. Hoewel reizende roedel leden overal wel getolereerd werd waren de plaatselijke roedels er niet altijd blij mee. Tijdens de wolf tijd was het vaak een dreiging of gevecht die werd geuit, maar tijdens de half jaren als mens werd het veel ingewikkelder.
'Ik ben hier voor mijn mate.' De vrouw van het stel keek nadrukkelijk in de richting waar Daniël is verdwenen.
'Daniël Rode is geen optie als mate. Het spijt me maar als hij je mate is moet ik je verzoeken om nu te vertrekken.'

ZE HEBBEN ELKAAR ONTMOET WHOEHOEEEE!!! Ik ben zo blij!! Toen ik aan dit verhaal begon had ik niet echt gedacht dat het hierop zou uitdraaien😂 het was eigenlijk bedoelt om een kortverhaal over een wolf te zijn, maar dit verhaal is beter. Sorry dat ik niet eerder deze week update, mijn voorraad slinkt en ik wou eerst weer wat meer schrijven voordat ik een nieuw hoofdstuk update. Ik wil jullie allemaal ook heel erg bedanken voor alle stemmen en lieve berichtjes die jullie achterlaten. Ik heb al eens eerder een verhaal geschreven (soulmate) maar ik heb het gevoel dat jullie veel meer betrokken bij dit verhaal zijn heel erg bedankt daarvoor:)
En nu ga ik lezen (Hunter & Preal van Joss Stirling.) weten jullie trouwens nog leuke series die ik kan lezen? (Ik heb nieuw leesvoer nodig)