~deel 2 find yourself in your world~
Tik tak, tik tak. Zijn blauwe ogen volgden de wijzers. Secondes gingen voorbij, of waren het nu uren? Hij had zijn blik nog geen moment van de klok losgemaakt, toch wist hij niet hoe laat het was.
Ze zouden hem missen in de woonkamer en bij de afspraken die hij vandaag had, maar voor eens boeide hem het allemaal niet. Niks boeide hem nu nog sinds ze hem hier heen hadden gebracht. Waanbeelden, my ass. Green was net zo echt als die klok waar hij naar staarde.
Een stem praatte tegen hem maar zijn geest dempte al het geluid en het enige wat hij hoorde was geruis. Hij dacht aan wat ze hem hadden verteld. Hoe het idee van een aardige wolf door hemzelf zou zijn verzonnen, hoe erg zijn ouders hem wel niet misten, en dat hij nu echt moest beginnen met praten.
Daar waren ze nog wel het meest gefocust op, afgezien van het feit dat hij maar wat voor zich uit staarde. Hij praatte niet.
Hij had sinds Green niks meer gezegd en zou dat ook niet gaan doen. Ze had hem laten inzien hoe oppervlakkig zijn woorden waren. Hij vertelde nooit de waarheid. Dat deden alleen zijn tekeningen.
Tik tak, tik tak, de tijd verstreek sneller als hij aan haar dacht. Hoe haar groene ogen schitterden, hoe ze samen aan dat stille meertje hadden gezeten.
'Daniël..' Een bekende stem bereikte voor het eerst in dagen zijn gedachten.
Zijn moeder was hier. Iets van zijn oude zelf wou zich naar haar toedraaien en geruststellend glimlachen. "Hoi mam,"zou hij dan zeggen. "Is alles goed?" Maar hij was die jongen niet meer. Die was verdwenen met de groene ogen mee. Hij reageerde kortweg niet op haar. Toch gaf zijn moeder het nog niet zo snel op,
'Oh Daniël, moet je nou eens zien. Die idiote waanbeelden hebben alles verpest. Waarom Daniël? Waarom.'
Haar stem klonk zo wanhopig en hij deed niks. Hij staarde naar zijn klok terwijl ze verder smeekte. Ze zou niks behalen, niet meer bij hem. Zoveel jaar van iemand anders zijn speciaal voor haar, daar had hij genoeg van. Hij wou zichzelf zijn zoals je dat hoorde te kunnen zijn. De neppe huid van zichzelf afwerpen.
'Daniël ik weet niet of jij wel mijn zoon bent. Je hebt je nog nooit zo gedragen. Het is alsof je... je... hebt je het ontdekt Daniël? Ben je erachter gekomen?' Hij zou niet over haar woorden moeten nadenken maar op een of andere manier grepen deze hem. Wat was er wat hij kon ontdekken? Hadden zijn ouders geheimen voor hem? Een andere stem klonk en hij hoorde vaag hoe zijn moeder bij hem werd weggeleid. Hij dacht vagelijk aan de kleine obsessie die zijn moeder nog even voor dit alles voor zijn liefdesleven had. Hoe ze zijn relatie met Suzy had aangemoedigd. Suzy die erna alles over haar ontmoeting met Green had vertelt. Feitelijk had zij alles verpest. Hoe had hij haar ooit kunnen liefhebben, alweer een leugen die hij van zich af wou schudden. Hij maakte voor het eerst vandaag zijn blik los van de klok en zwerfde naar zijn kamer. Daar, op het kale bureautje, zo veel anders dan zijn bureau thuis lag zijn schetsboek. Toen hij hier kwam had hij niet veel meegenomen maar zijn tekenspullen had hij mogen houden. Ze hadden gedacht dat het een therapeutische werking op hem had, dacht het niet. Alles van haar had hij al getekend, maar ook alles werd bekeken...
De muren waren hier nog net niet van glas. Maar niks was meer privé, vroeger was er niks om te verbergen, nu was het alsof elke blik die op hem werd geworpen meteen zijn ziel zag. Dat kwam omdat ze haar kenden en ontkenden.
Alles wat hij ooit als geheim had gewild was verdwenen. Verdwenen samen met zijn hart. Hoe dat kon? Dat was de vraag van liefde, de vraag van hoe de zon scheen en het was de vraag wat Green was, beter gezegt, wie...

Hoi hoi! Gelukkig nieuwjaar! De vakantie is helaas bijna afgelopen😔 hoe vonden jullie dit hoofdstuk? Ik sta altijd open voor verbeteringen en tips. Daarnaast, ik heb de tag, netties2016 aan de titel toegevoegd. Dus als jullie me willen nomineren, elk boek van mij kan, kan dat. Wie niet weet wat netties is. Het is een soort wattys voor Nederlanders en het is onofficieel. Je kunt jezelf niet nomineren, alleen anderen kunnen dat. Zoek het boek op en check het eens uit. Het is een leuk concept omdat je wat meer kans hebt dan bij de enorme wattys.
Bye bye