Chapter 1

Trace:

"SIR..."

"What?" I opened the door and didn't bother to look at Manang Lorna. I let myself feel the breeze of the morning air. Good thing that the weather is good now because last night its like there's a typhoon even though according to PAGASA its just a thunderstorm.

"Gusto raw po kayong makausap ng mama ninyo po." Inabot kaagad sa akin ni Manang Lorna ang receiver.

I take a deep breath before I answer the call. "Hello?"

"Trace! Come back home. Kailan ka ba aalis dyan sa Isla Cornelia?"

"Ma, I told you many times, I cant." I look at seashore. As if I'm really welcome in the circle society that my family have in the city.

"Please naman, anak. Bumalik ka na. Your home is here with your family." buong pagsusumamong sabi ni Mama.

"You know I cant, Mama. Dito na ang tahanan ko."

"But your work—"

"I can work here. Nagagawa ko naman ang trabaho ko kahit wala ako d'yan." Umupo ako sa upuang kahoy na nandito sa veranda. "At ayokong matakot sa akin ang mga empleyado at clients natin sa oras na makita nila ako."

"Trace, may plastic surgery naman. Bakit ba ayaw mong magpa-opera?"

Napabuntong hininga ako. "Ma, I'll end the call now." I touch the end call. Hindi ko na hinintay na sumagot pa si Mama. Again, I look at the sea. Napahawak ako sa mukha ko na may mga pilat. Mga pilat na kahit kailan hindi ko ipapatanggal. Pilat na dahilan kung bakit ako kinatatakutan ng mga tao na para bang isa akong halimaw. Even they didn't say anything to me, their reaction is screaming and shouting at me. Isa lang naman ang dahilan kung bakit nakuha ko ang mga pilat sa mukha ko. Ito ay dahil kay Cornelia.

Cornelia is my little sister. She is very sweet and wonderful young lady. I really love her but its too late to say that to her. We don't know if she's still alive or not. She lost because of me. Thirteen years ago, nakidnap kami ni Cornelia.

Umalis ako noon ng bahay na walang kasamang bodyguard at hindi ko alam na nakasunod pala sa akin si Cornelia. Nalaman ko na lang na nakasunod siya sa akin nang papasok na dapat ako sa isang bar at dahil bawal pa ang minor sa loob ng bar, hindi ako pinayagang pumasok sa loob. I really hate her that time. Napurnada ang date dapat namin ni Louise－my girlfriend that time. Nagpatuloy lang akong maglakad habang nakasunod siya sa akin. I even curse her because of what she'd done. Umiiyak siya ng umiiyak noon hanggang sa biglang may humintong van at kinuha kaming dalawa.

Dinala kami sa isang abandonadong bahay. Pinukpok nila sa ulo ang kapatid ko kaya nahimatay ito. Muntik pa nilang i-rape si Cornelia kung hindi lang ako nanlaban. I need to protect my sister that time. Nagawa kong makatakas kami ni Cornelia pero nakasunod sila sa amin. Pinabilis ko ang sinasakyan naming kotse pero sa kinamalas-malas nabaril ang gulong ng kotse na naging dahilan kaya kami naaksidente. I even hold Cornelia's hand before I close my eyes.

Nagising na lang ako na nasa hospital room na ako, umiiyak sina Mama at Papa. Nakaligtas ako pero si Cornelia naman ay nawawala. Ang mga kumidnap sa amin, patay lahat dahil nakaingkwentro nila ang alagad ng batas. Nalaman ko rin ang kanulos-nulos na nangyari sa mukha ko.

Since that day, people around me thinks that I'm beast because of what happened on my face. Kung hindi sana ako umalis ng bahay, hindi mangyayari ito sa akin. Hindi sana nawalay sa amin si Cornelia. Wala sanang trahedyang nangyari sa pamilya. This is all because of my sellfishness.

I finished my studies up to Doctoral Degree. I'm the one who managed our empire but I never show in our companies. Ayokong matakot sa akin ang mga kliyente at empleyado ko sa oras na makita nila ako. Ayokong makita ang reaksyon nila.

May mga babaeng lumalapit sa akin. Its because of my money and its a big shit! They think na magpapadala ako sa pang-aakit nila at makukuha nila ang kayamanan ng pamilya namin. Well they're wrong. Those slutty women are for bed only.

I take a deep breath before I stand up. Maglilibot na lang ako dito sa isla para makalma ang sistema ko. Isla Cornelia is my private island. I named it to my sister. Malapit lang sa Palawan ang islang ito. Mga dalawang oras na byahe.

Napapangiti pa ako dahil sa natural na ganda ng islang ito. This island is my sanctuary. Napahinto ako sa paglalakad nang may matanaw ako na parang may taong nakahandusay sa gilid ng pampang. Sino naman ang nangahas na pumunta rito sa private island ko? Agad akong lumapit sa taong iyon at kung tama ako ng hinala, isa itong babae.

Lumuhod ako sa tabi niya at hinawi ang nakatabing na buhok sa mukha. Isa nga'ng babae. A very beautiful lady to be exact. Marahan kong tinapik ang mukha ng babae. "Miss? Miss, wake up!" I checked her pulse. May pulso pa. I do the mouth-to-mouth resuscitation. Mayamaya ay nabuga siya ng mga nainom na tubig dagat. "Miss, are you okay?"

Umangat ang kamay ng babae at humaplos iyon sa mukha ko. "H-Help me..." Nawalan ulit ito ng malay.

"M-Miss." Niyugyog ko ulit siya. "Miss." Kaagad ko siyang kinarga at nagmadali akong tumakbo pabalik sa bahay ko. "Manang Lorna!"

Lumabas mula sa kusina si Manang Lorna at lumapit ito sa amin. "Dios mio! Anong nangyari sa kanya?"

"I-I don't know. Nakita ko lang siya sa gilid ng pampang." Umakyat ako at pumasok sa loob ng kwarto ko.

"Naku! Kuwawang bata."

"Please change her clothes. Nagising na siya kanina pero nawalan ng malay. Please assist her now." Ihiniga ko ang babae sa kama ko. "Babalik na lang ako mamaya. Kung sakaling magising siya, huwag mo siyang palalabasin ng kwartong ito." I looked at the woman who's laying in my before I leave the room.

I close my eyes. I need calm now and think on what I will do to that lady.

Arabella:

Unti-unti kong dinilat ang aking mga mata at nilibot ang paningin ko. Hindi pamilyar sa akin ang kwarto ito. Nasaan ako?

"Mabuti't gising ka na." Napapikit ako dahil sa sobrang silaw nang pumasok ang sinag ng araw. Napatingin ako sa nagsalita. Isang lalaki. "Sobra bang maliwanag?" Sinara nito ang kurtina na naging dahilan kung bakit sobra namang dilim ngayon ng kwartong ito. "Isang araw kang walang malay and you really made us worry to you."

Dahan-dahan akong umupo. "S-Sino ka?" Pinilit kong tumayo kahit nanghihina pa ang buong katawan ko.

Naramdaman ko na lumapit ang lalaki sa akin. "Kumusta na ang pakiramdam mo?"

"S-Sino ka muna?" nakadama ako ng takot. Paano kung ang taong ito ay isa sa mga nagtatangka sa buhay ko? For sure he will kill me as soon as possible or worst, he will rape me then kill me.

"Hindi mo naman kailangan na malaman kung sino ako."

Napansin ko na may lampshade sa gilid ng kama. Tangkang pipindutin ang switch nun nang pinigilan niya ako.

"No!"

Nagpumiglas ako sa kanya at agad na lumapit sa bintana. Agad kong hinawi ang kurtina at pumasok sa loob ang liwanag ng araw. Medyo nanlalabo pa ang mata ko kaya hindi ko masyadong nakikita ang mukha ng lalaki. But the body shape of the man is the same body of the person who tried to kill me. "Aaaaaah!" Tumakbo ako kahit pa nanghihina ako.

"Hey!"

Umikot ang aking paningin. Napahinto akong tumakbo at bago pa tuluyang sumayad ang katawan ko sa sahig ay may sumalo sa akin.

"Dang it!"

This time, nakita ko na ang mukha ng lalaki. Then everything turns to black.