Old friend

              Panibagong araw, unang simula. Dumampi ang sikat ng araw sa aking balat. Napadilat ako dahil bukas ang blinds sa aking condo.

Hinila ako ng paa ko palabas dahil sa may naririnig ako galing sa kusina. May nag luluto roon, ang amoy ng adobong manok na may pinya ay pumapasok sa aking ilong.

"Goodmorning princess"

Juan standing at the fridge looking for something. His is now topless, maybe day off nya ngayon kaya andito sya.  Tuwing day off nya ay nakasanayan na niyang ipagluto ako dahil  nga tanghali na ko magising at walang oras para roon.

"Goodmorning" bati ko sa kanya at nagtimpla ng sarili kong kape "si manang?" 

"Tulog pa. Kaen ka na" he said while setting the table.

"Thank you Juan. Wala kang lakad ngayon?" I ask him while putting some rice on my plate.

"Wala" tipid nya sagot.

Nagtaas ako ng kilay hindi sya ganto may problema kaya sya? Nagkibit balikat nalang ako.

"Vince spotted at our cafe two times?" Ngayon ko lamang sya narinig na ganto ka seryoso "Kayo na ulit?"

"Hindi naman naging kame Juan. Alam mo yun" bakit ba ang bigat ng araw na to para sameng dalawa ni Juan. Usually we're laughing and teasing each other.

"E ano lang?"

"Fine. Hindi ko alam! Wala naman kameng nag pagusapan pa!"

"That's bullshit Lianna! Hindi mo nilinaw?!"sinapo nya ang kanyang noo at dali dali na akong iniwan nakatunganga.

Problema non? Okay naman sila ni Vince dati. Bakit sya ganto?

Napukaw lamang ang atensyon ko ng bilang tumunog ang phone ko. One message from Vince pops up.

Vince:

Goodmorning

Ilang beses ko pa binura ng mga salita gusto ko sanang isend. Goodmorning lang sinabi nya pero hindi ko alam kung anong irereply ko. Mag tatatype pa sana ulit ako ng bigla syang tumawag.

"Goodmorning" his bedroom voice shivers in my spine.

Paano pa kaya pag mag kaharap kame. Paano kung andito sya.

"Lianna?"

"Y-yes. Oh sorry"

"I can't go to your cafe this morning maybe can we have dinner instead?"

"Ah sure" it seems na wala akong gana kausapin sya pero hindi ko lang talaga alam ang irereact. Hindi naman namen na pagusapan kung kame na ba o hindi. Kaya hindi ko alam kung dapat ba sweet ako o hindi.

"I miss you" napalunok ako dahil sa narinig. Oh boy! Bakit ka ba ganyan.

"I m-miss you too" I heard him chuckled on the line.

"Again"

"Huh?"

"Sabihin mo ulit yung I miss you"

"Para kang sira"

"Please baby say it again"

I rolled my eyes and sighed "fine. I miss you Vince"

I heard him murmur something but I dont understand it. He finish the call because he needs to prepare for work like I need to do it also.

Natapos ang mag hapon dito sa cafe. Sobrang bagal palage ng oras at nakakainis na iyon. Bakit ba ayaw pa mag gabi agad.

I decided to eat my snacks at my favorite spot as I watch the people crossing on the roads the, cars passing by. Even the birds flying from the trees.

"Nakakainip" bulaslas ko.

Pinatong ko ang aking baba sa aking palad. Wala ba talaga magagawa ngayon araw.

Until someone puts a paperbag on my table. I rise my head to look at him. Unfamiliar face shown up.

Kunot noo ko sya pinagmasdan habang umupo sya sa aking harapan. Umorder sya kung ano mula sa menu.

Pinagtaas ko sya ng kilay, wala ba syang balak mag pakilala? O baka naman hindi nya alam na ako ang may ari ng cafe. Luminga ako at nakita wala ng bakanteng upuan. Isipin ko na iyon ang dahilan kung bakit rito sya umupo.

A minutes of silence, bigla na lamang sya tumawa kaya muli nyang nakuha ang atensyon ko.

"Nagkanegosyo lang, suplada na, Lumipat lang school, sulpada na. May ipagmamalaki na rin ako ngayon kay wag mo supladahan Ian"

Namilog ang mata ko. Tanging sa side lang ni mama I mean yung mga tao lang habang buhay si mama ang tumatawag saken ng Ian.

"Nikko with the double K?" I asked him

He nods at me then sip on his coffee while looking at me.

"Oh my gosh! I missed you so much"  agad akong lumapit sa kanya habang tumitili.

Palage sya nasa bahay namen nung elementary pa kame. Wala na ang malaki yang salamin at maayos na syang tingnan ngayon. Mukang big time na ang loko.

Pinisil ko ang pisngi nya para mapagmasdan pa ito ng husto. Hindi talaga ako makapaniwala.

"Ian ano ba! Tigilan mo nga yan. Alam kong gwapo na ko pero pwede ba wag mong lamutakin ang muka ko" he look at me with annoyance.

I laugh at him. Maybe his looks change a lot but his personally yun na yun pa rin.

We talk about anything that pops up in mind reminiscing about our childhood.

"Ikaw kaya, ka nga mahilig ka sa pag bibake, masiba ka kasi" I pout when he said it.

"At pikon" humalakhak sya sa sarili nya kalokohan.

Seaman na pala sya kaya hindi nya ako nadadalaw. Ngayon lang daw sya nag lakas ng loob dahil may ipon na sya.

Sinabi nya rin saken na kaya sya nag ipon ay para may mukha daw syang ihaharap saken. Alam nya daw kasi na iba na ang pamumuhay ko at hindi na nya ako kayang abutin.

"Ano ka ba, wala kaya akong naging totoong kaibigan nung wala ka. Mahirap din sa mundong to. Mapang husga sila kaya ayaw nila ako kaibiganin. Kalaunan nasanay na rin ako" I awkwardly smile at him.

"Sana nalaman ko para hindi na ko lumayo" nahimigan ko ang sinsireda ng kanyang boses.

Bata pa lang kame ay palage na yang sinasabi na papakasalan nya ako. Nagbago kaya yon?

Matangkad sya at mejo moreno dahil siguro ay seaman sya at exposed sa dagat ngunit bumagay naman iyon sa kanya. Malabo na ang gantong klase ng ka gwapuhan ay walang mga babaeng umaaligid.

"I still like you Ian" out of nowhere ay sinabi nya iyon saken.

Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya. Nung bata kame pag sinasabi nya ko ng ganon ay agad akong sumasagot na gusto ko rin sya. Na magpapakasal rin ako sa kanya. Pero mga bata pa kame nun.

Ngayon ay iba na. Hindi na pwede dahil sa may gusto na kong iba.

"Huli na ata ako" inilagay nya ang kanyang palad sa kanyang batok at saka ngumit sakin.

"Nikko kasi wala naman akong boyfriend pero kasi... may gusto akong iba" halos pabulong ko na iyong sinabi dahil ayaw kong masaktan ang kaibigan.

"Hindi pa naman pala huli" I bitter smile show in his face "hanggat wala pa, hindi muna ako sususko. Liligawan pa rin kita kahit wala ng kasiguraduhan kahit alam kong matatalo lang ako"

"Nikko kasi a-"

"Ops wag mo ako mababasted baste ha! Tatanggapin ko lang natalo na ko pag kayo ng sinasabi mong gusto mo" Seryoso sya habang sinasabi ang mga iyon saken pero masasaktan sya at hindi ko iyon gusto.

"Nik-" hindi nya ako pinatapos sa kanyang aking sasabihin.

"Please Ian please give me even a percent chance to be with you. And please lang wag kang maiilang saken babatukan kita" he blinks his eyes.

Para talaga sira ang isang to. Ayaw akong patapusin. Sya lang yung manliligaw na gantong ka demanding at ayaw magpabusted kahit harap harap mo ng sinasabi ayaw tanggapin.

Lumipas ang oras. Ang pagkailang ko kay Nikko ay nawala rin. Hindi namen na pansin na gabi na pala. Luminga ako, konti nalang pala ang customer namen

Kinapa ko ang aking bulsa ngunit wala roon ang phone ko. Panigurado akong may isang tao ang galit na galit na ngayon.

"May problema Ian?"

"Yung phone ko kasi naiwan ko yata sa office"

"Ah yun lang pala. Speaking of, give me your number"

Agad kong kinuha ang kanyang cellphone. Tinipa ko roon ang aking numero pag tapos noon ay hindi pa rin ako mapakali.

Aalis ba ako rito para kunin ang phone ko? Pero paano si Nikko iiwan ko ba sya?

"Ian relax phone lang yun minsan nalang tayo magkita e. Nakakapagselos naman yan" he twisted his lips.

Nagpapaawa pa ang mokong saken. Bahagya akong natawa.

Natigilan kameng pareho ng may isang pamilyar na lalaki ang umupo sa bakanteng silya.

"Having a good time with my girl!" his voice thundered as if we did something unforgivable.

He doesn't look at me instead he lean his two shoulders on the chair.

"Woah!" Nikko face him proudly "Yes! Ano naman ngayon?!"

"Nikko" saway ko sa kanya. Minustra ko sa kanya na tumigil na wag na nya dagdagan gamit ang hand gestures at mukha ko.

Ang isang to, nang aasar pa! sarap batukan.

I look at Vince and he looks really pissed. Actually he looks like he is ready to kill someone at this moment pero pinipigilan nya lang dahil nasa  public places kame.

"Vince" finally I have the guts to call his name.

He look at me with full annoyance in his face. He grabs my wrist and pull me away. I glanced at Nikko's direction, he wave at me while laughing. Fvck!