SUZZY

"Kharyl, take this na. You know, I just want to help you," Kira said and give Khary a few money. Nakangiting tinanggap naman ni Khary yun.

"She's right, Sis. Kahit na gusto ko din tumulong, walang badget, e." nakasimangot na sabi ni Marga.

"Here, this will help," sabi ko at kumuha ng kunting pera para ibigay sakanya.

"Salamat talaga, buti nalang 'di kayo plastic gaya ng iba."

"What's plastic? As in like a bottle of water?" sabi ni Marga at inartehan pa ang boses, inirapan lang siya ni Khary kaya natawa kami.

"Korni mo, Marga. Nga pala, kailangan ko na palang umalis," tumango naman sila.

"Yeah, kailangan ko pang mag-aral."

"Magsusulat pa ako,"

"Bibigay ko pa ito sa Mama ko. Para makakain na sila ng mga kapatid ko."

Kanya-kanyang rason namin kaya bumeso muna kami at nagpaalam na sa isa't isa.

"See you when I see you," sabay na sabi namin at tumawa.

Pagkatapos kong magpaalam ay umalis na ako. I need to go, may importante pa kasi akong gagawin.

Ilang minuto lang ay nakarating na ako sa lugar na gusto kong puntahan.

"Roses Garden."

Nakangiti akong pumasok habang dala-dala ang mga paint brush at artworks ko.

When I find a spot, umupo na ako at inayos ang mga gamit ko. Nagsimula akong mag paint ng mga roses at sinundan ng clouds.

This is my stress reliever. Everyone has their own stress reliever, and painting is one of that. Matagal na akong nagpapaint simula ng maguwi si Daddy ng paintbrush at illustration sa bahay. Namana ko din yung talento ko kay Mommy, she's known as one of the famous artist in the world and I want to be like her.

Masaya akong nagpapaint ng may biglang tumawag. I get my phone and saw my Daddy calling.

"Yes, Dad?" tanong ko at pinunas ang kamay sa noo ko. God, may paint pala yung hands ko!

Mabilis kong kinuha ang pocket mirror ko at tinignan ang face ko habang nasa tenga ko parin ang phone.

"Sweetie, where are you?" napangiti na lang ako sa sinabi ni Dad.

"I'm here at our garden, Dad." I said and trying to remove the paint on my face.

"No boys?" dahil sa gulat napapunas ko yung kamay kong may paint kaya mas lalong rumami. Aish timang nanaman, Suzzy.

"Dad?! Of course wala," sabi ko at tinignan ulit yung face ko na halos matakpan na ng paint ang mukha ko.

"Are you sure? Always remember that you're still my baby," tanong niya ulit. Napangiti nalang ako at tumango kahit hindi niya nakikita.

"Trust me, Dad." sabi ko at 'di na pinansin ang mga pintura sa mukha ko.

"Btw Dad, I have to go. I still have an important things to do." sabi ko kaya nagpaalam na siya.

Napabuntong hininga nalang ako at tinignan ang mga ulap. Buti pa sila, they have freedom to choose kung saan sila pupunta.

Tinago ko ulit ang phone ko at tinignan ang gawa ko. Ang galing mo talaga self! Keep it up.

I draw a pair of white and red roses, I also draw orange clouds that making my painting more beautiful.

Mag-aayos na sana ako ng may makita ako sa tabi.

Tumayo ako at kinuha ang baon kong sandwiches at cans of coke.

"Hi," nagulat naman yung mga bata sakin at meron pang nagtago sa babaeng pinaka matanda sa kanila.

"Wag kayo matakot, mabait ako. See?" sabi ko at inabot ang mga dala ko. Hindi na sila nag-alangang kunin at mabilis na kinain. Malungkot ko silang tinignan.

Halata sa kanila ang pagkagutom at pagod. Sa murang edad kailangan nilang makipag-sapalaran at makisama para mabuhay at makakain. Yung edad nila ay five to twelve years old.

"Nasan ang mga magulang niyo?" tanong ko sakanila. Nginuya muna ng pinakamatanda ang pagkain niya at sumagot.

"Nasa langit na po," mas lalo akong nalungkot kasi kahit nakangiti halata yung lungkot sa mga mata niya.

"Dalawang taon na po ang nakakalipas simula ng aksidente silang mabangga ng isang truck. Simula po nun, ako na po ang tumayong ina't ama sa mga kapatid ko," mahabang sabi niya at kumagat ulit sa tuna sandwich na hawak niya.

"Nabangga? Ano nangyare?" tanong ko at lumapit sakanya. God ,nagiging chismosa kana, Suzzy.

"Ewan ko po, binigyan lang po kami ng isang daan at pinaalis na kami," what? As in, they don't file a case against the truck driver?

"Bata pa po ako, pero alam ko pong may mali sa ginawa nila. Paglaki ko po gusto ko pong igante ang mga magulang ko," sabi niya at halata ang galit sa mga mata niya. Nakakuyom pa ang mga kamao niya.

"Mali yun,"

"Pero mali rin po sila, ganun po ba talaga? Pag mahirap ka, wala silang pake at kahit gusto namin ng hustisya hindi nila maibigay?" napatahimik ako sa sinabi niya kasi...tama siya.

Masakit tanggapin pero iba na ang panahon ngayon, bibihira ang mga matitino at totoong may malasakit sa kapwa.

"Mali ang gumanti pero mali din po bang humingi ng hustisya?" sabi niya at umiyak. Dahil siguro ang kuya na nila ang tumayong nanay at tatay sakanila, umiyak din ang mga kapatid niya nung nakita siyang umiiyak.

"Wag ka na umiyak, pangako. Ako mismo ang maghahanap ng hustisya para sayo," sabi ko st niyakap siya. God, napasubo ka pa, Suzzy.

Ilang minuto lang siyang umiyak at tumigil ng makita niya ang painting na ginagawa ko.

"Ang ganda po," sabi niya.

"You can try," halatang gusto niya rin magpaint kaya kumuha ako ng panibagong illustration at binigay sakanya.

"Wow, you're good." ang ganda ng drawing niya, tho maraming bura at lagpas pa, maganda padin. Reason na yung bata pa siya at hindi siya sanay magpaint.

"Pangarap po kasi ng nanay ko sakin yan, Ate." sabi niya at niyakap ang gawa niya.

Click.

Napatingin ako sa likod ko ng may narinig akong click. Isang lalaking matangkad, moreno at chinito ang nakita ko. May dala siyang polaroid and camera.

"Ah, Hi?" napataas ang kilay ko sa sinabi niya. Naramdaman niya atang wala akong balak mag 'hi' sakanya kaya pumeke siya ng ubo.

"I'm s-sorry. I just finding a beautiful scenery ng makita ko kayo,"

"Pinipicturan mo ba ako?" sabi ko kaya mabilis siyang umiling.

"N-no! I mean, not you, her." sabi niya at tinuro ang batang babaeng kasama ko.

"Ako po? Lira po ang pangalan ko," sabi niya at ngumiti.

"Lira, pasensya na ah," sabi niya at ginulo ang buhok nung bata.

"Talagang wala akong picture dyan? Patingin nga," sabi ko at kinuha ang camera niyang nakasabit sa leeg niya kaya pati mukha niya ay lumapit sakin. Sobrang lapit ng mukha niya gosh.

"A-ah, titignan ko lang," sabi ko at nilipat ang tingin sa camera. Napalunok naman ako ng makita kong wala akong picture kahit isa!

"H-hehe, alis na kami ano?" sabi ko at hahakbang na sana ng hawakan niya ako sa kamay.

"Mind, taking a picture with you-"

"No!" agad na sabi ko. Halatang nagulat siya pero natawa din ng makabawi. Gosh, you're so embarrasing, Suzzy.

"I m-mean, I don't like pictures," tumalikod naman ako dahil sa hiya, narinig ko naman ang tawa niya kaya mas lalo akong namula.

"Pft, even if you're beautiful, I'm asking about your paintings," napatingin naman ako sa kanya dahil sa sinabi niya.

"H-ha?"

"Ham," sabi niya at tumawa. Sinamaan ko naman siya ng tingin. Feeling close itong gwapo- alien na lalaking ito.

"For what?" tanong ko, he nod at kumuha ng bagay sa bag niya. He get his wallet and he gave me a calling card.

"I love to take pictures and my club assigned me to take memorable or beautiful pictures," oh, so he loves to do photography.

"Magkano naman yung talent fee ko?" mukha naman siyang nagulat kaya natawa ako.

"Biro lang," sabi ko at tumawa ng malakas.

"Ano ba gagawin namin?" tanong ko at sinimulan na niya kaming turuan. Sa una nahirapan ang mga bata kasi hindi sila sanay, samantalang ako, lumaking may camera sa likod at harap dahil kilala ang mga magulang ko sa buong bansa.

"And, done! Thank you, kids." sabi niya at nakipag-apir kila Lira. Nakangiti naman akong nakatanaw lang sakanila, it's so good to see that they're happy.

"Oh," napatingin ako sa lalaking FC at tinaasan siya ng kilay.

"Ano yan?"

"Kung may mata ka, sobre. Kung wala, edi wala," sinamaan ko naman siya ng tingin dahil sa sinabi niya.

"Are you mocking me?" tanong ko pero tumawa lang siya.

"Talent fee mo," sabi niya at inabot sakin ang manipis na sobre. Inirapan ko muna siya bago ko nilagpasan para puntahan ang mga bata. They need this more than me kaya ibibigay ko na lang sa kanila.

"Thank you, Ate!"

"Welcome,"

Mag-gagabi na kaya kailangan ko nang umuwi sa bahay, nagpaalam na rin sila Lira dahil inaantok na daw yung kapatid niya.

Nakangiti naman akong bumalik sa lugar kung saan nandon ang paintings ko, magliligpit na sana ako ng may kamay na tumulong sakin.

"Tulungan na kita, tapos ihahatid kita sa sakayan," sabi niya pero umiling ako.

"No need, I can handle myself." sabi ko at nginitian siya pero busy siya kakaligpit ng mga gamit ko.

"Ako na bahala, sige ka, sabi daw nila may nagmumulto daw dyan sa may kanto," w-what?

"E-ehem, that's not true. I've been here since I was a kid and I don't even feel a ghost here,"

"May kasama ka?"

"Of course, My parents-"

"Nandyan na siya!" napakapit ako sa t-shirt niya at napasandal sa dibdib niya dahil sa gulat at takot. Ilang mimuto din akong nakapikit ng marinig ko ang tawa niya.

"I hate you!" sabi ko at nagsimulang maglakad pero bumalik din agad.

"Escort me," sabi ko at hinila ang kamay niya. He's laughing while carrying my things until we reach the place.

I immediately let go of his hands and shot him my death glare.

"Ano?"

"Stop acting innocent," sabi ko at kinuha ang cellphone ko to call Kuya Pedro.

"Kuya Pedro? Yes, I'm already here. Can you pick me up? I just don't want to book a grab right now," I said, napatingin naman si FC sakin habang ginagaya ako. Inirapan ko lang siya at tinalikuran.

"Okay, Ms." sabi niya kaya nagpasalamat ako.

"Di ka pa uuwi?" tanong ko.

"Bakit? Miss mo na agad ako?" inirapan ko ulit siya at hinarap.

"Excuse me, mister. I'm just a concerned citizen, kung ayaw mo naman, edi wag ka na umuwi," malakas na sabi ko sakanya pero tinawanan niya lang ako.

This guy! Kakainis na siya, sobra! Imagine? Halos kanina pa ako umiirap at dahil yun sa kanya? Ugh, stop it, Suzzy.

"I'm Caleb," napatingin naman ako sa kamay na nasa harapan ko. Inis ko siyang tinignan pero inabot parin ang kamay niya.

"Alesandra," I said, few minutes after that I heard a horn.

"Ms-"

"Sandra!" sabi ko at tinignan si Kuya Pedro.

"S-sandra?" sabi niya at bumaba para buksan ako ng pinto.

"Ms, hindi po ba sasakay yung kasama niyo? Gabi na po at bihira lang ang dumaan na sasakyan dito," sabi niya kaya napabuntong hininga nalang ako. Binuksan ko ang bintana ko at tinawag siya.

"Cal, you want a ride?" sabi ko pero umiling siya.

"Let's go, it's already late kaya wala ka ng masasakyan. Besides, kasalanan ko kung bakit ka ginabi," sabi ko at binuksan ang tabing pintuan ko. Kamot ulo naman siyang pumasok at tumingin sakin.

"S-salamat," sabi niya pero nginitian ko lang siya.

"Welcome." sabi ko at umandar na ang kotse.

God, this is a long ride.

______

A/N:

After one week, I finally summoned the good spirit so I can have an energy to type and think about what will happen next. Thank you for waiting mara's, here's your update.

NASA MULTIMEDIA ANG EXAMPLE NG PAINTING NI SUZZY, REMINDER, THE PICTURE IS NOT MINE BUT I USE THAT AS A EXAMPLE AND INSPIRATION.

VOTE.COMMENT. ENJOY.