Episode 18: Act of Contrition (Part 3)

                 • • • TUTTI • • •

WE IMMEDIATELY PREPARED Father Piccolo's funeral the moment we returned to the Overlook with his remains.

Rum just cleaned his remains since it had no blood and remaining flesh to embalm and autopsy to. He changed the priest's clothing also because Queen threw hysterics when she saw his half naked rotting remains. Dean, Snow, and I did our respective tasks.

After two days and one night, we buried Father Piccolo's remains. Wala rin naman kasi siyang ganoong mga bisita and his family requested to do the burial as soon as possible.

We led the burial ceremony wearing a white long bishop sleeves shirt underneath a black flared dress as the funeral uniform for females and a black coat over a white long sleeves button down for males.

Humilig ako sa pader ng elevator papuntang basement at pinukol ng tingin ang pari. He was happy to move on to the afterlife but why do I feel like something was still not right.

I uncrossed my arms and stood properly when the elevator opened. The huge tree lit up and illuminated the whole basement. The priest looked perplexed with what he witnessed.

I noticed when Rum went near the river. We were all surprised when Charon wasn't there. He was supposed to fetch the priest now but he wasn't here.

"Bakit wala si Charon?" Snow inquired.

"Rum, what's happening?" asked Queen.

Nasa likuran lang kami ni Rum habang ang mga mata niya ay nasa unahan, sa mga hamog.

"Anong nangyayari? Akala ko ba ay makakatawid na ako ngayon?"

I rolled my eyes at Father Piccolo's voice.

"Hindi ko na nga pinahanap sa inyo ang pumatay sa akin tapos kahit itong dapat ay talagang trabaho ninyo ay hindi niyo pa magawa nang tama," maanghang na wika niya.

Gulat na napabaling sa kanya si Snow, hindi inaasahan ang asta ng pari.

"Sigurado akong mahal ang binayad ng pamilya ko sa inyo tapos bibigyan niyo lamang ako nang ganitong serbisyo?! Maaantala pa ang pag-alis ko dahil sa pagkukulang niyo!" habol niya pang akala mo ay luging-lugi siya.

Gusto kong sumabog at magsabi ng masasamang words pero nanahimik na lang ako at sinipa ang maliit na bato papunta sa bukong-bukong niya. Napatingala kaagad ako nang inis niya akong nilingon.

I caught Queen arching one delicate brow at him while Dean grimaced. Si Rum naman nanatiling nakatalikod sa amin. He suddenly looked at us over his shoulder.

"Dalhin niyo na muna pabalik sa itaas si Father Piccolo," mahinahong utos ni Rum sa amin.

We obliged and ushered the priest back to his room. Dean did it actually because I faked my eye rolls and crossed arms to display my unwillingness to do so.

I didn't settle after that. There was obviously wrong with the priest and that all the more got me interested with Dylan Umali's story and where his fury for Father Piccolo was actually coming from.

                • • • QUEEN • • •

I SAW RUM going to the kitchen when I came out from the wardrobe designed as a safekeeping room for the clothes and cosmetics to be used for our client corpses.

I followed him. He was silent after our supposed sendoff for Father Piccolo. I'm also curious as to why Charon hadn't shown. Dean ushered the priest back to his room after Tutti shown her lack of interest and fixed dislike for the client.

I leaned on the door frame and watched as Rum sauntered to the storage room and took a bottle of wine with him. He retreated to the kitchen then opened one cupboard.

"You want some?" he asked without looking at me.

"Yes, please."

"But only a glass," said he.

He took two wine glasses from the cupboard and placed them atop the marble counter. He opened the wine and while pouring some of its content in the glasses, he unbuttoned his coat then he unfastened the third button of his funeral uniform using his free hand, almost giving me a peek of his hard chest.

He sealed the wine bottle again with its cork when he's done and placed it on the counter. He took the wine glasses and walked his way to the dining table.

Nagkabaligtad kami ng pwesto. Naupo ako sa may kabisera, where he usually sat. Siya naman ay nasa kanan ko, my usual seat.

He handed me one glass. I looked at him while I sipped on my wine. He sipped on his but he had a faraway look on his face, he's probably thinking. He put down his glass when he finished drinking half of its content then he licked his lower lip before he leaned the back of his head on his chair and closed his eyes.

He looks so tired yet peaceful and really beautiful to look at.

I didn't know that someone can become exhausted, serene, and truly charming all at once.

I traced the strands of golden locks that were freely falling down to his forehead with my vision. It never appear unruly to me but always charismatic instead. His nose was sculpted like those of the aristocrats. Wine wetted and ornamented his already attractive red lips. His perfectly angled jaw added more to the qualities of perfection I have long set my eyes and heart on.

I put down my glass and reached for him. I felt electricity surged through my body and butterflies rumbled in my stomach when the tips of my fingers finally reached his cheek. I let my hand slide and gently cupped it, my heart beating wildly.

I have long wanted to be this close to him. I always wish to hold him like this since I was nine when got to know what love truly meant.

Nagulat ako nang marahan niyang hawakan ang pulso ko.

"Please stop," he whispered.

Natigilan ako roon. He looked at me and sat properly on his seat.

"Bakit? Si Dahl parin ba hanggang ngayon?"

He was surprised and was about to open his mouth to say something but he pursed his lips again and closed his eyes.

Ramdam ko ang kirot sa puso ko dahil doon. Nahihirapan siyang sagutin ako.

Nang magmulat siya ay masamo niya akong tinitigan sa mga mata.

"I don't want to hurt you," he said and I felt my heart ached.

Binawi ko ang kamay ko at tumango. Inubos ko ang wine sa isang lagok at tumayo saka mabilis na tumalikod bago pa niya makita ang mga luha kong nagbagsakan.

                   • • • TUTTI • • •

DYLAN UMALI.

Standing in front of the wall where the Simulation Room should be, I think of visiting that one particular day from ten years ago where he said his demise started with Father Piccolo as the main source.

Kaso kahit anong katok at bulong ko ng alam kong magic words ay ayaw paring magpakita ng pinto. Nagpakita naman ito kay Snow bigla kaya umaasa akong pati sa akin din sana sa pagkakataong 'to.

I knocked three times again then another three times and another round until I got fed up and used my forehead in knocking the wall repeatedly instead as I counted.

"Seven, eight, nine, ten, ele-" nahinto ako sa pagbibilang at napadilat nang maramdaman ko ang palad na pumigil sa pag-uuntog ko ng noo sa pader.

"You should have just told me that you want to see the door instead of hurting yourself like this."

Tumunghay ako sa likuran at naabutan ang nakakunot noong si Rum. I blinked three times as I looked at him. His breath smells of mixed mint, wine, and his natural scent which I find really aromatic.

He sighed and took his palm off my forehead then walked in front of wall beside me. He knocked three times, his silver bangle swinging.

The gigantic double doors appeared right before my eyes. He advance nigh the machine where we get to tell our desired location.

"Where to?" he asked.

I puffed my cheeks then clicked my tongue and said, "The day when Dylan started hating Father Piccolo."

"What's his full name?"

"Si Dylan? Dylan Umali."

"Dylan Umali's life then."

Bumukas ang pinto. I looked at Rum when he slid his hand on mine to hold it.

"Let's go," he stated and we both stepped inside the door.

We stepped out in a church with a mass that's about to end. Si Father Piccolo ang nagdaraos ng misa. Maraming mga tao rin ang dumalo.

"The Mass is ended, go in peace, and announce the Gospel of the Lord," he announced after blessing the congregation.  

"Si Dylan," turo ko sa binatang si Dylan na siyang sakristan na may dala ng Bibliya.

Rum looked at the direction I pointed.

"I guess he's still fourteen years old at this time," he told me.

Napahigpit ang hawak ni Rum sa akin nang biglang nag-iba na naman ang eksena. Nakatayo kami sa labas ng confessional booth at wala ng mga tao sa loob ng simbahan maliban na lamang sa mga bulungang naririnig namin mula sa loob ng confessional booth.

"Isubo mo," utos ng boses ng matandang lalaki. I recognized who it was. It's Father Piccolo.

"F-Father...ayoko po..." nanginginig na sagot naman ng boses ng isang binatilyo. I couldn't be wrong. It's Dylan's.

"Gagawin mo o mawawala ang scholarship mo," banta ng pari.

Marahil ay may scholarship ang mga sakristan sa parish nila.

"Ah... Ganyan nga..." halinghing ng pari.

Napapikit ako sa galit lalo na nang marinig ko ang mumunting iyak ni Dylan sa loob.

Napabaling ako kay Rum nang hawakan niya nang mahigpit ang kamay ko. Pansin ko ring biglang lumamig ang mga mata niya habang nakatanaw parin sa confessional booth.

Muling nagbago ang eksena. Si Dylan na mukhang aalis na ng mumunti nilang kubo nang tawagin siyang muli ng isang matandang babae.

"Dylan, apo, sandali lang."

Dylan jogged his way back to the old woman who was actually his grandmother.

"Maglalako ako sa may Divisoria ngayong araw at baka gabihin ako. Pwede mo bang isama muna si Abi? Wala kasing maiiwan dito. Ilang misa ba ang idaraos ngayon na kasama ka?"

"Isa lang po, la. Sige po, isasama ko si Abi. Uuwi rin naman po kami agad."

"Maraming salamat apo. Abi, dalhin mo na 'yong bag mo at sumama ka muna kay kuya," tawag ng matanda sa anim na taong gulang na batang babae.

Dali-dali namang kumilos ang bata at kinuha ang kanyang maliit na bag at manika.

"Kuya, alis na tayo?" tanong nito sa nakatatandang kapatid sabay hawak ng maliit nitong kamay dito.

Dylan smiled and pinched her cheek.

"Oo, basta 'wag kang malikot doon sa misa ha. Maupo ka lang habang hinihintay si kuya," bilin nito sa kapatid na maagap namang tumango.

"Ikaw nang bahala sa kanya, Dylan. Mag-ingat kayo ha!" kaway ng lola sa dalawang apo.

Abi kept her promise to behave while sitting on the seat Dylan reserved for her during the mass.

"Rum, I don't like this," mahinang usal ko habang nakatingin sa inosenteng bata.

Masamo akong dinungaw ni Rum at inakbayan. He was gently caressing my arm to comfort me. He didn't say anything because we both knew for a fact that something horrible is about to happen next.

"Abi," nakangiting tawag ni Dylan sa kapatid na ngumiti at kaagad na lumapit sa kanya.

"Uuwi na tayo kuya?" tanong nito na tinanguan naman niya.

"Dylan," nanigas si Dylan sa biglang pagtawag ni Father Piccolo sa kanya.

Hinila ni Abi ang magkahawak na kamay nila ng kuya nang mapansin din ang paring tumatawag.

"Kuya, tawag ka po ni Father," inosenteng wika nito.

Hindi parin lumingon si Dylan pero laking gulat niya nang sumulpot ang pari sa tabi ni Abi.

"Ikaw ba ang nakababatang kapatid ni Dylan?"

Tumango si Abi at nginitian ang pari.

"Opo."

"Dylan," baling ng pari kay Dylan pero nanatiling bingi ang huli.

"Pwede bang sumama si Father Piccolo sa inyo?" ngiti ng padre kay Abi.

"Hindi!" maagap na tugon ni Dylan at inilayo ang kapatid sa pari.

"Kuya, bakit po?"

Nagpalinga-linga ang pari at nang mapansing abala ang ibang tao ay hinawakan niya si Dylan sa balikat at dinala nang pasimple sa labas ng simbahan.

"Isasama mo ako o papatayin ko ang lola at kapatid mo? Alam mo na ang kaya kong gawin, Dylan," bulong ng pari sa kanya.

Kinuyom ko ang mga kamao ko tapos may panibago na namang tagpo. Sa mismong bahay na nila Dylan. Nasa kwarto silang dalawang magkapatid tapos nakaupo si Abi sa banig na nakalatag doon.

"Kuya, bakit ka po umiiyak?" nababahalang tanong ni Abi sabay punas ng mga luha ng kanyang kuya.

"Abi, sorry. Ayaw ni kuya nang ganito pero... magiging delikado ang buhay niyo ni lola..." hikbi ni Dylan.

Kumatok ang pari sa pinto.

"Matagal pa ba 'yan, Dylan?" inip nitong tanong.

"Sorry, sorry.... Patawarin mo si kuya, Abi.... Sandali lang 'to... Tandaan mo mahal na mahal kita..." iyak ni Dylan at hinalikan muna sa noo ang batang kapatid bago tumango at tinungo ang pinto.

Nanginginig ang kamay na binuksan ni Dylan ang pinto. Ang ngisi ni Father Piccolo ang kaagad na bumungad sa kanya.

"Sige na. Lumabas ka na d'yan," utos nito.

"'Wag mong sasaktan ang kapatid ko," matapang na wika ni Dylan na nginisihan lang ng pari sabay hawi sa kanya palabas ng kwarto.

Sinara ng pari ang pinto at kaagad na napaupo at sandal si Dylan doon habang umiiyak.

"Father, ano pong ginagawa niyo? Bakit po kayo nakahubad? Si kuya ko po?" dinig naming sunod-sunod na tanong ni Abi mula sa labas ng pinto.

"F-Father... 'wag po... masakit... k-kuya..." iyak ni Abi na dahilan upang humagulgol na si Dylan sa labas ng pinto.

Wala kaming ibang narinig kundi iyak at pagmamakaawa ni Abi na sinabayan ng mga ungol at halinghing ng demonyong pari.

Sinubukan kong hawakan ang pinto pero tumagos lang ang kamay ko. Napatulala na lamang ako roon. Naaawa ako sa kanila at nasasaktan.

Ang bigat-bigat sa dibdib lalo na at hindi ko magawang ilabas ang mga damdaming iyon sa paraan ng pagluha.

Nang biglang tumahimik ang kabila ay napatayo si Dylan. Bumukas ang pinto niyon at agad na bumungad ang takot na takot at nakahubad ang pang-itaas na si Father Piccolo.

"A-anong n-nangyari?" kinakabahang tanong ni Dylan.

Dala-dala ang kanyang pang-itaas ay mabilis na kumaripas ng takbo ang pari palabas ng kwarto sabay hawi kay Dylan at labas ng kanilang bahay.

Kaagad na tumayo si Dylan mula sa pagkakaupo dahil sa malakas na paghawi ng pari sa kanya at pumasok sa loob ng kwarto.

"A-Abi..." tila naestatwa niyang sambit sa nasaksihan.

"Abi!" sigaw niya nang matanto ang nangyari.

Mula sa labas ng kwarto ay nakita naming napaluhod si Dylan at napahagulgol nang todo.

Naglakad kami ni Rum papasok sa kwarto at parang nilakumos sa sakit at awa ang puso ko sa aming nasaksihan.

Ang maliit na batang katawan ni Abi ay hubo't hubad habang nakahiga sa banig. Dilat na dilat ang kanyang mga mata at may dugo sa kanyang maselang bahagi.

Naglakad papunta sa bangkay ni Abi si Rum. Umuklo siya sa tabi n'on upang suriin ang bangkay. He shook his head and sadly turned to me.

"Strangulation," said he.

Tumayo si Rum nang nagpalit na naman ang paligid at tagpo. Nasa tapat kami ng isang pulis station.

"La, may napakiusapan na akong public attorney. Tutulungan daw niya tayo sa kaso," hayag ni Dylan sa lola niya nang makalapit.

Nanghihinang napaupo ang kanyang lola sa tabi at lumuha. Kaagad na dinaluhan ni Dylan ang matanda sa pag-aalala.

"La, ayos lang po kayo?"

"Apo...binasura nila ang report natin dahil...dahil wala raw tayong matibay na ebidensya...Pwede raw tayong magturo at magbintang nang kung sinu-sino lang sabi nila..." pumipiyok na anito dala ng mga luha.

Kinuyom ni Dylan ang mga kamao at kapansin-pansin ang galit sa kanyang itsura.

"La, hindi nila pwedeng gawin 'yon! Kulang pa bang ebidensya na pinatay niya si Abi at ginahasa kami?! La, lalaban tayo! Hindi natin hahayaang malayang nakakalakad sa mundo ang demonyong 'yon!"

Humagulgol ang lola ni Dylan hanggang sa sinapo nito ang dibdib na tila kinakapos ng hininga.

"L-la, a-anong nangyayari sa inyo? La! Tulong! Tulungan niyo kami ng lola ko!" pagmamakaawa ni Dylan habang inaalalayan ang lola niyang inaatake sa puso.

"Tulungan niyo po kami! Parang awa niyo na po ang lola ko!" hagulgol niya habang humihingi parin ng tulong.

May mga pulis na lumapit at kaagad na tinulungan ang mag-lola.

The episodes of Dylan's life continued to unfold right before our eyes. Namatay ang lola niya, natigil siya sa pag-aaral at hindi niya naitulak ang kaso sa pari dahil nisingko sentimos ay wala na siyang hawak. Lagi rin siyang tinataboy ng mga pulis sa tuwing bumabalik siya sa istasyon upang magmakaawa.

Nagpalaboy-laboy si Dylan dala-dala ang pagkamuhi at pangakong maghihiganti sa pari pagdating ng araw. Namasukan siya bilang waiter sa isang gay bar hanggang sa naging macho dancer siya at bayarang lalaki.

Nanghihinang tumayo si Dylan mula sa kama habang tulog pa ang matandang Aleman na nagbayad sa serbisyo niya at nakasiping niya sa gabing iyon. Tinungo niya ang banyo at tiningnan nang maigi ang sarili sa salamin.

Ramdam na ramdam ko kung gaano kawasak ang pakiramdam niya sa nagdaang mga taon. Wala man lang niisang nagtanong kung ayos lang siya at kung kamusta na siya sapagkat lahat ng mayr'on siya ay binawi na nang ganoon na lamang sa kanya.

"B-bakit... ang daya-daya ng buhay..." usal ni Dylan habang nakakatitig parin ang namumugtong mga mata dahil sa nagbabadyang mga luha sa salamin.

"Ang demonyong dapat ay siyang tunay na masunog sa impyerno ay malayang nakakagalaw at nakakapagmisa na parang de puta..." he laughed humorlessly.

"Habang a-ako... narito at siyang nakakaranas ng impyerno..." hikbi niya.

"Pinapangako ko... kay Abi, kay lola at sa sarili kong gaganti ako... isasama ko si Father Piccolo sa impyerno..." madiin niyang pangako sabay suntok sa salamin sa harap niya.

Hindi niya ininda ang mga bubog na bumaon sa kanyang nagdurugong kamao sapagkat alam at ramdam kong higit pa sa sakit at hapding dulot noon ang nakabaon sa puso niya.

He killed Father Piccolo twice. First was at the confessional booth and the last one was at the world of walkers. He killed himself when he found out that Father Piccolo's alive as a walker just like him so that he can go there.

When I chased after him that time, I can sensed that he felt fulfilled because he was able to finally have his revenge and he was also happy to be together with his grandmother and Abi in that world.

I also promised him I will avenge him here and I am sure that is what I am about to do.

                 • • • SNOW • • •

NAGABAY KAMI KAY Father Piccolo habang papunta sa Simulation Room.

"Sana naman ay maayos niyo na ang serbisyo niyo sa pagkakataong ito," aniya at mukhang hindi pa nakakabawi sa nangyari kanina.

Nagkatinginan kami nina Dean at Queen. Nairap ang huli sa inis sa pari. Si Tutti kanina pa tahimik habang nasa likuran ng padre.

"Ang reklamador mong tangina ka. Hindi naman ikaw 'yong nagbayad, ah," sabat ni Dean nang hindi na nakapagpigil.

Nagulat si Father Piccolo sa inasal nito at maanghang na nabaling sa kanya.

"Hindi ka ba tinuruan ng iyong mga magulang na gumalang sa mga matatanda at mga pari?" duro nito sa kaibigan ko.

"Siguraduhin mo munang kagalang-galang ka rin," sansala naman ni Dean.

"Napakabastos talaga ng mga kabataan ngayon," dismayadong komento ng padre.

"Nandito na tayo!" Tutti enthusiastically announced as she pushed the Simulation Room door ajar.

Nagulat ako sa pagbabago bigla ng mood niya. She was smiling yet her eyes screamed mischief and danger.

Natigilan ako doon. Naalala ko tuloy ang sinabi ng matandang manghuhula noon sa kanya.

Marami siyang malalaking sikreto.

Anu-ano ang mga iyon?

At bakit niya tinatago?

Pagpasok namin sa pinto ay kaagad na natigilan ang padre sa gulat.

"A-anong... B-bakit..." hindi niya matapos-tapos na usal.

Nasa loob kami ng simbahang pinagsisilbihan niya noong nabubuhay pa. Parte iyon ng kayang gawin ng mahiwagang kwartong ito kaya kami lang ang mga tao dine.

Naabutan namin si Rum sa may altar na nakatalikod sa amin habang nakapamulsa ang dalawang mga kamay at nakatunghay sa Poong nasa malaking krus.

"A-anong g-ginagawa natin dito? Hindi ba ay dapat hinahatid niyo na ako sa kabilang buhay?!" naiinis na tanong ni Father Piccolo habang namartsa papunta sa harap. Tumigil lang siya nang isang metro na lamang ang layo niya kay Rum.

"Hindi ba ikaw ang funeral director ng funeral home na 'to?" tanong ng pari sa kanya.

"Nagsisimula na akong mapuno sa mga kapalpakan niyo!" habol pa nito.

"This will be your final chance to redeem your place in the afterlife," wika ni Rum nang hindi parin sa amin nabaling.

Natigilan ang padre at natahimik.

Alam na namin ang rason kung bakit hindi pa din siya nasundo ni Charon dahil hindi pa siya maaaring tumawid sa kabilang buhay hanggang hindi niya napagbabayaran ang mga kasalanan niya sa lupa.

"A-anong ibig mong sabihin?"

"You cannot go to the afterlife not unless you confess your sins," sagot ni Rum.

"Confess, Father Piccolo Alegri," dagdag pa nito gamit ang malamig na boses.

"W-wala nga akong kasalanan!" pagmamaang-maangan ng padre.

Tumabi kami ni Queen habang nanatili naman sa likuran ng padre sina Dean at Tutti.

"Dean," Rum called.

Kaagad na hinawakan ni Dean si Father Piccolo sa mga braso upang pigilan itong makatakas. Nagpumiglas ang padre pero hindi hamak na mas malakas sa kanya ang nasa likuran.

"Ano ang mga kasalanan mo, Father Piccolo?" tanong muli ni Rum sa mahinahong boses.

Hindi ko maipaliwanag pero nakaramdam ako ng takot sa aura ngayon ni Rum. Parehong-pareho ito noong araw na nagsumbong at humingi ako ng tulong sa kanya nang kumalat ang video ko. I can never forget how cold his eyes were when he told me that he'll take care of Professor Gareth.

"Bakit pinaparatangan niyo ng isang kasalanan ang paring tulad ko?! Mahiya nga kayo sa mga sarili niyo!" galit niyang sigaw.

Napahalakhak si Tutti sa likuran pero hindi iyong tipong talagang natatawa siya. Para siyang nanunuya.

"Uulitin ko ulit, wala akong kasalanan! Wala akong kasalanan! Wala akong ka-"

Natigilan ang padre nang masaksihan niya kung paano naghiwalay sa dalawang piraso ang Poon nang biglang hiniwa iyon ni Rum ng isang beses lamang gamit ang kanyang matalas na katana.

Nahintakutan siya lalo na nang matagpuan na lamang niya ang dulo nitong nakatutok sa leeg niya.

Napalunok ako at nabaling kay Rum. Malamig ang asul niyang mga mata habang diretsong nakatingin sa padre.

Nakakatakot ang parte niyang ito.

"What are your sins, Father Piccolo?" kalmadong tanong ni Rum ulit na tila isang pagbabanta na.

"W-wala a-ako-"

Father Piccolo abruptly stopped and inhaled sharply due to pain when Rum pushed the tip of his katana into the skin of the priest's neck, making some of his blood dripped from there.

I didn't even know that even souls can still bleed here. Tama nga si Yorme. Anything can happen here in Overlook.

"What are your sins, Father Piccolo?" Rum repeated.

"I-I r-raped Dylan Umali and his y-younger sister t-ten years a-ago..." nanginginig na pag-amin niya.

Napasigaw ulit sa sakit ang padre nang idiin pa ni Rum ang dulo ng katana sa leeg niya.

"Is that all?"

"I-I s-strangled h-his sister to death..." hikbi ng padre.

"Ilan na ang mga nabiktima mo? Tell me the truth."

Napapikit ang padre at mas lalong lumuha, nanginginig din ang mga labi niya.

"S-sampung menor de edad at d-dalawang babae at i-isang lalaking nasa legalidad..."

Napasinghap si Queen samantalang napatingala naman ako sa narinig. Nanginit ang gilid ng mga mata ko sa nagbabadyang luha.

P-paano niya nagawa iyon gayong isa siyang alagad ng Diyos?

"Rum," mahinahong tawag ni Tutti na lumapit sa gilid niya.

"May pangako pa ako sa isang kakilala," aniya.

Hinugot ni Rum ang katana mula sa leeg ng padre at tumabi upang pagbigyan ng daan si Tutti. Napaluhod naman si Father Piccolo dahil sa panginginig ng mga tuhod.

Tutti stood in front of him and pulled him up by the collar then she slapped him real hard on the face. Isa pa ulit sa kabila at napaawang na lang ang labi ko sa kanya.

"Para 'yan kay Dylan!" ulit naman niya sa unang pisnging nasampal.

"Para naman 'to kay Abi!" sampal niyang muli nang malakas sa pangalawa.

"At ito ay sa lola nilang namatay na hindi man lang nakakamtan ang hustisya!" Isa pa sa kabila. Dinig na dinig namin ang tunog sa tuwing lalapat ang palad niya sa magkabilang pisngi nito.

"At sa lahat ng mga nasira ang buong buhay dahil sa kababuyan mo!" huli niyang sampal bago kinuwelyuhan ulit ang padre.

"Naturingan kang alagad ng Diyos pero mas masahol ka pa sa demonyo. Sana nakita mo lahat ng paghihirap ni Dylan at ng mga biktima mo para alam mo kung anong klaseng impyerno ang tunay na nababagay sa'yo."

Tinulak ni Tutti ang umiiyak na padre saka siya ngumisi.

"Mahal ang sampal ko kaya mayaman ka na ngayon," usal niya bago tumabi.

She was mad but her eyes didn't even glimmer with tears.

Tutti...

Sino ka ba talaga?

"I'm s-sorry.... I'm sorry... Alam k-kong hindi ako nababagay patawarin subalit... humihingi parin ako ng paumanhin sa mga pagkakasala ko... Nagkamali ako... Isang napakabigat at napakalaking pagkakamali..." hagulgol ng padre habang nakalumpasay na sa sahig.

Lumapit ulit si Rum sa harapan ng padreng humahagulgol. Wala na ang katana niya at bumalik na din sa dati ang mga mata niya. Nagpapasalamat ako dahil doon.

"If you are truly sorry for your sins, pray the act of contrition," Rum remarked, now using his merciful voice.

Napapikit si Father Piccolo at lumuhod nang maayos saka sinapo ang dibdib gamit ang isang kamay habang umiiyak pa din.

"My God, I am sorry for my sins with all my heart. In choosing to do wrong
and failing to do good, I have sinned against You whom I should love above all things. I firmly intend, with your help, to do penance, to sin no more,
and to avoid whatever leads me to sin.
Our Savior Jesus Christ suffered and died for us. In his name, my God, have mercy... Please let those whom I have sinned know by Your power that I am deeply sorry. Please forgive me and have mercy..."
     
That was the condition of the afterlife. Father Piccolo must have to confess his sins and ask for forgiveness so that he can finally go peacefully.

And he finally did.

illinoisdewriter

A/N:

I want you to be open-minded. I am not trying to tarnish the image of priests in this service. I just want to convey and make you aware and understand that these things are really happening in our society.

May mga tao talagang tulad ni Dylan Umali na dinadala na sa hukay ang ninanais na hustisya sapagkat marami sa atin ang hindi nakakaalam o mas piniling magbulag-bulagan at bingi-bingihan sa mga di kaaya-ayang katotohanang ito.

P.S.

Please vote, comment your thoughts, and share. Sayonara mates!