Dwa miesiące później.

Szłam zmienić kwiaty w pokoju gdzie od dwóch miesięcy leżał Seth. Robiłam to co tydzień. Miałam nadzieję, że to mu w jakiś sposób pomoże. Czułam się winna za to, że mój brat od dwóch miesięcy jest nie przytomny. Dziadek zamknął się w pokoju i wychodzi tylko, żeby zjeść. Babcia próbuje podnieść wszystkich na duchu, ale tylko czasem jej się udaje.
    Tak więc, gdy weszłam do pokoju omal się nie przewróciłam. Seth siedział na łóżku i rozglądał się.
- Seth!!!!!- krzyknęłam i rzuciłam się bratu na szyję.
Odwzajemnił uścisk. I dopiero kiedy go puściłam zobaczyłam, że coś ma z oczami. Jego tęczówki były żółte, a źrenice zwężone w szparki.
- Seth...
   Nie dokończyłam bo do pokoju wpadł dziadek.