Oo, wala akong panahong maglaba

Ang linisin itong bawat mantsa ng panulat

Wala akong panahon magsabon

Upang pumuti ang bawat inuulat

Wala akong panahong magbanlaw

Upang mapawi ang malungkot na kulay

Wala akong panahong magsampay

Upang sa wakas matuyo

Ang maling pananaw ko sa buhay

Kung sakali mang di ko man nilabhan

Itong suot kong damit

Ngunit minahal mo pa rin

Kahit gaano kadungis

Tiyak wala akong maisusukli

Sa ibinigay mong buo

Kundi pasasalamat

Mula sa kailaliman

Ng aking puso

�S~9)c�