"matagal mo bang ginagawa ito?" sambit ko habang magkadikit ang ating mga balat sa isang malambot na upuan.

"mukhang madadalawang taon na," sagot mo sa'kin. gusto kong pigilan ang aking sarili na mapalayo kaya lang sa bawat buga ay mas lalo akong nagiging interesado sa bawat galaw mo.

ayokong magkasakit — mas lalong hindi ako pwedeng mamatay nang ganoon.

basta makita kita, sapat na sa'kin iyon.

— archivesniayeng