Μια εβδομάδα ήταν αρκετή για να την κάνει να τρελαθεί. Είχε να τον δει από εκείνο το βράδυ όταν τον περίμενε έξω από την πολυκατοικία που έμενε και τον είδε να έρχεται κρατώντας τον χέρι μιας κοπέλας, της κολλητής της, Mina.

Η Mina ήταν ένα κορίτσι που όπως ισχυριζόταν δεν έπρεπε να την εμπιστεύεσαι. Έσταζε κακία απο το στόμα της, δεν σκεφτόταν ποτέ τι έλεγε για να μη πληγώσει κόσμο και δεν ήταν ποτέ η αξιόπιστη φίλη. Και τώρα κατάφερε να κλέψει το αγόρι που της άρεσε. Δεν μπορούσε να το αφήσει να περάσει έτσι. Φόρεσε ζεστά ρούχα και κλείδωσε το άδειο σπίτι πίσω της. Άρχισε να κατευθύνεται προς το σπίτι της Mina κοιτώντας κάτω τα βήματά της σκεπτόμενη τι θα της έλεγε. Ήθελε να κάνουν ένα πολιτισμένο διάλογο και όχι να πέσει σε ένα κατώτερο επίπεδο. Όταν έφτασε, διστακτικά χτύπησε το κουδούνι και περίμενε. Προς έκπληξή της η πόρτα άνοιξε και ξεκίνησε να ανεβαίνει τα σκαλιά προς το διαμέρισμά της. Χτύπησε απαλά την πόρτα και εκείνη άνοιξε εμφανίζοντας μια ψιλή κοπέλα με ξανθά κυματιστά μαλλιά. Είχε μικρές φακίδες στο πρόσωπο και μεγάλα καφέ μάτια. Τα χείλη της ήταν βαμμένα με κόκκινο και φορούσε απλά καθημερινά ρούχα. "Πόσο όμορφη ηταν η Mina" σκεφτόταν πάντα όταν την έβλεπε. Της χαμογέλασε -ψεύτικα- κάτι που δεν ανταπέδωσε η κοπέλα ακριβως απέναντί της. "Γειά!" έκανε πως χάρηκε κάτι που φαινόταν από χιλιόμετρα ότι δεν ήταν αληθινή αντίδραση.  "Γειά. Θέλω να μιλήσουμε. Μπορώ να περάσω;" η Mina σήκωσε το ένα φρύδι της με απορία. "Ναι φυσικά. Πέρνα" της απάντησε και τα δυο κορίτσια μπήκαν μέσα κλείνοντας την πόρτα πίσω τους. Κάθισαν στον καναπέ και για λίγο επικράτησε μια ησυχία αφού καμία δεν μιλούσε.

"Λοιπόν;" Η Mina περίμενε να ακούσει με απορία. Το κορίτσι δίπλα της μπήκε κατευθείαν στο ψητό αφού πήρε μια μεγάλη αποφασιστική ανάσα. "Ξέρεις για τον Yoongi ο οποίος μου άρεσε τον πρώτο καιρό όμως τώρα έχω αληθινά αισθήματα για αυτόν και-" Η Mina της  έκοψε την ροή διακόπτοντάς την. "Είσαι κολλημένη με αυτό το αγόρι τώρα και περίπου τρία χρόνια όμως δεν έχεις καταλάβει ότι δεν ενδιαφέρεται για σένα για αυτό παράτα τα". Η Mina δέχτηκε ένα δυνατό χτύπημα στο μάγουλο που την έκανε να τσιρίξει. "Είσαι μια σκύλα. Μια σκύλα. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκες για την φιλία μας. Είναι η δεύτερη φορά που με μαχαιρώνεις πισώπλατα. Ήξερες ότι μου αρέσει και έκανες ότι χειρότερο μπορεί να έκανε κάποιος" ξέσπασε ενώ δεν ήθελε να φέρει την συζήτηση σε αυτή την κατεύθυνση. "Ναι πήγα μαζί του. Αφού δεν ενδιαφέρεται για σένα γιατί δεν το καταλαβαίνεις; Γιατί είσαι τόσο εγωίστρια;" "Σκάσε! Δεν ξερεις τίποτα. Τον αγαπάω δεν βλέπεις; Έχω προσπαθήσει τόσες φορές. Έχω κλάψει. Έχω στεναχωρηθεί. Αυτοτραυματίζομαι επειδή πίστεψα ότι δεν είμαι αρκετά καλή για εκείνον και αυτό εξαιτίας εσένα και τα προσβλητικά σχόλιά σου!" Η Mina την έσπρωξε προς τα πίσω και έπεσε κάτω. Η πληγωμένη κοπέλα που είχε δάκρυα στα μάτια τώρα πια σηκώθηκε στα πόδια της και όρμησε κατά πάνω στην πρώην κολλητή της τραβώντας της τα μαλλιά. Άρχισαν να τσιρίζουν και οι δύο και να χτυπάει η μια την άλλη. Η Mina που ήταν πιο δυνατή και πιο γυμνασμένη χτύπησε με μεγάλη δύναμη στο πρόσωπο την μικροσκοπική κοπελα. Εκείνη άρχισε να αιμορραγεί σχεδόν αμέσως προσπάθησε να μην αφεθεί και να αμυνθεί για να προστατέψει τον εαυτό της. Την άρπαξε από τα μαλλιά φέρνοντας το κεφάλι της εδώ και εκεί ζαλίζοντάς την. Το κεφάλι της Mina χτύπησε στον τοίχο και η κοπέλα σωριάστηκε στο έδαφος. Σαστισμένη σηκώθηκε όρθια φέρνοντας τα χέρια της στο στόμα της συνειδητοποιώντας τι είχε μόλις συμβεί. "Τι έκανα;" μουρμούρισε και τα δάκρυα της έπεφταν βροχή. "Mina!" Φώναξε το όνομά της και γονάτισε δίπλα ακουμπώντας τον ματωμένο της κεφάλι προσεκτικά. "Όχι! Όχι! Όχι!" σκούπισε την ματωμένη της μύτη και σηκώθηκε όρθια. Δεν ήξερε τι να κάνει. Να καλέσει το ασθενοφόρο. Να φύγει και να μην μιλήσει ποτέ ξανά για αυτό. Όχι. Είχε μόλις διαπράξει φόνο. Ήταν σίγουρο αυτό.