1 εβδομαδα αργότερα όταν εκείνη πήγαινε στη δουλειά της, τον συνάντησε έξω από το σπίτι του.

"Καλημέρα!" είπε εκείνη χαρούμενη που τον πέτυχε. Ο Yoongi της έριξε μια ματιά. Ένα πλάγιο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του που δεν άφησε να φανεί αλλά της απάντησε με ένα "χμμ" Εκείνη ακάθεκτη προσπάθησε να του πιάσει κουβέντα. "Πώς κοιμήθηκες;" τον ρώτησε, "Καλά" απάντησε εκείνος και κοίταξε τον ουρανό. Εκείνη το πρόσεξε. "Θα βρέξει φαίνεται" παρατήρησε.

Την κοίταξε. Ήταν όμορφη. Δεν καταλάβαινε γιατί άφηνε τον εαυτό της στα χέρια ενός βλάκα σαν εκείνον. Ήταν και έξυπνη. "Που πηγαίνεις;" Την ρώτησε. "Δουλειά. Θα πάω πιο νωρίς σήμερα από οτι συνήθως" του απάντησε και εκείνος κούνησε το κεφάλι. Έπρεπε να βρει και εκείνος δουλειά κάποια στιγμή. "Πρέπει να πηγαίνω. Αντίο" έκανε να φύγει αλλά την έπιασε απο το μπράτσο αποτρέποντάς την. "Καλύτερα να σε πάω εγώ. Μπορεί να βρέξει".

Ο Yoongi φερόταν πολύ περίεργα. Τον κοίταξε εξεταστικά. " Δεν χρειάζεται θα πάρω το αστικό έτσι κι αλλιώς και-" την διέκοψε. "Απλώς σταμάτα και μπες στο αυτοκίνητο" την διέταξε με θυμό και εκείνη φοβισμένη υπάκουσε. Ήταν ένας τρόπος να περάσει λίγο παραπάνω χρόνο μαζί του.

Μπήκε στο αυτοκίνητο και φόρεσε τη ζώνη της. Δεν ήταν η πρώτη φορά που έμπαινε μέσα στο αυτοκίνητο του επομένως της ήταν οικεία και ένιωθε βολικά. "Φόρεσε την ζώνη σου σε παρακαλώ. Είναι σημαντικό" ενοχλημένος την τράβηξε και την φόρεσε. "Ευχαριστημένη;" είπε με τον συνηθισμένο ειρωνικό τόνο. "Ναι" είπε χαμηλόφωνα εκείνη ενώ από μέσα της καταριόταν την ώρα και την στιγμή που αποφάσισε να περάσει από το σπίτι του εκείνο το πρωί.

Ο Yoongi έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο και ξεκίνησαν. Στη διαδρομή δεν μιλούσε κανένας τους. Προσπάθησε να του πιάσει κουβέντα ξανά χωρίς να σκεφτεί αν τον ενοχλούσε η στάση της. "Ξέρεις ότι ο αδερφός μου είχε ένα ατύχημα στο οποίο αν φορούσε ζώνη θα-" την διέκοψε ξανά. "Το ξέρω μου το έχεις πει τόσες φορές έχω χάσει το μέτρημα" Της απάντησε επιθετικά. Η καρδιά της πονούσε με αυτή του την στάση. Αν ήταν για λίγο καλός μαζί της προηγουμένως άλλο τόσο κακός μπορεί να γίνει οποιαδήποτε στιγμή.

"Συγγνώμη απλώς ήθελα να στο υπενθυμίσω. Αν πάθεις κάτι που πολλές φορές δεν την φοράς θα μετανιώσω που δεν στο υπενθύμιζα ποτέ" την άφησε να ολοκληρώσει αυτή τη φορά την πρότασή της και στη συνέχεια της απάντησε. "Δεν πρόκειται να πάθω κάτι δεν χρειάζεται να το λες επανειλημμένα". Επικράτησε σιγή για άλλη μια φορά.

Τα μάτια της βούρκωσαν και δάγκωσε τα χείλη της προσπαθώντας να μη κλάψει μπροστά του. Εκείνος κατάλαβε. Αλλά δεν έκανε τίποτα όπως πάντα.

"Δεν θέλω να πάθεις κάτι επειδή... Σε αγαπάω" ήθελε να του πει αλλά για άλλη μια φορά κράτησε το στόμα της κλειστό.

"Συγγνώμη" ήθελε να της πει αλλά οι σκέψεις του έγιναν ένας ανεμοστρόβιλος και δεν το είπε ποτέ.