POV Loïs

Hier zit ik dan, in de armen van Levi. Ik had achter Diaz aan moeten gaan. Maar ik vond mijn eigen verdriet en woede belangrijker. Ik ga rechtop zitten. "Ik moet naar Diaz." Zeg ik snel. "Waar wil je die gaan vinden?" Vraagt Levi. "Op het station." Zeg ik. "Bel haar eerst, en als ze nog op het station is kan je altijd naar haar toe." Hij kijkt me aan. Het lijkt wel alsof ik gehypnotiseerd wordt door zijn ogen en ik knik langzaam. Ik pak mijn telefoon en ik bel Diaz. Ik luister naar de telefoon die overgaat. "Pls neem op." Mompel ik. Levi kijkt me vragend aan maar ik schud mijn hoofd. "Wist je dat je echt heel knap bent?" Hij steekt nog een sigaret aan. "He." Klinkt een snikkende Diaz uit mijn telefoon. "Di waar ben je?" Vraag ik. "Op het station." "Blijf waar je bent, ik kom naar je toe." Zeg ik en ik sta op. "Schiet alsjeblieft op." Zegt ze en dan hangt ze op. Ik begin met naar het station te lopen. Plots voel ik een hand om mijn arm, ik schrik maar als ik me omdraai zie ik dat het Levi is. "Je moet niet in je eentje hier over straat zwerven, er lopen hier rare snuiters rond in het donker." Zegt hij met een slissende stem. "Jezus Levi, je bent hartstikke dronken. Ga naar huis." Zeg ik. "Nee nee het is zo gezellig hier." "Ga dan terug naar binnen, je wordt nog eens ziek zo." En ik geef hem zachtjes een duw naar de deur. Hij mompelt wat en loopt dan terug naar de club. Bizar dat je na zoveel alcohol nog steeds dorst hebt. Ik stop mijn handen diep in mijn zakken en loop stevig door. Ik hoor een groepje jongens wat naar mij roepen maar ik doe gewoon alsof ik doof ben en loop gewoon door. Eenmaal op het station zie ik een hulpeloos hoopje Diaz op de grond zitten. Naast haar staat een half lege fles sterke drank en er ligt een aangebroken pakje sigaretten naast. "Di." Zeg ik en kniel naast haar neer. Ze kijkt me met een vage blik aan, ze is zo ontzettend ver. "Kom, we gaan naar huis." Zeg ik en trek haar overeind. Ze werkt totaal niet mee en hangt als een zoutzak in mijn armen. "Di werk mee." Zeg ik. Ze werkt wel iets mee maar alsnog doe ik alles.

Na een reis van 40 minuten naar huis, waar ik normaal 10 minuten over doe zijn we eindelijk thuis aangekomen. Diaz ploft op mijn bed en sluit met een pijnlijk gezicht haar ogen. Ik dek haar toe met mijn deken en loop dan door naar de kamer van mijn ouders. "Mam, ik ben thuis." Zeg ik. Mijn moeder is meteen klaar wakker. "Was het leuk lieverd?" Vraagt ze. "Ja, het was gezellig. Slaaplekker." "Slaaplekker lieverd." Zegt ze slaperig terug. Ik doe hun kamer deur dicht en loop terug naar mijn kamer. Ik kleed me snel uit en pak een kort sport broekje en een makkelijke trui. "Lo." Hoor ik Diaz zeggen terwijl ik me om sta te kleden. "Ja Di?" "Dankjewel dat je mijn beste vriendin bent." Ik glimlach naar haar. "Jij ook bedankt." En ik plof naast haar op bed. "Slaaplekker." "Slaaplekker."
En voor ik het weet val ik in een diepe droomloze slaap.