POV Loïs

Ik kijk om me heen, Diaz was net de hele tijd bij me. Maar nu ben ik haar kwijt. Ik voel een lichte paniek opborrelen, ik ben hier helemaal in mijn eentje, in een stad die ik niet ken. En misschien is mijn beste vriendin wel ontvoerd door een serie moordenaar of wordt ze verkracht op de toiletten. Ik dwing mezelf om te focussen op mijn adem en ik voel me weer rustiger worden. Oké Loïs, rustig blijven, we vinden Diaz wel en anders zien we dat dan wel. Ik loop rond in de club, ik zie twee mensen staan. Druk met de liefde, ze eten elkaar haast op. Get a hotelroom please. Maar dan herken ik het jurkje wat het meisje aan heeft, en de lange blonde pijpenkrullen. Het is Diaz. De jongen komt me ook bekend voor, wacht het is Levi. De woede vervangt het paniek gevoel. Ik loop op hun af en trek Diaz mee naar buiten. "Lo!" Roept ze maar ik wil naar buiten. Buiten ga ik pas tegen haar praten. "Godverdomme Loïs! Laat me los nu!" Ik hoor aan haar slissende stem dat ze aardig wat heeft gedronken in de tijd dat ik haar kwijt was. Eenmaal buiten kijk ik haar aan. In de tijd dat we naar buiten zijn gelopen heb ik misschien wel honderd keer herhaald in mijn hoofd wat ik tegen haar zou gaan zeggen. Maar nu is alles weg. "Slet." Is het enige wat ik kan uitbrengen. "Wat?!" Diaz kijkt me boos aan. "Dat was hem." Zeg ik wanhopig. Het boze gezicht van Diaz verdwijnt meteen. "Shit sorry, Lo ik wist dit niet." Probeert ze het te redden. "Ik heb je facking foto's laten zien Di, hoe kan je hem niet herkennen?" Ik begin met naar de tram te lopen. "Lo! Niet weg gaan alsjeblieft!" Roept Diaz. Maar het boeit me niet, deze keer is Diaz te ver gegaan. Ik kan haar niet meer aanzien, ze heeft gewoon met hem staan zoenen terwijl ze weet dat ik op hem crush. "Loïs! Doe nou niet zo dom!" "Ik dom?!" Schreeuw ik terug. Tranen stromen over mijn wangen.

POV Levi

Ik besluit om even buiten te gaan roken, ik tik Yannick aan en maak een rook gebaar. Hij snapt me meteen en samen lopen we naar buiten. Ik steek mijn sigaret aan en gooi mijn pakje met sigaretten en mijn aansteker naar Yannick. Hij steekt ook een sigaret op. Ik hoor geschreeuw van twee waarschijnlijk dronken meiden maar ik kan ze niet vinden. "Ik ga ff lopen." Deel ik mee en ik loop langzaam op het geluid af. "Loïs! Doe nou niet zo dom!" Hoor ik de ene stem roepen. Waarop de andere stem terug schreeuwt met "Ik dom?!" Ik zie Loïs en haar vriendin ruzie maken, shit ze heeft het gezien. Maar het is wel positief dat ze hier ruzie om maken, want als Loïs niet om me had gegeven had ze zich hierom niet zo druk gemaakt. De blonde merkt mij als eerste van de twee op. Ze kijkt me arrogant aan. Ik zie dat Loïs gebroken is, ze is een hulpeloos hoopje geworden. "Ik ga terug naar huis." Zegt de blonde. "Diaz." Zucht Loïs. "Ik wil dit niet zo." Zegt ze. "Dag Loïs." En Diaz loopt richting het station. "Diaz alsjeblieft!" Probeert Loïs nog maar het werkt tevergeefs. Ze zakt huilend in elkaar op de grond. Nu is het mijn taak om haar op te vangen. "Kom je moet hier niet op de grond gaan zitten." En ik steek mijn hand naar haar uit. Ze pakt hem voorzichtig aan en ik help haar overeind. Ik loop richting een bankje en plof er op neer. Ik trap mijn sigaret uit. Naast me zit een snikkende Loïs. Ik sla mijn armen om haar heen en wieg haar zachtjes heen en weer. Het is dat ik nu alcohol op heb, anders had ik dit niet gekund. Ik merk dat ze steeds zachter gaat huilen, zelfs na een tijdje is ze stil. We blijven in de stilte zitten en ik maak met mijn vinger rondjes op haar bovenarm. Ik voel hoe kippenvel ontstaat op de plekken waar ik haar aanraak. Ik leg mijn vingers op haar kin en ik til haar hoofd een stukje op zodat ik haar aan kan kijken. Ik veeg de overige tranen weg en glimlach naar haar. Ze glimlacht zwakjes terug en ik voel een bom met vlinders ontploffen. Shit wat is er aan de hand? Ik heb dit nog nooit gevoeld voor iemand.