POV Loïs

Ik leun voorovergebogen op mijn handen terwijl ik met mijn ellebogen op mijn piano steun. Normaal kan ik juist wanneer ik verdrietig ben de mooiste liedjes maar dit keer lukt het gewoon niet. Voor de zoveelste keer scheur ik een blad uit mijn notitieboek en maak ik er een prop van. Ook mist deze de prullenbak, net zoals de stuk of twintig andere proppen. Uit frustratie geef ik een klap op de toetsen van mijn piano en sta ik op. Ik pak het fotolijstje waar een foto van mij en Levi inzit en gooi die met alle kracht die ik heb tegen de muur waar de kamer van Levi aangrenst. Ik pak alle kleding die ik hier van Levi heb en gooi die uit mijn raam zo de straat op. De tranen rollen over mijn wangen en zelfs alle cadeautjes die ik van hem heb gekregen vliegen naar buiten. Als laatste bonk ik nog tegen de muur aan met mijn vuist en daarna laat ik me huilend tegen de muur aan naar beneden glijden. Ik huil met harde diepe uithalen en mijn keel begint er zelfs pijn van te doen, maar de pijn van binnen is erger dan mijn keel dus het maakt me geen zak uit.

POV Levi

Ik zit in mijn kamer en luister naar het pianospel van Loïs, dan is het een tijdje stil en niet lang daarna hoor ik dat ze een klap op de toetsen geeft. Ze is duidelijk gefrustreerd. Ik schrik op uit mijn gedachtes als ik glas hoor breken en daarna nog meer kabaal hoor vanuit Loïs haar kamer. Ik loop naar mijn raam en doe hem open maar net als ik wil vragen of het gaat zie ik mijn spullen uit Loïs haar kamer vliegen. Van truien tot aan onderbroeken tot aan de cadeautjes die ik aan haar heb gegeven, alles ligt voor het rapen nu op straat. Het boeit me niets meer, wie het wilt mag het hebben, gratis en voor niets. Daarna hoor ik nog luide bonken op mijn muur en vlak daarna hoor ik hoe ze in tranen uitbarst. Ik slik even en vecht tegen mijn tranen, maar toch ga ik het niet van ze winnen en al snel rollen er een paar naar beneden. Ik laat me tegen de muur aan naar beneden zakken en verberg mijn gezicht in mijn handen. De tranen blijven komen en ik hou ze voor de verandering niet tegen. Ik moet wat doen, maar ik zou niet weten wat. Ik moet het goed maken met Lo. Ik veeg mijn tranen weg en pak mijn scooter sleutels. Ik loop naar beneden en pak mijn sigaretten. Buiten steek ik er meteen een op terwijl ik op mijn scooter ga zitten. Ik rij weg en ga op weg naar Maxim.

"He." Zeg ik als ik naar binnen loop. "Heey Lev." Zegt Petra vrolijk. Ik pak een glas drinken en plof op de bank. "Au Lev." Klaagt Julia die haar been onder me vandaan trekt. "Moet je been daar maar niet liggen." Mompel ik terwijl ik me concentreer op de tv. "Lekker chagrijnig ben je." Mompelt ze en ik gooi een kussen naar haar hoofd. Ze vangt hem en gooit hem grinnikend terug. "Hier ga je spijt van krijgen." Grinnik ik terwijl ik haar bekogel met alle kussens op de bank. Ze schiet in de lach en beschermt haar hoofd. "Jongens dit gaat huilen worden." Zucht Petra die hoofdschuddend naar ons kijkt. "Levi!" Roept Julia lachend als ik haar optil. "Heb je al genade?" Vraag ik terwijl ik haar op mijn schouders leg. "Nee." Lacht ze. Ik gooi haar op de bank en kietel haar. "Levi!" Lacht ze. "Heb je nu al genade?" Vraag ik opnieuw en van het lachen kan ze niet meer praten dus knikt ze maar. Ik stop en Julia stopt langzaam met lachen.

"Ben thuis." Klinkt de stem van Maxim gevolgd door het geluid van de deur die dicht gegooid wordt. "Hey." Zeg ik en Maxim kijkt me verbaasd aan als hij me hier ziet. "Moet je niet bij je vriendinnetje zijn?" Vraagt hij. "Welk vriendinnetje?" Mompel ik terug. "Oh." Zegt hij alleen maar en hij loopt naar de keuken om drinken te pakken. "Is het uit met Lo?" Vraagt Julia en ik haal mijn schouders op. "Ik hoop dat het alleen maar een ruzie is." Zeg ik uiteindelijk en Julia knikt. "Loïs is veel te leuk, je moet met haar trouwen." Zegt ze en ik grinnik. Maxim kijkt me vragend aan en ik knik langzaam. Maxim is op Loïs na de enige die het weet, hij heeft zelf ook even in het wereldje gezeten. "Kut man." Zegt hij terwijl hij op de bank ploft.

Opnieuw weet er een traan te ontsnappen uit mijn ooghoek en hij glijd langzaam over mijn wang naar beneden. Snel veeg ik hem weg in de hoop dat ze het niet gezien hebben. Tevergeefs, Petra heeft het al gezien. Ze schenkt me een bemoedigende glimlach toe. "Ze is het waard Lev, je hoeft je niet te schamen voor deze gevoelens." Zegt ze en ik haal mijn schouders op terwijl er opnieuw een traan over mijn wang glijd. "Je hebt altijd je rechterhand nog." Zegt Maxim die me een klap op mijn schouder geeft en de stemming zo wat luchtiger maakt. Ondanks alles schiet ik toch in de lach. "Jullie denken ook alleen maar aan seks." Klaagt Julia en we lachen even met zijn allen. "We verzinnen wel wat voor je hoe je Lo terug krijgt. Jullie houden veel te veel van elkaar om het nu kapot te laten gaan." Zegt ze en ik zucht.

"Ik heb het echt heel erg verpest." Mompel ik.