POV Loïs

"Dus Ed en ik gaan trouwen." Maakt de moeder van Levi haar zin af. Ik zit naast Levi op de grote bank en kijk naar hem. Duidelijk weet hij niet zo goed wat hij er mee moet en knikt alleen maar. "En ik wilde graag dat jullie samen wat spelen op de bruiloft." Zegt ze. "Mam je weet dat ik niet meer speel." Zegt Levi. "Maar Lev waarom niet? Het is zonde om je talent niet te gebruiken." Gaat ze tegen hem in. "Ik ga helemaal niks spelen." Zegt hij fel. Zijn moeder zucht en richt zich dan op mij. "Wil jij wel spelen?" Vraagt ze en ik knik. "Ja hoor." Zeg ik met een glimlach.

Even later loop ik samen met Levi mijn huis binnen. "Hoi mam." Zeg ik terwijl ik mijn schoenen uittrap. "Hey." Zegt ze. Ze merkt Levi op en wilt net wat gaan zeggen maar ik onderbreek haar snel. "Levi helpt me alleen maar met een liedje no worries." Zeg ik met mijn liefste glimlach en ren daarna de trap op. Ik loop mijn kamer in en plof op de kruk achter de piano, Levi gaat op mijn bureaustoel zitten.

"Dus Lev waarom speel je eigenlijk niet meer?" Vraag ik opnieuw. Ik zie dat hij slikt. "Mijn pa vond het nooit om aan te horen en verbood het me altijd om te spelen. Toen heeft hij in een dronken bui mijn piano verkocht, en toen ik daarachter kwam was ik heel kwaad op hem geworden. Wat ik beter niet had kunnen doen want daarna belandde ik meteen in het ziekenhuis met een hersenschudding en een gebroken arm. Ik was toen elf jaar oud en heb toen met mezelf afgesproken dat ik nooit meer zou gaan spelen." Zegt hij zachtjes. "Maar je vader is er nu niet meer dus wat houdt je tegen?" Vraag ik voorzichtig. Hij haalt zijn schouders op en kijkt me aan. "Ik weet het niet." Mompelt hij. "Je moeder zou het geweldig vinden als je zou spelen op haar bruiloft." Probeer ik hem nog over te halen maar hij blijft bij zijn standpunt. Ik geef het maar op.

De volgende prop papier vliegt weer naar mijn prullenbak, Levi bijt op de achterkant van zijn pen en probeert het liedje af te maken. Ik kijk even naar hem en een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Als hij het door heeft kijkt hij mij vragend aan. "Je bent leuk als je geconcentreerd bent." Grinnik ik. "Ik ben altijd leuk." Zegt hij en richt zich weer op het papier. Terwijl hij zijn brein weer laat kraken op de tekst, klooi ik wat met de noten die het misschien zouden kunnen worden. Uiteindelijk heb ik de goede melodie te pakken en teken ik de noten op het papier. "Doe dat eerste stuk eens opnieuw." Zegt Levi. Ik plaats mijn vingers op de toetsen en begin met het spelen van wat ik nu heb. Ik hoor de stem van Levi zachtjes achter mij zingen.

Tell me somethin', girl
Are you happy in this modern world?
Or do you need more?
Is there somethin' else you're searchin' for?

I'm falling
In all the good times I find myself
Longin' for change
And in the bad times I fear myself

Tell me something, boy
Aren't you tired tryin' to fill that void?
Or do you need more?
Ain't it hard keeping it so hardcore?

I'm falling
In all the good times I find myself
Longing for change
And in the bad times I fear myself

Ik stop met het spelen en draai me om. Terwijl Levi nog wat aan de tekst verandert sla ik mijn armen van achter om hem heen. "Je hebt zoveel talent Lev." Fluister ik in zijn oor. Hij mompelt wat onverstaanbaars en gaat geconcentreerd verder. Ik kijk mee en neurie het zachtjes. "Lo, kom eens!" Klinkt de stem ineens van mijn moeder. Ik ren snel naar beneden om te kijken wat er aan de hand is, ze staat met een brief van de Universiteit in haar handen. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht en ze geeft me snel de brief. Ik scheur hem gelijk open en haal het papier eruit. Ik scan over het papier en mijn ogen blijven op een zin hangen. Ik moet hem een paar keer lezen om het te geloven, ik voel de tranen in mijn ogen prikken en ik bijt op mijn lip om ze tegen te houden.

Bij deze willen wij graag mededelen dat student, Loïs Taylor, niet is aangenomen voor de studie Diergeneeskunde op de Universiteit in Utrecht.

"En?" Vraagt mijn moeder opgewonden. Ik geef haar de brief en ze leest hem snel. Meteen slaat haar humeur om en ze kijkt me vol medelijden aan. Ik kan de tranen niet bedwingen en meteen stromen ze over mijn wangen. Ze slaat haar armen om me heen en wiegt me zachtjes heen en weer. Het lijkt wel alsof de tranen nooit meer stoppen en ze blijven stromen. Ik bevrijd mezelf uit mijn moeders omhelzing en veeg mijn tranen weg. Ik zie hoe Levi tegen de deurkozijn aanleunt en me vragend aankijkt. Ik haal diep adem en geef hem dan de brief, ik loop snel naar boven en ga weer achter mijn piano zitten.

POV Levi

"Lo, kom eens!" Klinkt de stem van Loïs haar moeder en Loïs rent gelijk naar beneden. Ik leg mijn pen op het bureau en probeer flarden gesprek op te vangen. Plotseling is het helemaal stil, niet veel later klinkt het gehuil van Loïs. Ik besluit om naar beneden te gaan, als ik beneden ben blijf ik staan in de deuropening. Loïs is duidelijk gebroken en haar moeder heeft haar in een omhelzing. Als haar moeder mij opmerkt, glimlacht ze zwakjes naar me. Loïs bevrijd zichzelf uit haar moeders greep en heeft het dan in de gaten dat ik hier sta, ik kijk haar vragend aan en als antwoord geeft ze me de brief. Ik lees het snel en zie dan de dik gedrukte woorden staan dat Loïs niet is aangenomen. "Dat is mooi kut." Mompel ik, meteen heb ik er spijt van en wil mijn excuses aanbieden. "Zeg dat wel." Zegt dan Loïs haar moeder tot mijn verbazing. "En nu?" Vraag ik voorzichtig. "Ze wilde dan een tussenjaar om te reizen en misschien verder in de muziek." Zegt haar moeder en ik knik. Tussenjaar en reizen klinkt niet heel erg verkeerd. Ik leg de brief op tafel en deel mee dat ik naar boven ga. "Levi wacht." Zegt haar moeder. Ik loop terug de trap af en loop de woonkamer in. "Sorry van alles, we zien nu ook in dat je goed voor Loïs bent." Zegt ze met een glimlach. Ik glimlach terug naar haar. "Je zult je hier helemaal in herkennen als jouw dochter dalijk terug komt met een vriendje, je wilt gewoon de perfecte jongen voor je dochter. En daar vallen veel jongens op af." Ze pauzeert even en grinnikt dan. "Maar je bent perfect voor onze Loïs." Voegt ze er als laatste aantoe. "Dankuwel." Zeg ik met een grote glimlach en loop terug naar boven.