POV Levi

Ik ben opzoek naar mijn huissleutels maar ik kan ze niet vinden. "Godverdomme." Vloek ik zachtjes. Ik hoor de grinnik van Loïs en ze geeft me de sleutel aan. "Je moet niet zo met je neus kijken." Zegt ze. "Deed ik niet." Mompel ik zachtjes. "Uhuh." Lacht ze vrolijk en loopt achter me aan naar binnen. Ik hang mijn jas op de kapstok en trap mijn schoenen uit. "Wat wil je drinken?" Vraagt Loïs. "Hm, doe maar een biertje." Zeg ik. "Zuipschuit." Zegt ze grinnikend. "Heb ik van jou geleerd." Zeg ik met mijn scheve grijns. "Hey." Zeg ik tegen mijn moeder en Ed als ik de woonkamer in loop. "Heey, was het leuk in de stad?" Vraagt mijn moeder. "Ja, ik heb een shirtje gekocht en Lo een jurkje." Zeg ik, wetende dat elk moment Noah en Gwen kunnen aanbellen. Loïs geeft me mijn biertje aan. "Willen jullie iets drinken?" Vraagt ze aan mijn moeder en Ed. "Nee dankjewel Lo." Zegt mijn moeder. "Doe mij eigenlijk ook maar lekker een koud biertje." Zegt Ed. Loïs loopt terug naar de keuken en niet veel later geeft ze het biertje aan Ed en ploft ze naast me. Zelf heeft ze een glas water genomen. "Doe maar weer gezond hoor." Zeg ik plagerig. "Ja dat kan jij niet zeggen he." Zegt ze en daarna steekt ze haar tong uit, ik moet om haar lachen.

Ik schrik van de bel en sta op. Met grote passen loop ik naar de deur en doe hem open. "Hey." Zegt Noah. "He." Zeg ik terug, ik vind het nog steeds raar om hem te zien. Ik laat de twee binnen en loop door naar de woonkamer. "Wie was h-" Mijn moeder stopt abrupt als ze mij en Noah ziet. "Ik denk dat je ons wat uit te leggen hebt." Zeg ik. Mijn moeder kijkt ons beiden aan. "Ik denk het ook." Mompelt ze.

Opnieuw gaat de bel en ik zucht geïrriteerd. "Ik doe wel open." Zegt Loïs en ze loopt naar de deur. "Dus mam?" Begin ik weer. "Levi Jones, je laat mijn dochter vanaf nu met rust." Klinkt ineens de stem van Loïs haar vader, hij heeft haar arm stevig vast, terwijl Loïs tegen stribbelt. Ik kijk Loïs vragend aan die mij ook aankijkt. "Heb je me goed begrepen Levi? En Lo, jij krijgt 3 maanden huisarrest." Zegt hij streng. "Jezus, ik ben geen twaalf meer." Gaat ze er tegen in, ik zie meteen de spijt in haar ogen. "Hoor je wat je nu zelf zegt? Dit komt allemaal door hem." Zegt hij boos en duwt Loïs naar buiten. "Pap!" Roept Loïs en ik loop meteen naar de voordeur. "Lev." Probeert mijn moeder maar het is al te laat. Ik trek Loïs los uit haar vaders greep en kijk hem met een dodenblik aan. "Ze is achttien en kan prima voor zichzelf beslissen." Zeg ik. "Dan laat ik de keuze bij jou Lo, of je gaat nu mee naar huis en jullie relatie is over. Of je blijft hier maar dan hoef je niks van je moeders en mijn kant te verwachten." Zegt hij. "Als je echt van me had gehouden, had je me nooit deze keuze laten maken." Zegt ze en kijkt hem aan. "Maar ik ga wel mee naar huis, en dan wil ik dat jullie uitleggen waarom onze relatie niet kan." Zegt ze terwijl ze haar schoenen aantrekt. Ik kijk naar haar en ze geeft me een snelle zoen. "Laat je het me weten?" Vraagt ze en ik knik. "Tot zo." Mompel ik en ze loopt achter haar vader aan. Als ze binnen is sluit ik de deur en loop ik terug naar de woonkamer. Alle ogen zijn op mij gericht maar ik negeer ze en plof weer op de bank. "Dus?" Begin ik weer.

Mijn moeder schraapt haar keel. "Dus zo'n 18 jaar geleden kwam jullie moeder naar mij toe, ze was toen 17 jaar oud. Ze had een tweeling thuis van een half jaar oud en haar vriend had haar verlaten, ze zat nog op school dus kon niet werken en haar ouders hadden haar meteen het huis uitgezet toen ze vertelde dat ze zwanger was. Ze kon niet voor allebei de kinderen zorgen en zocht een andere plek voor een van de twee. Via via was ze bij mij gekomen en was ze er achter gekomen dat ik niet vruchtbaar ben. Dus zo ging het balletje rollen, we hadden veel gepraat en de regels waren duidelijk. Dus toen heb ik jou geadopteerd Lev." Zegt ze uiteindelijk. Ik knik langzaam, wat was er dan minder aan mij dat ik geadopteerd werd. "Waarom hebben jullie dit altijd geheim gehouden?" Vraagt Noah. "We vonden het allebei beter als er verder niks meer over verteld werd." "Maar als jullie er zelf mee waren gekomen zoals nu zouden we het wel vertellen." Zegt ze. "Ik zou mijn biologische moeder dan wel willen ontmoeten." Zeg ik. "Maar Noah, hoe zijn jullie hier terecht gekomen? Jullie wonen namelijk wel ver voor hier." Vraagt mijn moeder. "We zijn hier een weekendje naar toe." Zegt Noah. "Gwen wilde hier graag shoppen in Rotterdam." Voegt hij er grinnikend aan toe. Ik grinnik mee. "Blijven jullie eten?" Vraagt Ed, die al die tijd stil is geweest. "Als jullie het niet erg vinden." Vraagt Noah. "Anders had ik t niet voorgesteld." Zegt Ed vriendelijk, Noah en Gwen besluiten om te blijven eten. "Zijn jullie al uit geweest?" Vraag ik. "Poging tot, maar we hadden niks leuks gevonden." Zegt Gwen. "Dan neem ik jullie vanavond wel mee naar Villa Thalia of Beurs." Zeg ik grinnikend.

"Jongens komen jullie eten?" Roept mijn moeder vanaf beneden. "Jaha." Zeg ik en sta moeizaam op. "Mijn oma doet dit soepeler." Zegt Noah en ik schiet in de lach. "Hou je bek." Zeg ik lachend terwijl ik naar beneden loop en Noah lacht vrolijk mee. De geur van lasagne dringt mijn neus al binnen. "Ruikt goed." Zegt Gwen en ik laat me met een plof op een stoel vallen. "Lev." Moppert mijn moeder en ik kijk haar met mijn scheve grijns aan, wetende dat ze daarvoor valt. "Oh jij hebt ook zo'n grijns die je gebruikt om overal mee weg te komen." Zegt Gwen en Noah schiet meteen in de lach. "Hij valt goed bij de dames." Zeg ik grinnikend terwijl ik een hap neem. "En op school bij de administratie." Zegt Noah. "Perfecte manier om onder het te-laat briefje uit te komen." Zeg ik lachend en Noah lacht vrolijk mee.

Midden in het gesprek word ik gebeld. "Is het internationale stoor Levi dag?" Vraag ik terwijl ik mijn telefoon pak. "Lev niet onder het eten." Zegt mijn moeder. "Het is Julia." Mompel ik en kijk mijn moeder vragend aan. Ze zucht "Voor een keer dan." Geeft ze uiteindelijk toe. Snel neem ik op. "Hey Juul." Zeg ik. "Je moet meteen hier naar toekomen, Max is helemaal doorgedraaid en mijn moeder is niet thuis." Zegt ze in paniek. "Ik kom er aan." Zeg ik en hang op. "Mam, ik moet echt naar Max." Zeg ik. Ze knikt, wetende hoe Maxim soms kan zijn. "Moet ik rijden?" Stelt Noah voor. "Als je wilt, dan zijn we er eerder." Zeg ik terwijl ik mijn schoenen aantrek. "Is goed." En Noah staat op. Ik loop naar de auto van Noah en stap in. "Gave auto." Zeg ik terwijl ik zijn range rover van binnen bekijk. "Van mijn pa." Zegt hij terwijl hij wegrijdt.