POV Loïs

Met een zucht gooi ik de laatste paar papiertjes in de prullenbak, de school ziet er weer redelijk normaal uit. Dit was mijn middelbare loop dan,  even die eindexamens rocken en dan ga ik hopelijk naar Utrecht, mijn kamer is al geregeld. Plots voel ik twee armen om mijn middel en kusjes in mijn nek. "Lev." Mompel ik, hij grinnikt en laat me los. "Zullen we het zo aan je ouders vertellen?" Vraagt hij. "Hm misschien." Zeg ik en pak mijn jas. "Why not?" En hij loopt naar buiten. "Ach ja waarom ook niet." Zeg ik en loop achter hem aan. Hij stapt op zijn scooter en ik klim achterop, snel rijdt hij naar huis. Onderweg naar huis kijk ik wat om me heen, zenuwkriebels nestelen zich in mijn onderbuik.

Ik stap met tegenzin mijn huis in. Mijn moeder zit niets vermoedend op de bank de krant te lezen. Ze weten wel al dat Levi en ik vrienden zijn dus ze kijkt er niet meer van op dat Levi hier is. Ik hang mijn jas op en loop de woonkamer in. "Hey." Zegt mijn moeder zonder op te kijken.  "Helloo." Zeg ik terug en loop naar de keuken. "Iemand anders nog wat drinken?" Vraag ik. "Als je toch bezig bent met de cola." Zegt Levi en steekt zijn tong naar me uit. "Sukkel." En ik schenk een glas cola voor hem in. Ik druk het glas in zijn handen en plof op de bank, Levi ploft naast me. "Mam." Begin ik voorzichtig. "Lo." Zegt mijn moeder, nog steeds de krant lezend. "Wil je de krant even opzij doen?" Vraag ik en ze legt argwanend de krant naast haar op de bank. "Loïs en ik hebben een relatie." Zegt Levi. Ik kijk naar mijn moeder. "Wat?" Vraagt ze. "Loïs en ik..." Begint Levi. "Ja tuurlijk heb ik je gehoord." Kapt mijn moeder hem af. "Mam." Zeg ik zachtjes. "Loïs, dan kan je iedereen uitkiezen, en dan kies je hem uit. Hij zit onder de tatoeages en hij rookt. Ik kan dit niet toestaan." Zegt ze. Ik kijk haar aan. "Mam, ik zal niet voor altijd je lieve, kleine, onschuldige Loïsje blijven, laat me nou alsjeblieft voor een keer wat losser." Zeg ik. Ze zucht diep. "Ik moet hier nog even goed over nadenken." Zegt ze. "Gelukkig ben ik 18 en kan ik prima voor mezelf nadenken." Zeg ik eigenwijs en trek Levi mee naar boven. "Loïs!" Roept mijn moeder maar ik negeer haar. Ze loopt achter mij aan en pakt mijn arm vast, ik draai me om en kijk in de woedende ogen van haar. "Hij gaat nu weg." Zegt ze. Levi knikt langzaam en loopt de trap af. Zonder afscheid te nemen loopt hij naar buiten, de deur valt met een klap dicht. Ik barst in tranen uit. "Waarom moet je alles voor me verpesten?!" Roep ik naar haar en trek me los. Met twee treden tegelijk ren ik verder de trap op en gooi ik mijn kamerdeur dicht. Huilend laat ik me op de grond zakken tegen de deur aan.

POV Levi

Boos loop ik mijn huis in, ook hier gooi ik de deur weer met een harde knal dicht. Wat denkt die moeder van Loïs? Dat ze nog steeds gehoorzaamt en haar pootjes opgeeft? Ze is geen vijftien meer. De boosheid borrelt zich op en ik pak een vaas met bloemen die op de tafel staat en gooi hem hard op de grond, ik pak nog een vaas en er vliegen nog verschillende stukken servies door de kamer. Ik pak de fles whiskey van Ed en loop naar buiten, ik plof op een stoel en neem een slok whiskey, de alcohol brandt in mijn keel en de tranen springen in mijn ogen, maar het kan me helemaal geen klote meer schelen. Al snel volgen er meerdere slokken, alles wordt waziger.

"Levi Jones!" Hoor ik ineens de stem van mijn moeder. Ik zucht, ook zij nog. "Wat heb je in godsnaam gedaan?!" Roept ze naar me als ze voor me staat. Ik kijk haar met een dodenblik aan en wil nog een slok whiskey nemen. "Ik denk dat je daar wel genoeg van op hebt Lev." Zegt ze. Met alle kracht die ik over heb, gooi ik de fles naar de andere kant van de tuin. Hij barst in stukken uit elkaar. Mijn moeder kijkt me boos aan. "Zeg het dan!" Roep ik naar haar. "Wat?" Vraagt ze. "Dat ik een mislukkeling ben! Ik nooit geboren had moeten worden! Ik een groot ongeluk ben!" Terwijl ik dat roep stromen de tranen over mijn wangen. "Lev." Zucht ze en ze gaat naast me zitten. Ze legt haar armen om mij heen maar ik sla ze weg. "Het had je beter uitgekomen als ik nooit was geboren." Zeg ik en sta op. Ik veeg mijn tranen weg en loop naar binnen. Ik gris mijn jas van de kapstok en pak mijn scooter sleutels. Ik stap op mijn scooter en rij naar Maxim.

Als ik aanbel en Petra open doet barst ik meteen in tranen uit, ik zak huilend op de grond. Samen met Maxim helpt ze me naar boven en legt ze me in bed. Ik voel me zo misselijk en al snel lig ik in mijn eigen kots. "Mam." Hoor ik Maxim zeggen en niet veel later staat Petra weer in mijn kamer. Dit keer brengt ze me samen met Maxim naar de badkamer. "Wil je alsjeblieft schoon beddengoed pakken Max? En iets schoons wat Lev nu aan kan." Vraagt ze aan hem en ze kleed mij uit. Het enige wat ik nog kan is tegen haar aanleunen. "Hoe ben je überhaupt hier naar toe gekomen?" Vraagt ze aan niemand bijzonder en ze zet me onder de douche. "Ik schaam me zo erg." Mompel ik. "Dat hoeft niet Lev, als er wat is moet je roepen." Ze loopt de badkamer uit. Opnieuw komt mijn maaginhoud naar boven. Ik kijk hoe het wordt weggespoeld in het putje.

Niet veel lig ik in een schoon bed en heb ik kleren van Maxim aan. Ik sluit mijn ogen en voor ik het weet, val ik als een blok inslaap.