POV Loïs

Met een zucht zet ik mijn wekker uit, het is weer maandag. Ik sla mijn benen over het bed en sta op. Ik schuif in mijn sloffen en loop naar mijn kast. Ik zoek een simpele outfit bij elkaar en verwissel mijn pyjama in voor mijn outfit. Ik doe mijn make-up en mijn haren, daarna pak ik mijn tas in en loop ik naar beneden. Ik smeer mijn brood voor de middagpauze en pak een tussendoortje. Ik schuif in mijn schoenen en doe mijn jas aan. "Dag pap!" Roep ik naar boven, mijn moeder is al naar haar werk. "Dag Loïs!" Roept mijn vader terug en ik pak mijn sleutels. Ik loop jaar buiten en pak mijn fiets. Ik spring op mijn fiets en fiets weg.

Als ik eenmaal op school ben voel ik weer ogen op mij gericht, ik ben nog steeds de nieuwe merk ik. Ik loop naar mijn kluisje en prop mijn jas er in. Ik pak mijn telefoon en zoek mijn rooster op. Wat heerlijk, eerste blok van de week is natuurkunde. Ik heb veel over voor dierenarts, als ik dat niet had willen worden had ik het VWO allang opgegeven. Ik ga opzoek naar mijn lokaal, waarom is dit gebouw zo bizar groot. Uiteindelijk heb ik mijn lokaal gevonden en ga ik snel zitten op mijn plaats. Ik pak mijn natuurkunde boeken erbij en bestudeer alvast het hoofdstuk, wat gezellig weer allemaal, de wetten van Newton. Mijn docent loopt naar mij toe en stelt zich voor. "Loïs Taylor." Zeg ik en schudt zijn hand, ik glimlach er bij en gelijk hoor ik iemand achterin roepen dat ik een slijmbal ben. Ik laat de hand van de docent snel los en richt me weer op mijn boek. Ik moet proberen om weer zo onzichtbaar mogelijk te worden, dan gaat het goed, niemand zou mij dan meer interessant vinden en dan kan ik weer ademhalen. De docent klapt in zijn handen en begint met zijn uitleg. Hij kan nog net zijn eerste zin afmaken of de deur vliegt alweer open. Levi staat in de deur opening en op zijn gezicht staat weer die bekende grijns. De docent zucht "Levi dit is alweer de zoveelste keer, briefje graag?" En hij houdt zijn hand op naar Levi. "Meneer alstublieft, ik beloof dat ik nooit meer te laat ga komen in uw les." Zegt hij en een paar jongens achterin schieten in de lach. "Je mag de les in als je je briefje heb gehaald, dag Levi." En de docent gaat weer verder waar hij was gebleven. Levi, duidelijk geïrriteerd, kijkt mijn richting op, ik kijk terug met een neutrale blik in mijn ogen. Hij draait zich om en gooit de deur met een klap dicht die de ramen laat trillen. "Levi Jones!" Schreeuwt de docent.

POV Levi

"Fuck fuck fuck." Mompel ik en ik ben opzoek naar mijn scooter sleutel. "Waar kan dat klote ding zijn?" Vraag ik aan niemand in het bijzonder. Ik haal alle inhoud uit mijn zakken en gooi mijn tas overhoop, uiteindelijk heb ik hem. Hij zat in het voorvakje van mijn tas. Ik pak snel mijn tas weer in en prop de inhoud terug in mijn zakken. Ik loop snel naar buiten en stap op mijn scooter. Ik start hem en rij weg. Onderweg kijk ik even hoe laat het is, again te laat, ik besluit om niet meer eens moeite te doen. Ik kijk wat om me heen en geniet stiekem van de zonnestralen die in mijn gezicht schijnen.

Eenmaal op school loop ik gelijk door naar het natuurkunde lokaal, als de docent een beetje in een goede mood is kan ik nog naar binnen. Ik doe de deur open en sta met mijn scheve grijns, waar iedereen voor valt, in de deuropening. Ik hoor hoe de docent zucht "Levi dit is alweer de zoveelste keer, briefje graag?" En hij houdt zijn hand naar me op, ik kijk ernaar alsof er poep op zit. "Meneer, alstublieft, ik zal nooit meer te laat komen in uw les." Probeer ik nog te redden wat er te redden valt. Ik hoor Yannick en Eli achterin de klas in de lach schieten en ik kijk snel in hun richting en grinnik. "Je mag de les in als je je briefje hebt gehaald, dag Levi." Zegt hij en ik rol met mijn ogen. Ik kijk even snel de klas in en zie dan Loïs zitten, onze blikken kruisen elkaar even maar dan draai ik me om. Ik gooi de deur met een klap dicht en ik hoor binnen de docent mijn naam roepen. Ik loop snel naar de administratie en meldt me daar aan, de mevrouw achter de balie grinnikt al even als ze me weer ziet. "Kon je je bed weer niet uit komen Levi?" Vraagt ze en ik grinnik. "Het gaat steeds moeilijker." En ik pak het briefje aan. "De hele week acht uur melden, jeugdzorg gaat ook contact met je ouders opnemen." Zegt ze en ik kijk haar aan alsof ze gek is. "Ik ben 18 hoor." Zeg ik. "En alsof het mijn ouders iets boeit." Voeg ik er mompelend aan toe.