POV Loïs

Als de film is afgelopen sta ik op met buikpijn van het lachen. We lopen grinnikend de zaal uit. "Ik denk dat ik gelijk naar huis ga." Zegt Diaz. "Kan jij je ook nog klaar maken." Voegt ze er aan toe. Ik knik. "Wanneer kan ik naar jou komen?" Vraag ik. "Wanneer we allebei de tijd hebben." Zegt Diaz en we lopen naar het station. "Ik haat het om weer opnieuw afscheid te nemen." Mompel ik. "Was ik maar nooit verhuisd." "Ach het gaat toch prima zo Lo? We kunnen facetimen en bellen en alles." "Ja dat is wel zo maar het is toch anders." Ik peuter aan een velletje langs mijn nagel. We geven elkaar nog een laatste dikke knuffel en dan checkt Diaz in. "Tot op whatsapp." Zegt ze grinnikend en ik lach. "Tot op whatsapp." Zeg ik terug. Langzaam loop ik terug naar huis. Ik had met de metro kunnen gaan maar ik heb zin om te lopen.

Eenmaal thuis loop ik direct naar boven. Ik plof op mijn bed en zet mijn muziek aan. Langzaam doezel ik in een lichte slaap maar al gauw word ik weer wakker. Ik zucht en sta op. Ik loop naar mijn kast en pak er een wit bloesje uit die ik combineer met een licht roze broek. Door de lichte kleuren lijk ik nog zongebruinder dan ik in werkelijkheid ben. Ik maak de outfit af met een paar ringen, een enkelbandje en een ketting. Snel ga ik achter mijn kaptafel zitten en doe mijn make-up.Ik trek mijn schoenen aan en loop naar beneden. "Wat zie je er weer mooi uit lieverd." Zegt mijn vader en hij drukt een kus op mijn voorhoofd. Ik glimlach en plof op de bank. Terwijl ik wacht op mijn ouders kijk ik even op instagram. Ik zie een foto van Levi op het strand. Ik staar een tijdje naar die foto. Hij is zo bizar knap. Naast hem ligt een meisje, was ik dat meisje maar geweest. "Ga je mee schat?" Zegt mijn moeder en ik sta op. Ik laat mijn telefoon in mijn zak glijden en loop naar buiten. Mijn vader doet de auto open en ik stap in. Mijn ouders stappen ook in en niet veel later rijdt mijn vader weg. "Lo, hoe was nou echt je eerste dag school?" Vraagt mijn moeder. "Zoals ik al had gezegd, gewoon als school." Zeg ik. Mijn vader kijkt me aan via de achteruitkijkspiegel. Ik kijk hem terug aan maar wendt dan mijn blik af. "Met wie gaan we uit eten?" Vraag ik. "Met mensen van onze nieuwe kerk." Zegt mijn vader terug. En ik knik. "Wat gezellig." Zeg ik sarcastisch. "Loïs." Zegt mijn moeder gelijk. "Sorry." Mompel ik en pak mijn telefoon. Ik ontgrendel hem en gelijk komt de foto van Levi te voorschijn. Ik kijk nog even en scroll dan verder op instagram. Beth heeft een puppy, like. Rose heeft een nieuwe vriend, like. Diaz heeft een foto van ons samen die in de club is gemaakt op insta gezet. Like en reageren met twee hartjes. Snel kijk ik op mijn eigen profiel, wat een saaie foto's heb ik eigenlijk er op staan. Ik verwijder alles behalve drie foto's. Een foto van mij en Diaz op vakantie, een foto van mijn hele vriendengroep en een selfie. Ik kijk goedkeurend naar mijn profiel en sluit instagram af.

"We zijn er." Meldt mijn vader en ik stap uit. Ik loop achter mijn ouders aan naar het terras. Ze stellen zich voor aan een groep mensen, die blijkbaar bij de kerk horen. Ik stel me ook netjes voor maar ik kijk de mensen niet echt aan. Totdat ik een bekende stem hoor "Levi." Zegt hij met een scheve grijns en ik kijk hem aan. "Loïs." Zeg ik terug en loop verder. Dit was de laatste persoon die ik hier had verwacht. Naast hem zit zijn beste vriend Maxim en ook aan hem stel ik me voor. Hij keek zo bizar vaag uit zijn ogen, waarschijnlijk is ie stoned. Dan kom ik bij een vrouw uit die zich voorstelt als de moeder van Maxim en verzorgster van Levi. Daarnaast zit het zusje van Maxim, een lief meisje om te zien. Ik maak snel het rondje af achter mijn ouders aan. Maar al snel kom ik er achter dat er nog maar twee plekken naast elkaar vrij zijn en een stoel naast Levi. "Ga jij naast die jongen daar zitten schat?" Zegt mijn moeder. "Ja." Komt er schor mijn keel uit. Met tegen zin draai ik me om en loop ik naar Levi. Ik plof naast hem op de stoel. "Hey sunshine." Zegt hij. "Hoi." Zeg ik terug en peuter aan mijn nagels. "Je ziet er mooi uit." Zegt hij en ik kijk naar hem. "Jij mag er ook zeker wezen." Zeg ik en wendt mijn blik af. Hij grinnikt. "Jij was de laatste persoon die ik hier verwacht had." Floept er dan ineens uit. "Dat snap ik zeker, mijn ouders zijn helemaal niet gelovig en ik ook niet. Maar ik woon de komende periode bij Max en anders had ik alleen thuis moeten zitten, dus ik dacht ik ga gezellig mee." Zegt hij. "Hoezo woon je dan niet thuis?" Vraag ik oprecht geïnteresseerd. De blik in Levi zijn ogen worden gelijk koud en gesloten. "Gaat je niks aan." Mompelt hij en ik weet gelijk mijn plek weer. Ik knik "Oke." Zeg ik langzaam en peuter weer verder aan mijn nagels.