Ξύπνησα από έναν τρομερό εφιάλτη...Τις τελευταίες μέρες βλέπω πολύ άσχημα όνειρα. Η εικόνα του φέρετρου να θάβετε μέσα στο χώμα είναι κολλημένη μέσα στο μυαλό μου. Ακόμα να συνειδητοποιήσω ότι μία ψυχή χάθηκε στα σύννεφα του ουρανού έτσι ξαφνικά. Η Έλενα είναι χάλια και όπως όλοι μας , ειδικά η οικογένεια του Ντίνου.

Όλα έγιναν τόσο γρήγορα, τόσο βιαστικά. Χωρίς προειδοποίηση , χωρίς κάποιος να μας προετοιμάσει για το τι πρόκειται να συμβεί.

Δεν κατέβηκα στην κουζίνα για πρωινό , κάθισα για λίγο στο κρεβάτι μου όπου έχω τόσο καιρό να ευχαριστηθώ. Είμαι εγκλωβισμένη στην φυλακή των σκέψεων μου και δεν μπορώ να ξεφύγω. Προσπαθώ , όμως δεν μπορώ. Δεν είναι ότι δεν θέλω , δεν μπορώ.

Έχω να μιλήσω με τον Αχιλλέα από προχτές , δεν τον έχω δει καθόλου και ούτε έχουμε μιλήσει στο τηλέφωνο. Και δεν θέλω να τον πιέσω , τον αφήνω να χαλαρώσει και να όταν ξεκουραστεί ψυχικά θα μου τηλεφωνήσει εκείνος.

Οι γονείς μου επίσης δεν έχουν κάνει κάποια κίνηση να τα βρούνε. Θέλω τόσο πολύ να τα βρούνε. Θυμάμαι όλες αυτές τις στιγμές που ήμουν παιδάκι και με κράταγαν από το χέρι οι δικοί μου και παίζαμε στην θάλασσα. Με βοηθούσαν στο να φτιάξω καστράκια στην άμμο διότι δεν μπορούσα μόνη μου.

Θυμάμαι όλα τα παγωτά που μου αγόραζαν από ένα περίπτερο κοντά στο σπίτι μας , το οποίο πλέον έχει κλείσει. Τόσα χαμόγελα και τόσα κλάματα.

Αφότου τελείωσα να σκέφτομαι τα παιδικά μου χρόνια και την ζωή μου γενικότερα κατέβηκα στο σαλόνι να ενδιαφερθώ σε τι κατάσταση βρίσκεται η μάνα μου.

"Μαμά; Τι κάνεις; Γιατί κλαις;" προχώρησα προς τον καναπέ και κάθισα δίπλα της.
"Τίποτα , όχι , καλά είμαι"
"Τι όχι τίποτα , εδώ δεν μπορείς να αρθρώσεις μία πρόταση"
"Εντάξει είμαι παιδί μου"
"Πες μου σε παρακαλώ"
"Μου λείπει ο μπαμπάς σου"
"Αχ βρε μαμά , πάρτον ένα τηλέφωνο"
"Όχι όχι δεν θέλω" αυτό το πείσμα της με τρελαίνει.
"Αν δεν τον πάρεις εσύ θα τον πάρω εγώ"
"Καλά καλά θα τον πάρω"
"Επιτέλους"

Την άφησα να πάρει τηλέφωνο με την ησυχία της και εγώ πήγα να φτιάξω ένα πρωινό. Δεν έχω καθόλου όρεξη να φάω , Πρέπει όμως. Δεν έχω βάλει μπουκιά στο στόμα μου από εχτές το απόγευμα.

Καθώς έτρωγα άκουγα την συζήτηση ανάμεσα στην μητέρα μου και τον πατέρα μου στο τηλέφωνο. Μπορώ να πω ότι υπάρχει μία εξέλιξη ανάμεσα τους , οι φωνές της μάνας μου αυτήν την φορά δεν υπάρχουν.

Ελπίζω να του δώσει μία δεύτερη ευκαιρία διότι ταιριάζουν πάρα πολύ. Μέσα στην τρέλα ήταν πάντα αυτοί οι δύο. Θυμάστε κάθε φορά όπου ερχόταν η μάνα μου μέσα στο δωμάτιο και μου έλεγε όλα αυτά που θα έκαναν μαζί; Την μία πήγαιναν σε εστιατόρια και την άλλη σε εκδρομές. Μου έλειψε να την βλέπω καλοντυμένη και ευτυχισμένη. Μου έλειψε να έρχεται στο δωμάτιο μου για να δανειστεί ρούχα μου και κραγιόν.

Ή τότε που ήθελαν να υιοθετήσουν ένα παιδί και εγώ ήμουν αρνητική στην σκέψη αυτή. Θυμάμαι πόσο σοκ είχα πάθει εκείνη την ημέρα. Ήταν η μέρα που προχώρησα ερωτικά με τον Αχιλλέα και την επόμενη ξύπνησα με εκείνον τον εφιάλτη που τελικά βγήκε πραγματικότητα.

Αφότου έφαγα το τοστ που είχα φτιάξει συνειδητοποίησα ότι η οι γονείς μου είχαν τελειώσει την συζήτηση τους.

"Πως πήγε;" ρώτησα την μητέρα μου και σηκώθηκα από το τραπέζι.
"Δεν άκουγες τόση ώρα;"
"Όχι σκεφτόμουν διάφορα"
"Θα πάμε το απόγευμα για καφέ να συζητήσουμε"
"Αχ πόσο χάρηκα τώρα. Ένα από τα πολλά βάρη που είχα μέσα μου μόλις εξαφανίστηκε"
"Να ξέρεις για σένα το κάνω όλο αυτό;"
"Ναι ναι , σε πίστεψα. Τον θες πίσω τον μπαμπά και είμαι σίγουρη για αυτό"

Δεν πήρα καμία απάντηση. Σιγά μην έπαιρνα. Αφού την ήξερα ήδη...

Δεν έχω μιλήσει καθόλου με την Έλενα οπότε πρέπει να την πάρω ένα τηλέφωνο να ενδιαφερθώ για την ψυχολογία της.

[Στην Κλήση]
"Έλενα;"
"Γειά Μυρτώ"
"Πως είσαι;"
"Αυτήν την στιγμή είμαι καλά"
"Χαίρομαι. Έτσι να παραμείνεις"
"Εσύ;"
"Καλά και εγώ. Είμαι πολύ σκεπτική τις τελευταίες μέρες"¨
"Για ποιο θέμα;"
"Για όλα. Για την ζωή μας , για τους γονείς μου, για όλα"
"Με τόσα που έχουν συμβεί ξέχασα ότι οι γονείς σου χώρισαν"
"Δεν πειράζει , έχουν συμβεί πιο σημαντικά πράγματα από αυτό. Αυτοί είναι μεγάλοι άνθρωποι θα τα βρουν μόνοι τους"
"Εύχομαι να τα βρουν αλήθεια"
"Ευχαριστώ. Σκέφτομαι εάν ήθελες να βρισκόμασταν όλοι μαζί σήμερα το απόγευμα αφού είναι και Σάββατο"
"Καλή ιδέα , θα ξεχαστούμε και λίγο από όλα αυτά"
"Ωραία θα το πω στους άλλους και θα σου στείλω μήνυμα"
"Εντάξει , τα λέμε μετά"
[Τέλος Κλήσης]

Πρέπει να το πω και στον Αχιλλέα , αλλά όχι από το τηλέφωνο , θα πάω στο σπίτι του να δω και πως είναι.

Ούτε καν που ετοιμάστηκα , με τις πιτζάμες βγήκα στον δρόμο , αφού βέβαια είπα στην μάνα μου για το που πάω.

Σήμερα ο καιρός είναι τέλειος και η ιδέα μου να βγούμε όλοι μαζί μετά από τόσο καιρό είναι πολύ καλή. Το μόνο κακό σε αυτή την υπόθεση είναι ότι αντί για 6 θα είμαστε 5. Ουφ, πρέπει να σταματήσω να το σκέφτομαι. Η ζωή συνεχίζεται.

Χτύπησα το κουδούνι του σπιτιού του Αχιλλέα και περίμενα να μου ανοίξει. Αντί για τον Αχιλλέα όμως μου άνοιξε ο μπαμπάς του.

"Καλημέρα Μυρτώ"
"Καλημέρα κύριε Χρήστο, είναι εδώ ο Αχιλλέας;"
"Ναι επάνω είναι , πήγαινε να τον ξυπνήσεις. Πιστεύω θα χαρεί πολύ που θα σε δει"
"Ευχαριστώ"

Πόσο καιρό έχω να έρθω σε αυτό το σπίτι; Σαν εχτές το θυμάμαι όταν πρωτοήρθα σε αυτό το δωμάτιο και είδα για πρώτη φορά τον Αχιλλέα χωρίς μπλούζα. Τότε ξεκίνησαν όλα , τότε τον ερωτεύτηκα.

Προχώρησα προς το κρεβάτι του και έσκυψα προς το μέρος του. Τον φίλησα στο μάγουλο και στο αυτί του ψιθύρισα "Ουρακοτάγκε" Πω , που το θυμήθηκα αυτό; Στο πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας μου την πρωτοείπα αυτή την λέξη. Τότε που όλα ήταν χαρούμενα και αστεία.

Τώρα είναι όλα σκατά , μισώ την ζωή μου και σιχαίνομαι να ζω έτσι. Δεν αντέχεται άλλο αυτή η κατάσταση. Μερικές φορές νιώθω πως δεν θέλω να ζω άλλο...

Ο Αχιλλέας ξύπνησε και μου απάντησε

"Μυρτώ τι κάνεις εδώ;"
"Ήρθα να σε ξυπνήσω. Δεν χάρηκες που με είδες"
"Φυσικά και χάρηκα. Ποιος σου άνοιξε;"
"Ο μπαμπάς σου"
"Μάλιστα"
"Ο κύριος λόγος όμως που ήρθα είναι να σου προτείνω αν θες να πάμε μία βόλτα με τα παιδιά το απόγευμα"
"Ναι γιατί όχι; Πάμε"
"Ωραία , θα το πω και στην Αγάπη να φέρει τον αδερφό της μαζί, να έχεις και ένα αγόρι για παρέα"

Του είπα και χώθηκα και εγώ κάτω από τα σεντόνια μαζί του. Τον έσφιξα στην αγκαλιά μου και τον ρώτησα

"Αχιλλέα;" γύρισε και με κοίταξε
"Πες μου"
"Με αγαπάς; Θέλω να μου απαντήσεις αληθινά όμως"

Δεν μου απάντησε κατευθείαν , σταμάτησε για λίγο να σκεφτεί. Δεν ξέρω εάν αυτή η παύση είναι θετική ή αρνητική. Θέλω να πιστεύω πως είναι θετική.

"Σε αγαπώ. Σε αγαπώ αληθινά. Χωρίς αμφιβολία. Σε θέλω κοντά μου , σε θέλω δικιά μου για πάντα"

Δεν απάντησα , αυτά τα λόγια με γαλήνεψαν αρκετά. Τον έσφιξα ακόμα περισσότερο και χάθηκα στην αγκαλιά του.

[7 ώρες αργότερα]

"Γειά σας" μας είπε η Αγάπη και ο αδερφός της ταυτόχρονα.

Απαντήσαμε επίσης με ένα Γειά και έπειτα καθίσαμε όλοι σε ένα παγκάκι δίπλα στην θάλασσα. Όλα είναι τόσο γαλήνια. Αυτός ο ήχος των κυμάτων μου θύμιζε χαρούμενες στιγμές. Στιγμές που μακάρι να μην ξεχάσω ποτέ.

Έπιασα το χέρι του Αχιλλέα και το έσφιξα. Συζητήσαμε για λίγο όλοι μαζί δίπλα στο κύμα. Είπαμε πολλά πράγματα , γελάσαμε , κλάψαμε και φανταστήκαμε πως θα είναι το μέλλον μας σε μερικά χρόνια. Εγώ με φαντάζομαι να είμαι ακόμα με τον Αχιλλέα , και κυρίως χαρούμενη. Δεν ζητάω τίποτα άλλο , μόνο να είμαι ευτυχισμένη.

Λίγα λεπτά μετά η μητέρα μου με ειδοποίησε ότι ο Αλέξανδρος μπαίνει φυλακή. Ομολόγησε ότι εκείνος σκότωσε τον Ντίνο. Το ανακοίνωσα στα παιδιά και κοιταχτήκαμε μεταξύ μας με ένα συναίσθημα νίκης. Μπορεί ο Ντίνος να μην γυρίσει πίσω αλλά τουλάχιστον κάτι είναι και αυτό.

Μπορεί η φυλάκιση του Αλέξανδρου να μην είναι η πραγματική δικαίωση για εμάς αλλά σίγουρα είναι μία μικρή ικανοποίηση για όλους μας.

Πιάσαμε όλοι τα χέρια και καθώς νιώθαμε τον ζεστό αέρα να ακουμπάει το σώμα μας κοιτάζαμε τον ήλιο να δύει.

Και όπως τελειώνει αυτή η μέρα , έτσι τελειώνει και αυτή εδώ η ιστορία. Ή μάλλον , ξεκινάει μία άλλη...

_________________________________________

Και ναι , ήρθε το τέλος αυτής της ιστορίας, Πραγματικά έχω βουρκώσει. Συνδέθηκα τόσο πολύ με τους χαρακτήρες που τους ένιωσα δικούς μου ανθρώπους.

Ευχαριστώ για όλη σας την στήριξη και τα καλά σας λόγια...Δεν θα χαθούμε όμως έτσι. Έχω ανεβάσει ήδη μία καινούργια ιστορία και θα σας πρότεινα να πηγαίνατε να την διαβάσετε.

Αυτά...Σας αφήνω τώρα γιατί θα με πιάσουν τα κλάματα...