«Αχιλλέα άκουσε με λίγο»
«ΟΧΙ ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΤΙΠΟΤΑ»

Καλε αυτός κοντεύει να βγάλει καπνούς από τα αυτιά..

- ΑΦΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΗ

«Μην φωνάζεις πρώτων είμαστε σε τουαλέτες μιας καφετέριας και έξω έχει κόσμο που ακούει, δεύτερων σταμάτα και άκουσε με»
«Γιατί να σε ακούσω πλέον Μυρτώ ; Τι όφελος έχω ; Απάντα μου σε αυτό πρώτα»

Τι με ρώτησε μόλις ;

- ΝΑ ΣΤΟ ΕΠΑΝΑΛΑΒΩ ;

«Δηλαδή εγώ δεν είμαι τίποτα για εσένα πλέον ;»
«Με αυτά που κάνεις και δεν με ακούς ποτέ-»
«Ναι τι ; Δεν είμαι πλέον ;»
«Δεν είπα τίποτα τέτοιο»
«Πες τότε , συνέχισε»
«Απλώς δεν με ακούς και εκνευρίζομαι γιατί ξέρεις ότι έχω δίκιο και πάντα κάνεις του κεφαλιού σου , με αποτέλεσμα να μην μας βγαίνει καθόλου σε καλό»
«Εντάξει συ-σ-συγνώμη»

Αχ μην με κοιτάς έτσι....

Καλά δεν έχει να πει τίποτα ; Θα με κοιτάει μόνο ;

Με αυτό το βλέμμα το , ξέρετε που έχει γλυκό στο ψυγείο και λες ότι θα το φας μετά και μετα από ώρες συνειδητοποιείς ότι το έφαγε κάποιος από την οικογένεια...

«Δεν έχεις να πεις τι-» με σταμάτησε και με κόλλησε στον τοίχο

-ΟΠΑΟΠΑΟΠΑ

Πέρασε το αριστερό του χέρι γύρω από την μέση μου και το δεξί γύρω από τον λαιμό μου

ΘΑ ΜΕ ΠΝΙΞΕΙ ΠΑΙΔΙΑ

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ

Ένωσε τα χείλη του με τα δικά μου..

-Ε ΤΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ , ΤΑ ΘΕΛΕΙ Ο ΚΩΛΟΣ ΤΟΥ

«Σε συγχωρώ , αλλά , είναι η τελευταία φορά. Θα με ακούς από εδώ και πέρα»

Χαμογέλασα και κούνησα το κεφάλι μου με καταφατικό τρόπο...

«Πάμε τώρα να σε πάω σπίτι»

Ανοίξαμε την πόρτα της τουαλέτας για να βγούμε έξω..

«Άντε ρε παιδιά πέντε ώρες μέσα»
«Άσε μας και εσυ ρε»
«Έλα τώρα δίκιο έχει ο άνθρωπος. Χίλια συγνώμη»

Περάσαμε στο απέναντι πεζοδρόμιο όπου εκεί είναι το μηχανάκι του Αχιλλέα..

Ανεβήκαμε και ξεκινήσαμε για το σπίτι μου..

Το ότι με συγχώρησε μέσα σε 10 δευτερόλεπτα...

Καλά εντάξει κανείς δεν μου αντιστέκεται εμένα αλλά όχι και τόσο γρήγορα ρε παιδί μου..

- ΑΙ ΜΩΡΗ ΧΑΡΧΑΛΟ ΨΩΝΑΡΑ

Εγώ ψωνάρα ; Τι εννοείς ;

ΙΙΙΙΙΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ

ΤΟΝ ΞΕΧΑΣΑ ΑΥΤΟΝ

Ας του στείλω ένα μήνυμα ότι θα με φέρει ο Αχιλλέας γιατί θα με σκοτώσει...

«Σε ποιον στέλνεις ;»
«Εεε;»
«ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΣΤΕΛΝΕΙΣ ΛΕΩ»
«Ε πες πιο δυνατά , δεν ακούω με τον αέρα...Στον πατέρα μουυυ»
«Σίγουρα ;»
«Ναι παιδί μου, είπαμε δεν θα λέω ψέματα»
«Έτσι μπράβο»

Πωωω θέλει να το παίξει κυρίαρχος μην χεσω..

Πέρασαν τα λεπτά και φτάσαμε στο σπίτι μου..

Με ξανά φίλησε , τον χαιρέτησα και μπήκα μέσα..

Τι κουραστική μέρα και αυτή , καλά κάθε μέρα είναι κουραστική, μια γαμημένη μέρα δεν μπορώ να ησυχάσω..

Ο Αλέξανδρος που να είναι τώρα ;

- ΚΑΛΑ ΒΛΑΜΜΕΝΗ ΕΙΣΑΙ ; ΕΔΩ ΠΗΓΕ ΝΑ ΣΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΤΟΝ ΓΑΜΟ

Ποιόν γάμο ρε θεότρελη και εσύ ; Λες και ακούω την μάνα μου..

Εγώ τώρα που πεινάω τι να κάνω;

Να πω στην μάνα μου να μου φτιάξει κάτι ;

«Μαμαα»
«Ορίστε»
«Πεινάωωω»
«Ε και τι να κάνω εγώ;»
«Να πάρεις σουβλάκια , έλα εδωωω»

Άκουσα τον γρήγορο βηματισμό της , έχει νεύρα πάω στοίχημα..

«Τι θες ρε Μυρτώ , προσπαθώ να μάθω μία συνταγή του Άκη»

Εγώ τώρα τι να απαντήσω σε αυτό;

«Λοιπόν θέλω μία πίτα γύρο κοτόπουλο πατάτα σος»
«Καλά θα πάρω τηλέφωνο τον πατέρα σου να πάει να σου πάρει»
«Γιατί που είναι ο μπαμπάς;»
«Σούπερ»
«Τι σούπερ ; Ήρωας;»
«Ναι όχι , μπατμαν»
«Ε τι;;;»
«Σούπερ μάρκετ παιδί μου»
«Ααα καλά»

«Ωραία πάω κάτω να συνεχίσω την συνταγή»
«Καλή τύχη»

Να στείλω στον άλλο εγώ τώρα ή όχι ;

- ΟΧΙΙΙΙΙ

Δεν μας χέζεις , θα στείλω..

Μυρτώ

Που είσαι ;

Αχιλλέας

Να εδώ μωράκι , μώλις βγήκα από το μπάνιο , εσύ;

Μυρτώ

Μόλις* αγράμματε , εγώ κάθομαι , περιμένω τον πατέρα μου να φέρει σουβλάκια..

Αχιλλέας

Ουπςς , κλ δεν είμαι και του 19 αντεεεε

Μυρτώ

Κλ να σ πω πάω να αλλάξω και θα κατέβω στο σαλόνι να φάω όταν έρθει

Αχιλλέας

νταξξ στείλε μετά

seen 9:00 p.m

Άνοιξα την ντουλάπα και έπιασα τις καθαρές μου πιτζάμες..

ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΞΥΠΝΑΕΙ ΑΥΡΙΟ ΓΙΑ ΣΧΟΛΕΙΟΟΟ

η φάση είναι ότι έχω να πάω δύο μέρες , συν το σαββατοκυριακο..

ΤΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΕΡΝΑΩΩ

έβαλα τις πιτζάμες μου και έτσι κατέβηκα στο σαλόνι..

«Ακόμα παλεύεις με τον Άκη και την συνταγή του;»

«Ναι το ρημάδι το ζελέ δεν κρατάει , λιώνει» ο καθένας με τον πόνο του εδώ μέσα

«Σκεφτήκατε καθόλου αυτό που λέγαμε;»

«Λέμε να το αφήσουμε για λίγο ακόμα και βλέπουμε»

«Έτσι μπράβο , να δούμε και τι θα κάνω και εγώ με τις σπουδές μου και βλέπουμε»

«Ποιες σπουδές ; Ακόμα δεκαέξι είσαι παιδί μου»

«Ντάξει μωρέ τι είναι δύο χρόνια , σιγά»

«Ναι πιάσε μου αν μπορείς από το ντουλάπι τα μπισκότα»

Ναι αν πετύχει αυτό που θα κάνει εγώ θα πάω με τον Αλέξανδρο

-ΕΕΕ ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΕΙΠΕΣ

«Ορίστε»

«Ευχαριστώ παιδί μου»

Επιτέλους ήρθαν τα σουβλάκια...

«Γειά σου μπαμπά» τον αγκάλιασα και άρπαξα με μανία την τσάντα με τα σουβλάκια

«Σιγά καλέ θα πάρεις και το χέρι μου μαζί»

-ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙ , ΛΥΣΑΡΑ

Έχω καιρό να φάω εντάξει;;;

«Για μισό λεπτό , μυρίζεις» ωχ , μαμά κανόνισε

«Τι μυρίζω αγάπη μου;»

«Γυναίκα» ΕΜΜΜΜΜ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ

«Τι βλακείες λες πάλι μωρέ;»

«Μυρτώ ανέβα στο δωμάτιο σου σε παρακαλώ»

Χωρίς να φέρω αντίρρηση ανέβηκα τρέχοντας στο δωμάτιο μου..

Έκλεισα την πόρτα πίσω μου...

ΚΑΛΕΕ ΤΙ ΦΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΕΣ

ΟΠΑ ΑΚΟΥΣΑ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ

ΟΧΙ ΟΧΙ ΟΧΙ

ΘΑ ΒΑΛΩ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΤΩΡΑ

________________________________________________________________________________