«Έλενα, σε παρακαλώ ηρέμησε»
«Πως να ηρεμήσω ρε Μυρτώ ;»
«Απλά χαλάρωσε, θα τον βρούμε τον Ντίνο»

Και αυτός ο χριστιανός που στο διάολο έχει πάει και δεν παίρνει ένα τηλέφωνο;

«Εντάξει ρε παιδιά κουλ χαλαρώστε» άλλος πανέξυπνος από εκεί
«Ρε Αχιλλέα»
«Τι; Τον ξέρω τον φίλο μου...Είναι μια χαρά»
«Δεν ε-είναι»
«Ηρέμησε βρε αγάπη μου, θα τον βρούμε»
«Αγάπη δε-ν θα τον βρούμε...Νιώθω πως κάτι έχει γίνει με αυτά τα ψυχάκια»
«Την Αφροδίτη και τους άλλους εννοείς;»
«Ν-ναι»
«Έλενα αυτή έχουν μπει σε κλινική, δεν πρόκειται να μας ξανά ενοχλήσουν»
«Και εάν προσπαθήσουν, θα τους φτιάξω εγώ καλά»
«Σιγά μωρέ αντράκλα εσύ»

Έχω μια ερώτηση προς την συγγραφέα...Γιατί έπρεπε να βάλεις και τον Αχιλλέα μέσα στο βιβλίο;

Συγγραφέας: βιβλίο χωρίς έστω έναν βλαμμένο υπάρχει;

Ναι είναι και αυτό..

«Παιδιά...μου υπόσχεστε ότι θα τον βρουμ-ε»
«Ναι βρε χαζό, μην ανησυχείς»
«Σίγουρα;»
«Ναι σου λέω- αχ μισό λεπτό, κάποιος μου έστειλε μήνυμα»

Τι θες από την ζωή μου;:
Μυρτώ, είναι ένα παιδί στην εξώπορτα και σε ζητάει

Καμάρι μου:
Πως τον λένε;

Τι θες από την ζωή μου;:
Αλέξανδρο

Καμάρι μου:
Πες του να περιμένει, έρχομαι.
seen 7.p.m

«Ποιος ήταν;»
«Η τι θες από την ζωή μου»
«Η ποια;»
«Η μάνα μου..»

Τώρα με αυτό που θα πω, θα φανώ κακιά

Θέλω μια βαφλα τώρα..

-ΑΧ ΝΑΙ

Στην κόλαση θα πάμε.

«Παιδιά, να σας πω, εάν γίνετε να φύγετε, θέλω να μείνω λίγο μόνη μου»
«Καλά ρε Έλενα, όπως θέλεις, εάν γίνει κάτι πάρε μας τηλέφωνο»

Χαιρετιστήκαμε και φύγαμε από το σπίτι της Έλενας

«Τώρα; Τι κάνουμε;»
«Δεν ξέρω ρε Αχιλλέα...Εκεί που ήμασταν μια χαρά, μπουμ...Εξαφανίζετε ο άλλος»
«Εμμ εννοώ, τι κάνουμε, που πάμε;»
«Πω έλεος, καθόλου συναισθήματα δεν έχεις;»

-ΝΑ ΣΟΥ ΘΥΜΙΣΩ ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΡΙΝ ΒΑΦΛΕΣ ΟΝΕΙΡΕΥΟΣΟΥΝ

Άλλο εγώ, εγώ είμαι κοπέλα.

Αχ κάλε πρέπει να πάω στο σπίτι μου, με περιμένει το ζώων ο Αλέξανδρος..

«Αχιλλέα, εγώ θα πάω σπίτι, γιατί νομίζω μου ήρθε περίοδος, οπότε ο κοιλοπονος καταφτάνει» ψεμααα

«Καλά μωρό μου, στείλε μου όταν φτάσεις»

Φίλησα τον Αχιλλέα και ξεκίνησα για το σπίτι με τα πόδια...το βόδι ούτε να με πάει δεν μου είπε..

Θα κάνω περίπου 15 λεπτά να φτάσω στο σπίτι οπότε ας βάλω λίγη μουσική στο κινητό μου ώστε να μου κρατήσει παρέα αυτά τα λεπτά..

Μαμά Μυρτώς POV

«Και δεν μου λες αγόρι μου, ποσό χρόνων είσαι;»
«Είμαι 21 χρόνων»
«Α και την Μυρτώ από που την γνωρίζεις;»
«Είμαι φίλος του Αχιλλέα»
«Αα είσαι φίλος του Αχιλλέα»

Ναι καλά σιγά μην τον πιστέψω.

«Ώστε Αλέξανδρος;»
«Ναι Αλέξανδρος»
«Και δεν μου λες Αλέξανδρε, τι δουλειά κανείς, η τι σπουδάζεις αν σπουδάζεις»
«Είμαι σε μια μαγειρική σχολή βασικά»
«Αα μια χαρά»

Ξέρει να μαγειρεύει κιόλας, που έχει μπλέξει πάλι η κόρη μου;

«Ξέρεις Αλέξανδρε συγνώμη που ρωτάω τοοοσα πολλά, απλώς από την ημέρα που έγινε εκείνο το καταραμένο συμβάν στην αποθήκη που παραλίγο να καεί το παιδί μου ζωντανό, δεν εμπιστεύομαι τόσο εύκολα τα καινούργια άτομα που γνωρίζει η Μυρτώ»

«Σας καταλαβαίνω, μην αγχώνεστε»

Τι να μην αγχώνομαι ρε σκουλήκι, λες και δεν έχω καταλάβει ότι έχεις λερωμένη την φωλιά σου...Μουσίτσα

Μυρτώ POV

Έφτασα επιτέλους στο σπίτι, ουφ λαχάνιασα για κάποιο περίεργο λόγο, λες και έσκαβα

Έβγαλα από το μαύρο backpack μου τα κλειδιά του σπιτιού και άνοιξα την πόρτα..

Κοίταξα στο σαλόνι όπου εκεί βρίσκεται η μάνα μου με τον Αλέξανδρο..

«Επ ήρθες Μυρτώ μου»
«Όχι είναι το ολόγραμμα μου ρε μαμά»
«Γεια σου Μυρτώ»
«Μμμ γεια σου Αλέξανδρε...Μου είπε η μητέρα μου ότι κάτι θες να μου πεις...Ακούω»
«Θα προτιμούσα λίγο ιδιαιτέρως»
«Μμμναι μαμά μπορείς να πας λίγο στο δωμάτιο σου να μου πει τι θέλει να τελειώνουμε;»
«Ναι παιδί μου, θα πάω»

Αφού έφυγε η μάνα μου είπα στον Αλέξανδρο ψιθυριστά..

«Καλά ρε ανόητε, σου είχα πει, θυμάμαι , να μην ξανά πατήσεις το πόδι σου εδώ πέρα»
«Ναι το ξέρω, αλλά , δεν άντεξα...Έπρεπε να σου μιλήσω»
«Έχεις 60 δευτερόλεπτα»

«Άκου Μυρτώ , εγώ πραγματικά λυπάμαι για οοοοτι μα ότι σας έχει κάνει η αδερφή μου...Ήταν πολύ σκληρό να κάνει όλο αυτό, καλά να μου πεις και ο Αχιλλέας δεν πάει πίσω, καθώς και την βίασε αλλά και πάλι δεν έπρεπε να πράξει έτσι η αδερφή μου.
Ήρθα εδώ για να σου πω ένα μεγάλο συγνώμη, δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω ώστε να με πιστέψεις, πραγματικά έχω στενοχωρηθεί γιατί πιστεύω ότι είσαι καλή κοπέλα και θα ήθελα να σε γνωρίσω καλύτερα, φιλικά πάντα»

«Τελείωσες;»
«Ναι»
«Ωραία άντε στο καλό τώρα γιατί έχω να ξυρίσω και τα πόδια μου»
«Μα»
«Μαμουνια, εντάξει οκευ μου είπες συγνώμη, γεια σου τώρα» του είπα και τον έσπρωξα έξω από το σπίτι..

Ε αι στον κόρακα..

Ναι αλλά....μωρέ λες να τα πιστεύει αυτά που λέει η με κοροϊδεύει μέσα στην μούρη μου;

__________________________________________