Ο Αχιλλέας βίασε την Αφροδίτη η οποία γύρισε πίσω γιά εκδίκηση..

Η Μαριάννα έστησε τον τσακωμό με εμένα εκείνη την ημέρα στο σχολείο ώστε να πάρω αποβολή και έτσι όπως γυρνάω στο σπίτι να βρω την Αφροδίτη στο παγκάκι

Η Αφροδίτη λογικά με ακολούθησε εκείνη την ημέρα ώστε να βρει που μένω

Η Μαριάννα ήθελε εκδίκηση, γιατί δεν ξέρω.. Μήπως επειδή ήθελε και εκείνη τον Αχιλλέα και εγώ της τον "έκλεψα";

Τώρα ο Βαγγέλης.. Το στοίχημα.. Αν θυμάστε ο Αχιλλέας και ο Βαγγέλης έβαλαν ένα στοίχημα : ποιος θα κερδίσει την Μυρτώ

Ο χαρακτηριστικός ήχος του κινητού μου με συνέφερε από το μικρό παραλήρημα μου

Άγνωστος
Αν θες να μάθεις την αλήθεια
Στην αποθήκη
Τώρα

Ουφφ, τώρα που μπήκα στο χώρο, θα χορέψω.. Ας πάω, εξάλλου δεν έχω καμία όρεξη να κάνω μάθημα οπότε

Βγήκα από την πίσω πόρτα του σχολείου και ξεκίνησα να πάω προς την αποθήκη, η οποία είναι λίγο πιο κάτω από το γυμνάσιο που είναι ούτε πέντε λεπτά με τα πόδια

Στο βάθος βλέπω την αποθήκη, ξανά χτίζεται..

Ευτυχώς δεν υπάρχει κανένας εργάτης εκεί επειδή είναι πρωί

Στο βάθος όμως της αποθήκης, είδα δύο γυναικείες φιγούρες

Η Έλενα και η Αγάπη

Τι δουλειά έχουν αυτές εδώ;

"Τι κάνετε εσείς εδώ;"
"Αυτό θέλουμε να ρωτήσουμε και εμείς, τι θες εσύ εδώ;"
"Εγώ έχω τους λόγους μου"
"Ε και εμείς"

Κοίταξα γύρω γύρω, όλα ήταν περίπου ίδια..

"Σου έστειλε μήνυμα έτσι;" είπε η Έλενα με σκυμμένο το κεφάλι
"Ποιος;"
"Ο Άγνωστος"
"Ναι, μου έστειλε μήνυμα"
"Και τι έλεγε το μήνυμα;" πετάχτηκε η Αγάπη

"Έλεγε ότι αν θέλω να μάθω την αλήθεια να έρθω τώρα στην αποθήκη"
"Και εμάς" είπαν μαζί ταυτόχρονα

Μία μαύρη φιγούρα, μου φάνηκε, να πέρασε έξω από την αποθήκη από την πίσω πλευρά, εκεί που έχει και φυτά

"Κορίτσια, το είδατε αυτό;"
"Τι, ποιο;" γύρισε η Αγάπη να κοιτάξει εκεί που έδειχνα
"Μία φιγούρα μόλις πέρασε από εκεί έξω"
"Ε τι καθόμαστε εδώ, πάμε να δούμε"

Τρέξαμε προς τα έξω, κανείς, μόνο φυτά να κουνιούνται από τον αέρα

"Είσαι σίγουρη ότι είδες κάποιον;"
"Ναι ρε Έλενα, τον είδα"
"Ε που είναι τότε ο μαλάκας"

"Κορίτσια, κοιτάξτε" μας φώναξε η Αγάπη από την άλλη άκρη της πίσω μεριάς

Όταν πήγαμε να δούμε, αυτό που αντικρίσαμε μας έκανε να βουρκώσουμε

"Τα βραχιόλια που μας είχα φορέσει όταν ήμασταν στην αποθήκη"
"Τα βραχιόλια με τα ονόματα μας"
"Έλενα, Αγάπη και Μυρτώ" διάβασε η Αγάπη

°F L A S H B A C K°

"Τι ακριβώς θέλουν γαμώ; Γιατί μόνο ένα μπουκάλι νερό;"
"Καλά ρε Αγάπη δεν καταλαβαίνεις; Ο γαμημένος τους σκοπός είναι να μας βάλουν να τσακωθούμε η μία με την άλλη λόγω του φαγητού. Το σκεπτικό τους είναι ότι θα σκεφτόμαστε << ή ο εαυτός μας ή οι φίλες μας>>. Κάτι που δεν θα περάσει, τέλος."

°E N D O F F L A S H B A C K°

"Θυμάστε όταν μας έδωσαν μόνο ένα μπουκάλι νερό;" είπα με δάκρυα να κυλάνε στο πρόσωπο μου

"Ναι, το θυμόμαστε"
"Θυμάστε όταν σας είπα ότι, θέλουν να μας κάνουν να τσακωθούμε;"
"Το πέτυχαν τελικά" συμπλήρωσε η Έλενα

"Ελάτε εδώ ρε, δεν πρέπει να είμαστε τσακωμένες" άνοιξε τα χέρια της η Αγάπη και έτσι αγκάλιασε η μία την άλλη

[...]

Έβγαλα τα κλειδιά από την τσάντα του σχολείου μου και άνοιξα την πόρτα του σπιτιού μου.

"ΤΙ ΚΆΝΕΙΣ ΕΣΥ ΕΔΏ;"
"Αχ, σιγά ρε μαμά, με τρόμαξες"
"Γιατί δεν είσαι στο σχολείο σου, είναι ακόμα 10 η ώρα"

Τώρα εγώ να πω τι;

"Εμμ ναι σχόλασα νωρίτερα...Είχαν.. Συνέλευση οι καθηγητές"

"Αχαμ, ας κάνω πως το πιστεύω"
"Μαμά δεν έχω καμία όρεξη"

Πέταξα την τσάντα στον καναπέ του σαλονιού και με ένα γρήγορο βηματισμό ανέβηκα τις σκάλες και μπήκα στο δωμάτιο μου

Νομίζω πως είναι η ώρα να πάρω ένα τηλέφωνο τον Αχιλλέα..

[Στην Κλήση]

"Παρακαλώ;"
"Αχιλλέα, εγώ είμαι, η Μυρτώ"
"Θες κάτι;"
"Να μιλήσουμε, εάν έχεις χρόνο;"
"Έχω για εσένα. Πάντα είχα"
"Λοιπόν πήρα ένα μήνυμα από έναν άγνωστο το οποίο έλεγε ότι εάν θέλω να μάθω την αλήθεια να πάω στην αποθήκη. Και πήγα"
"Γιατί γαμώ την πουτάνα μου;"
"Μην φωνάζεις, είμαι περίεργη εντάξει"
"Να μην είσαι ρε Μυρτώ"
"Το θέμα είναι ότι εκεί βρήκα τα κορίτσια, τα ξανά βρήκαμε"
"Ωραία, μπράβο, σε παρακαλώ μην ξανά πας εκεί"
"Στην αποθήκη μαζί με τα κορίτσια, πάνω σε μία πέτρα, σαν πέτρα βασικά, βρήκαμε τα βραχιόλια μας"
"ΣΤΟ ΕΊΠΑ ΡΕ ΜΥΡΤΏ, ΜΗΝ ΞΑΝΑ ΠΑΣ ΤΕΛΟΣ"
"Ρε Αχιλλέα ηρέμησε λίγο, δεν είμαι 5 χρόνων, ξέρω τι κάνω"

Εκεί τελείωσε η συζήτηση μας, του το έκλεισα στην μούρη

Έ μα πιά, λες και είμαι 5 χρόνων παιδάκι

Μήπως να πάρω την αστυνομία; Αλλά να τους πω τι; Εγώ και οι φίλες μου πήγαμε στην αποθήκη που παραλίγο να καούμε ζωντανές και βρήκαμε τα βραχιόλια που μας είχαν φορέσει;

Ο ήχος της ομαδικής που είχαμε με τα κορίτσια ξανά ακούστηκε μετά από τόσους μήνες :

Αγάπη
Μυρτώ κάτι βρήκαμε, σπίτι μου γρήγορα

Ε ΡΕ ΤΙ ΤΡΑΒΆΩ..

_________________________________________