We rekenden Loki in. We sloten hem zelfs op in de speciale isoleercel die de Helicarrier rijk was. Ik nam afscheid van Holmes en Watson. Stark was niet aanwezig, maar dat was ook niet nodig; hij was één met Sherlock, en stond dicht bij zijn goden. Voor hem was het dus geen echt afscheid, maar gewoon weer een ander kort gedag, dat niet veel langer dan een paar weken zou duren. Ik wipte een traantje weg, wanneer Sherlock en John samen oplosten in het niets.

Met mijn telefoon aan mijn oor, zocht ik Stark en Wanda op. Ze waren in de controlekamer, die Loki had ingericht als troonzaal. Zwijgend staarden ze door de grote ramen naar buiten. Ik maakte mijn telefoontje af, zodat SHIELD wist waar ik uithing, en voegde me bij hen.

"SHIELD komt zo." Stelde ik ze op de hoogte. Ik kreeg het gevoel dat dit al eens eerder was gebeurd. Ik knipperde een paar keer snel achter elkaar. Beelden van de loods in het verlaten stuk van de haven flitsten langs. Dit was bijna hetzelfde, alleen was de zon onderweg naar beneden, streelden de laatste zonnestralen van die dag onze gezichten, en regende het niet.

"Wat gaan jullie vertellen?" Vroeg Loki's oude handlanger.

"De aangepaste versie van de waarheid." Starks oog glom. "De versimpelde, aangepaste versie van de werkelijkheid, want SHIELD wordt gerund door stomkoppen."

Ik haalde diep adem "En die versie houdt in?"

~~~

"Dus Loki heeft een poging gedaan Stark om te toveren tot de Winter Stark, maar zonder het programma waar Steve's vriend, Bucky, doorheen is gegaan, hield het niet lang genoeg stand." Ik stond in Fury's kantoor. SHIELD-agenten waren bezig Loki's laatste sporen weg te werken, en het volledige schip beetje bij beetje te renoveren. "Tony ontwaakte net op tijd uit de trance, waardoor hij mij niet vermoord heeft. Wanda schoot ons te hulp. Ze zag in dat ze fout zat, en wilde haar leven beteren. Wie is omgekomen in de loods in de haven, is onbekend, en zal waarschijnlijk één groot vraagteken blijven."

Nick knikte langzaam. Hij maakte aantekeningen van mijn verhaal. "Dus alle doden zijn de schuld van Laufeyson, want hij zat achter het gehele 'De Killing Soldier idee'?"

"Ja." Ik voelde opluchting. Ze namen mijn leugen net zo makkelijk aan als een kop koffie in de ochtend. Er restte me nog maar een enkele vraag: "Waar is James Barnes momenteel?"

Fury keek niet verbaasd bij mijn vraag. "Ik heb hem laten overkomen naar de Avengers Tower vlak na de verdwijning van Stark en het hele voorval met de Avenger Kids."

Ik knikte hem beleefd goedendag, en verliet het kantoor. Buiten stond Tony me ongeduldig op te wachten. Zijn twee bewakers kwamen meteen achter hem aan. Hij werd al in de gaten gehouden sinds SHIELD was gearriveerd. Ze verdachten hem, en dat maakte me boos. Stark hoorde bij ons. Het was niet zijn schuld geweest dat er zoveel slachtoffers waren gevallen.

"En?"

Ik gebaarde hem te zwijgen tot we alleen waren.

We liepen naar mijn kamer. Ik verzekerde de begeleiders van de playboy dat ik best voor mezelf kon zorgen, en ging met mijn teamgenoot naar binnen. We lieten ons uitgeput op bed vallen. "Vertel." Zei de miljardair nieuwsgierig.

"Blijkbaar ben ik nooit in Budapest geweest om met Barnes samen te werken." Startte ik.

"Je was in Budapest?" Vroeg Tony ongelovig. "Man, daar wil ik al mijn hele leven heen!"

"Ssst." Maande ik hem tot stilte. "Dat is vreemd, want ik ben hem twee keer tegen gekomen. Allebei de keren was voor het eerst."

Stark trok een gek gezicht. Ik grinnikte.
"De eerste keer was hij behulpzaam." Ik liet expres het stuk uit de steeg weg. "De tweede keer smeet hij me door een winkelruit en maakte zich uit de voeten."

"Nice guy?" Grapte Tony.

Ik gaf hem een duw. "Meen je dat? Hij. Gooide. Me. Door. Een. Winkelruit!"
"Dat maakt iemand niet minder aantrekkelijk." De playboy haalde zijn schouders op.

"Je bent ook geen spat veranderd."

"Moest dat dan?"

Ik grijnsde en klopte hem op de schouder. "Nee, dat hoefde helemaal niet, Tinhead."

~~~

Nick Fury had een meeting voor ons geregeld. Het eerste deel was vooral een wederzien tussen de Avengers. Stark en ik stelden Wanda voor aan de rest en werden zelf voorgesteld aan Barnes. Ik deed alsof ik hem nog nooit van mijn leven ontmoet had. We praatten wat, er werd gekibbeld en de mannen stoeiden een beetje.

De tweede helft werden Wanda en Tony meegenomen, en gingen we met de rest aan tafel. Nicolas vertelde iedereen de versie van het verhaal die ik aan hem had verteld. We werden geïnstrueerd over hoe we Stark in het gareel moesten houden. Barnes vertelde uit eigen ervaring over zijn periode nadat hij was verlost van de Winter Soldier. We moesten aantekeningen maken, en de dingen die we hadden opgestoken meenemen in het revalideringsproces van Tony.

Ik voelde me schuldig. Dit voelde als verraad. Ik vertrouwde de playboy. Deze maatregelen waren naar mijn zeggen overbodig. Clint viel het op dat ik er niet helemaal bij was met mijn hoofd. Hij rolde zijn stoel naar me toe, en vroeg op fluistertoon wat er was.

"Dit." Ik wees naar de aantekeningen die ik gemaakt had. "Het voelt verkeerd. Ik weet zeker dat Stark weer helemaal de oude is. Maatregelen nemen is onzin."

"Je hebt gelijk." Hij legde zijn hand op mijn knie. "Ik vind het ook vreemd, maar we kunnen beter goed voorbereid zijn, dan onverwachts overvallen."

"Je hebt, denk ik, wel gelijk." Beaamde ik. "Maar toch..." Ik staarde naar de krabbels die op het witte lijntjespapier stonden. De pen lag er dwars overheen. Het is onzin, dacht ik, want Holmes is altijd de eerste muur. Als hij Tony niet terug bij positieven kon brengen, kwamen wij pas.

"Begrepen?" Vroeg Nick streng. Hij schikte zijn papieren, en wilde opstaan. "Geen woord hierover, ook niet tegen Stark."

Ik was blij dat hij het nog een keer herhaalde, want ik had de laatste minuten van zijn toespraakje gemist. Als één man stond mijn team op. We liepen achter Cap aan naar buiten. Hij leidde ons naar het vliegdek. Onderweg voegde Tony zich bij ons. "Laat me raden." Hij tikte tegen mijn broekzak, waar ik mijn aantekeningen had verstopt. "Ik word in de gaten gehouden door jullie."

"Hoe weet je dat?" Vroeg ik met gedempte stem.

"Peggy Carter heeft de vergadering voor mij bijgewoond." Bekende hij. "Ze had er moeite mee Rogers te zien zitten, terwijl hij zich niet bewust was van haar."

"Dan weet je ook dat je dit niet mag weten." Ik haalde het kladblokje een stukje tevoorschijn en tikte er tegenaan.

Hij hief zijn handen in de lucht. "Ik weet van niks!" Waarna hij harder riep: "Ik weet van niks!" Hij draaide een rondje waarmee hij de aandacht trok van alle Avengers en Wanda, wie net ook bij ons was komen lopen. "Clintasha!" Schreeuwde hij waar iedereen bij stond.

Ik schudde misprijzend mijn hoofd. Er vormde zich een geniaal idee in mijn bovenkamer. Ik sprong in de lucht en begon luidkeels te zingen dat Stark Steve leuk vond. Ik wist dat het niet waar kón zijn. Tony was verliefd op zijn nu dode assistente, maar ik moest toch iets? "Stony!" Gilde ik treiterend.
Dat liet Stark zich niet zeggen. Hij deed zijn best over mij heen te komen met zijn 'Clintasha'. Uiteindelijk hadden we de grootste lol. Stoeiend en krijsend renden we voor de rest uit. Ze keken misprijzend naar ons, maar dat boeide me niet. Ik had Stark terug, ik had mijn team terug, en dan bedoelde ik; mijn volledige team.

Dat er een schaduw in de gang stond, die onze stappen aandachtig volgde, wist ik niet.

En misschien was dat voorlopig ook wel beter. Iedereen had per slot van rekening eens in de zoveel tijd behoefte aan vakantie. Toch?