Zayne Carson

"Umalis ka na"

Malamig na saad nito sakin saka tinalikuran na ako.

"Altheah please let's talk----"

Naputol ang sasabihin ko nang magsalita na ito.

"No Zayne wala na tayong dapat pag usapan pa. I told you already bakit ba ang kulit mo?"

Bakas ang iritasyon sa boses niya nang sabihin iyon

"Cause I love you at hindi ako magsasawang sabihin yun hanggang sa maniwala ka. Gusto ko lang bumawi, I know I don't deserve it. Pero hindi ako matatahimik."

I said with full of emotions visible on my eyes.

My voice is almost pleading but she didn't even flinch and managed to remain calm. 

Nakatalikod parin ito saakin at mukang wala talagang balak na harapin ako.

Marahas nalamang akong napabuga ng hangin at tinitigan siya.

Hoping that she'll look at me.

"I don't care Zayne. Hindi ko alam kung saan mo nakukuha ang kapal ng muka mo, pero hindi ako natutuwa. Mula noong gabing iyon ay wala na akong pakielam pa saiyo."

Altheah paused for awhile as her hands slowly turned into fist.

"Wala na dapat...."

Mahinang saad nya na nagpatigil sakin.

"Altheah..."

I called her name pero nanatili lang itong walang imik.

"To tell you honestly Zayne pilit kitang pinapatawad. On my way here narealize kong walang may gusto ng pangyayari... I want to forgive you Zayne kahit gaano pa ako kagalit saiyo. Kasi baka kapag napatawad na kita ay matahimik na ako ,pero kahit anong gawin ko ay hindi ko magawang kalimutan nalang ang masakit na alalang minsang dumaan sa buhay ko."

Humarap ito sakin kasabay ng pagtulo ng butil ng luha sa mga mata niya. My heart clenched with so much pain as I felt a hot liquid running down my cheeks.

"Tama na Zayne,umuwi ka na kasi pagod na ako.  Stay away from me, stay out of my life. I think that is the best for us."

Huling saad niya saka tuluyang tinalikuran na ako saka umakyat na patungo sa isang kwarto.

Ako naman ay naiwan ritong nakatulala.

  No,I don't wanna give up yet. Even if I should..

Life without Altheah, I can't even imagine that.

I might be alive, but I am not living. It's an empty world that suffocates me just by the thought of it. 

I feel like I'm a mess yet I couldn't stop myself from loving her even if I don't deserve it. 

Wala akong karapatang hingin sakaniya iyon pero kahit sana mapatawad nya ako ay matatahimik narin ako. 

And I will do everything para mapatawad niya.

At kung wala na talaga akong pag-asa sa puso nya.. Siguro doon ko nalang sya palalayain, kahit sobrang sakit. Pero kung iyon ang ikasasaya niya... Pipilitin ko. 

For now I just want to ask for her forgiveness...Kahit imposible, kahit pa sarili ko mismo ay hindi ko magawang patawarin.

"So you are that bastard...."

Mariing saad ng isang boses na nagpatigil sa malalim na iniisip ko. 

It was a handsome man who seems to be in his mid 50's with a woman behind her who seems to be an exact copy of Altheah, her older version.

"Idiota! Come ti permetti di farlo a mia figlia!"

(Dumbass! How dare you do that to my daughter!)

He shouted angrily making me gulp.

Nanlaki ang mata ko nang buong pwersang tumama ang kamao nito sa muka ko!F*ck!Kagwapuhan ko nalang tanging alas ko kay Altheah! paano kung masira?!Baka mabawasan!

"Cretino! Ti ucciderò in modo surreale per poi bruciare il tuo cadavere in cenere!"

(Jerk! I will surelly kill you then burn your corpse into ashes!)

He again shouted saka ako malakas na sinikmuraan.

Hindi pa man ako nakakabawi sa sakit ay kinwelyuhan naman ako nito saka inundayan ng suntok at pinagtatadyakan. 

Hindi ako pumalag at nanatiling nakatitig lamang sa kwartong pinasukan kanina ni Altheah.

"P-Please let m-me talk to her..."

I pleaded kahit hirap na ako ay buong puso kong tinanggap ang bawat sakit.

I know I deserve this.

"Sta 'zitto!I won't ever let you come near my figlia again!"

Galit na galit na saad niya.

Halos hindi na ako makatayo at namamanhid narin ang katawan ko.

Pero hindi iyon dahilan para mabawasan ang kagustuhan kong makausap sya.

"P-P-Please...."

I pleaded kahit halos wala ng boses na lumabas sa bibig ko.

"Enough caro! You'll kill him!"

I heard a voice,It's probably Mrs Ramirez.

Unti unti ng bumibigat ang talukap ng mga mata ko pero pinilit ko ang sarili kong huwag mawalan ng malay. Kailangan kong makausap si Altheah...My Altheah.

"That's the point dolcezza!Non interferire, ucciderò questo bastardo!"

"Ititigil mo yan o lalayasan kita?I don't want a murderer husband!"

"Bene! Bene! Cazzate!"

Halos wala na akong maintindihan at hinang hina narin ako.

"Masakit ito saakin! Sobrang sakit noong makita ko ang kalagayan ng kaisa isa kong anak noon! Kung pwede ko lang patayin ang bastardong ito gagawin ko!"

"I know, I was there too.. But please calm down."

"He's the one who hurt my daughter... I won't let him do it again. not a damn chance!"

"I will throw you in the depts of hell if you come near my daughter again!"

"Altheah..."

I grunted then the darkness finally covered me...

Altheah Ramirez

I heaved a deep heavy sigh.

It's 8 pm already. Pero mula noong dumalaw sya kaninang umaga ay hindi na siya nagpakita pa. 

I should be grateful but I feel a heavy pang of pain filling my heart and It bothers me. 

At kahit anong tanggi pa ang gawin ko.. Deep inside, I'm still hoping he'll comeback.

Did he gave up already? Ganun nalang yun?

Nasabi rin sakin kanina na Nasapak daw ng isang beses ni daddy si Zayne di naman daw ganun kalakas kaya wag daw ako mag alala pa...

I was suddenly out of my reverie when I heard a knock.

Napatingin nalang ako kay tatum na nakaupo sa sofa sa loob ng kwarto namin at poker face lang na nagbabasa.

Hindi ko rin maintindihan pero napakahilig nyang matuto.

He is very competetive kapag may ginusto syang matutunan ay gagawin nya ang lahat para matutunan iyon and it somewhat bothers me...

"Ma'am may babaeng nasa baba hinahanap kayo."

Bungad ni yaya Eutpa pagbukas ko ng pintuan ng kwarto namin na ikinangiti ko lamang saka tumango. 

It must be Celestine.

"Tatum I'm gonna go downstairs for awhile are you okay here?"

I asked.

He stopped reading for awhile then glanced at me.

"Yes mom"

He said with a smile.I smiled back at him.

"Basta pag nagugutom ka just call the maids okay?"

I agaid said making him nod his head.

 Tatum Ramirez, my 2 year old son... 

But he is kinda different among those kids on his age.

He was 10 months old when he showed symptoms. He is unbelievably brilliant kid, he is creative yet really smart at the age of two he's multiligual.

Maaga rin syang natutong magsalita.

Hindi ko sya masyadong nababantayan dahil sa trabaho ko kaya every weekends lang kami nagkakasama.

Nagulat na nga lang ako na marunong na syang magbasa at magsulat,he's also great at many things. Kapag natutunan na nya ang isang bagay ay nabobored na sya roon at gustong matuto uli ng bago. 

He's just 2 years old for goodness sake!

Hindi kaya epekto ito nung nangyari dati? Tatum is a miracle baby,hindi rin maipaliwanag ng mga doktor pero nabuhay sya.

But unfortunately his twin didn't make it... 

That thought suddenly pained me.

Nabuhay si Tatum pero halos isang linggo siyang nakalagay sa isang encubator noon.

Pero parang gusto kong ikonsulta rin ang kalagayan niya ngayon sa doktor.

Napapansin kong may unti unting lumalabas na sintomas sakaniya.

This past few parang lalo ata itong nagiging hyper.

I know it's common  for kids on his age,pero parang iba kasi...

After what happened, I decided not to introduce him to his father. Wala siyang karapatan, matapos ng lahat...  

Iyon ang nasa isip ko nang mga panahong iyon.

But right now, I think I need more time before I let him meet Zayne.

I know he has the right, siya padin ang ama ng anak ko. Kahit doon man lang ay bibigyan ko siya ng pagkakataon.

Pero oras na sirain nanaman niya ang pagkakataong iyon ay hindi ako magdadalawang isip na ilayo sakaniya ang anak ko.

"Theah!"

Ngiting bungad ni Celestine na nagpangiti lang din sakin saka mahigpit itong niyakap.

"Sorry ginabi. Sabi ko hapon ako pupunta. But something came up."

Biglang sumeryoso ang muka nitong tumingin sakin.

"Yung project ko kasi ay ginagawa sa isang ospital. But then I saw a familiar figure na isinugod doon. Duguan ang muka at bugbog sarado. So I tried checking it out kung kilala ko nga...."

Tumingin ito ng makahulugan saakin saka ngumisi. 

Nilukob naman ng kakaibang kaba ang puso ko dahil sa klase ng tinging ibinabaling nito saakin.

"E-Eh ano namang konek?Bat kailangang ikwento pa sakin ."

Iritang saad ko na nagpahagikhik lang sakanya.

"Ayy oo nga pala nalimutan kong wala ka nga palang pake sa beloved ex mo---opsss!"

Saad nya sabay pabirong tinakpan ang kanyang bibig. Napamulagat ako ng matang binalingan sya ng masamang tingin.

Pero sabi ni mommy---hays!

"Z-Zayne?"

I asked making her grin at me playfully.

"Sya lang naman ang beloved ex mo diba?"

Natatawang saad nya dahilan para pukulan ko ito ng nakamamatay na tingin.

"Pake ko naman kung nasa ospital sya ngayon?!"

Iritang saad ko na nagpakibit balikat lamang rito.

"Pero ahmm konsensya ko pa pala kapag namatay yun since si daddy ang may kasalanan. So uhmm...ano, ano daw lagay niya? Not that I want to know!"

I said. 

Halos mapamura pa saaking isipan, deym! Did I sound a little defensive?

  Hindi naman siguro...

"Kunwari nalang naniniwala ako!"

Pinukulan ko muli ito ng masamang tingin.

"Sabihin mo na nga lang!"

Iritang saad ko na nagpabuntong hininga rito.

"Malala ang lagay nya Altheah,I claimed to know him earlier at sinabi ng doktor na mukang hindi kinaya ng katawan nya ang bugbog na natanggap. Mukang may tumamang matigas na bagay sa ulo nya at sinaksak raw siya. May natamaang internal organs at mukang malaki ang galit ng gumawa nun sakanya...."

Saad nito sa malungkot na tono. 

Bahagyang napamulagat ako ng mga mata sa narinig. 

H-Hindi naman siguro magagawa ni daddy yun!

"Talk to him Altheah...."

Seryosong saad ni Celestine na nagpailing lang sakin.

"Jonarlene told me everything she knows. He doesn't deserve it after what he did. Pero walang may gusto ng nangyari. I want you to finally have peace of mind. Kahit man lang sana mapatawad mo siya Altheah. Palayain mo na iyang galit sa puso mo. Alam kong masakit sa side mo kasi nawalan ka ng anak, pero kailangan mo na syang palayain. I want you to face tomorrow without anything on your mind but peace."

And then again naging emosyonal nanaman ako. Celestine is always this blunt sasabihin nya kung anong gusto niyang sabihin.

"Siguro nakamit nyo na ang closure ni Zayne. Pero kailangan niyo ng patawarin at tuluyan ng i let go ang past para maka move forward kayo. Give him a chance theah. If wala na talaga syang space diyan sa puso mo.. Then atleast  forgive him...."

She blurted out trying to wake me up and push me back into my senses.

  Letting go is really hard but I'll try.

Celestine hugged me tight as I cried on her shoulders.

Nanatili lang kami sa ganoong posisyon hanggang sa kumalma narin ako ng tuluyan.

"Let's go?"

She asked smiling at me making me nod my head. 

I'm gonna talk to him ang hear him out.

Siguro time na rin para magpatawad, siguro kapag pinatawad ko na sya, matatahimik narin ako. 

Celestine is right, forgivess and letting go of the past, I think that's what my heart needs right now to finally be able to move forward...