Saphire heaved a deep heavy breath as she look at Matteo and Zaffiro's direction.

Nasa ibabaw ng natutulog na si Matteo ang anak habang mahigpit ang yakap niya at nakapulupot ang kamay sa leeg nito.

It's been a week already, at napansin nyang lalo pang naging mas malapit ang loob ng dalawa.

Not good....Not good at all.

Pero sino nga ba siya para alisin ang nakikita niyang kislap sa mga mata ni Zaffiro?

She never saw Zaffiro that happy, not until now.

Even though Zaff is still not talking to Matt, she can see that the two has this special connection already.

But she's still bothered.

Kung maaari ay ayaw niyang masyadong maattach si Zaffiro dito, baka masaktan lang din sya sa huli kapag umalis rin ito.

But no matter what happen, no matter how many people will leave. She knows that she will always stay and will do everything for the sake of her son.

Zaffiro is her happiness, that's why she's not regretting every single second of what happened, 5 years ago.

Maybe what happened before is a blessing in disguise for her to stop being alone for so long. God gave her strength to fight in a form of child.

She has Zaffiro now, God's loveliest gift she's ever had.

Hindi niya namalayang nagising na ang mag-ama at nakatulala parin pala sya, agad siyang nag iwas ng tingin sa mga ito.

I wonder what will be his reaction if he find outs...

She paused for a moment when she realized what is she thinking.

Hindi niya alam at nalilito din siya sa ano bang dapat gawin. Sa totoo lang ay takot na siyang sumugal pa at nakokonsensiya siya dahil alam niyang karapatan ng dalawa na malaman ang totoo.

'I don't know what to do and I'm really confused, guilty and afraid.'

She said at the back of her mind.

Siguro kakausapin nalang niya ang anak na huwag masyadong ilapit ang loob kay Matteo.

Specily that she's thinking about leaving this country again after staying on the Island. Sangayon ay inihahanda pa ni Ruby ang kanilang matutuluyan sa isang bansong muli nilang pagtataguan.

She is just cooling down the situation right now. Masyadong delikadong lumabas ng bansa ngayon dahil baka matunton pa sila ng mga taong naghahanap sakanila.

Because of Matteo, she don't think it's safe to stay either. Hindi niya alam kung kakayanin pa niyang patuloy na magsinungaling sa mga ito at makasama ang binata sa iisang bubong.

After a month she and Zaffiro will leave again, so she just have to endure it untill then.

Right now, it's what she thinks is best for her and her son.

Hindi rin niya maintindihan ang sarili, kung bakit ganito nalang ang epekto ni Matteo sakaniya.

"Good morning"

Matteo greeted, Saphire just smiled at him.

"Good morning"

She answered delightly.

Something has changed, Matteo said at the back of his mind while his heart couldn't stop beating really fast while looking at Saphire's beautiful face.

'Bakit parang gumanda ata lalo si Emerald? Saad niya sakaniyang isipan.

"Good morning mommy."

Malambing na bati ni Zaffiro sa ina, na nagpangiti kay Saphire saka niyakap at hinalikan sa pisngi ang anak.

"Good morning baby, anong gusto mo, for breakfast?"

'Sana tawagin rin niya akong baby...'

Napasimangot si matteo nang marealize ang iniisip nya.

'The heck is wrong with you Matteo? are you that crazy?' Inis na sabi nya sa sarili saka marahas nalamang na napailing.

Lumapit si Zaffiro at ibinulong kay Saphire ang gusto nitong kainin.

"That's a lot, ang daming gustong kainin ng baby ko"

Malambing na sabi ni saphire habang nakangiti saka humawak sa kamay ni Zaffiro at tumayo na. She's wearing an oversize shirt and a short shorts that is not visible since her shirt looks like a dress when she wore it.

Hindi niya mapigilang mapatitig sa maputi at makinis nitong mga hita. Mukang wala din siyang bra dahil sa nakatayong bagay sakaniyang mayamang dibdib.

Para bang nanuyo ang lalamunan ng binata roon at nagiwas ng tingin. Lumabas na ang dalawa habang magkahawak ang kamay, siya naman ay nakatulala padin sa mag ina.

Kalaunan ay napagdesisyunan rin nitong sumunod sa kusina.

Doon ay naabutan niya si Zaffiro na pinapasayaw ang pusa nya habang nakakandong iyon sakaniya. Si saphire naman ay nagluluto at malambot ang galaw na pasimplemg sumasayaw na lalo lang nagpasaludo sa heneral.

She's cooking while smoothly swaying her hips and humming a song. Ilang beses na napamura si Matteo sakaniyang isipan. He tried stopping himself from admiring her too much, but he just couldn't help it.

Kahit ata magsuot ng basahan ang babae at mag baliw baliwan sa harap niya ay maaakit padin siya dito.

Agad syang nag iwas ng tingin nang sawakas ay nakayanan niya bago pa matunaw ang babae. Just by looking at them, para silang isang masayang pamilya.

He suddenly imagined a high chair on his side and a baby. While there's Zaffiro playing excitedly waiting for foos.

The realization, made him froze

'What the hell am I thinking? May boyfriend si Emerald, Zaffiro's real dad. Why am I being like this?'

He asked himself.

Just by thinking of Saphire and Zaffiro with other man makes his blood boil. And for some reason, the thought makes his heart twitch in pain.

He sighed then again, he looked at Zaffiro who is silently playing with Luke.

'But he does kinda looks like me when I was a kid. What a strange coincidence.'

He said at the back of his mind.

Kung si Saphire lamang ang ina ng bata ay hindi niya paniniwalaan ang sinabi nito. But he never met Emerald before, it's the first time they met each other and Zaffiro is really her son, kaya imposible ang hinala niya nitong nakaraan.

But most importantly, he's silently praying, na sana at dumating ang pagkakataong kausapin rin siya ng bata.

He kinda wanted to ask Saphire, kung anong nangyari kay Zaffiro at naging ganito ito. Pero ayaw niyang magmuka nanamang insensitive sa harap ng dalaga.

'Why do I even care about what she thinks of me, so much?'

He asked himself, confused.

"The food is ready"

Nakangiting saad ni Saphire habang hinahanda ang makakain. Si Matteo naman ay hinahanda ang pagkakainan nila.

Why is he imagining them as a family? Marami pa syang gustong gawin sa buhay niya at maraming ibang nagkakandarapa sakaniya. He's the so called ruthless jerk of Imperial hotel group.

And he's a hundred percent sure, na hindi pa niya gustong magkapamilya....

Well maybe seventy five percent?

Ilang beses nalang uli siyang napamura sa isipan. Ano bang nangyayari sakaniya at mukang namaligno nanaman?

**

Wala sa sariling napangiti si Saphire nang maabutan niya si Zaffiro at Matteo sa salas.

Nakadapa silang dalawa sa carpetted floor habang parehong binubuo ang malaking jigsaw puzzle na binili pa ni Matteo kanina nang manggaling sa pinakamalapit na isla, isang oras ang layo sakanila.

Nagtungo kasi iyon doon para kitain ang pinsan, ngunit ahad ding bumalik at may dalang pasalubong.

There's a big smile on their faces while playing the puzzle.

Napatitig siya sa masayang muka ni Zaffiro.

Maaatim niya bang ipagkait sakaniya ang kasiyahang ito?

Then she looked at Matteo's direction, making their eyes meet. The man gave her a smile that could make anyone's knees weaken like she does right now while her heart is pounding faster than normal. She just avoided his gaze then went back to the kitchen.

Nag handa siya ng meryenda ng dalawa, saka hinatid niya ito doon sa living roo..

Pagbalik niya ay nag lalaro na ang dalawa ng bato-bato pick at buo na ang puzzle na kanina pa nila binubuo, habang may mga bahid ng pulbos sa muka nila.

"Natalo nanaman ako"!

Nakangusong sabi ng nagpaptalong si Matteo. Zaffito giggled, saka nagpahid muli ng pulbos sa muka nito.

Saphire bit her lips at the fascinating view,  her heart just melted at that scene.

"Oh magmeryenda muna kayo"

Nakangiting saad nya na ikinatigil ng dalawa.

Inilapag nya ang tray sa center table saka sila kumain. Nakamasid lamang si saphire sa dalawa, habang masayang naghaharutan ang mga ito habang nagmemeryenda.

Mukang malaki ang pinagbago ng anak sa loob lamang ng isang linggong kasama nito si Matteo.

It's been 2 years already...

Mula noong mangyari ang nakakatakot na kaganapan iyon na kailanman ay hindi na niya kakayanin pang maulit.

Zaffiro was kidnapped when he was just 2 years old.

He was kidnapped by those people who were trying to catch the three of them.

In order to have her and do their evil schemes, they kidnapped Zaffiro.

Good thing, naririyan ang kapatid niyang si Ruby, kaya agad na narescue nila ang kaniyang anak. Grabeng takot ang naramdaman niya sa mga panahong iyon at hanggang ngayon ay may trauma parin siya sa nangyari.

At such a young age, nasaksihan nito ang pagdanak ng dugo, sa lugar na iyon.

Nagkasagupa sa harap niya ang mga tauhan ng organization at ang mga kalaban nila.

Mula noon ay hindi na iyon nalimutan pa ni Zaffiro at ayon kay Kristine ay naapektuhan nito ang behavior niya.

They managed to rescue Zaffiro but he became traumatized. That's why even if he's just four years old, it's hard for him to trust anybody.

He needed to undergo medication and teraphy for a year. Isang taon din siyang wala talagang kinausap at hindi nagsasalita.

Kalaunan ay medyo umayos din ito. Matapos ang isang taon ay ngumingiti na muli ito kahit papaano at nagsasalita na din.

Pero bukod sa mommy at mga tita niya ay wala na itong ibang kinausap pa.

On his 3rd birthday Lucas gave him Luke, it became his best friend and helped him improve. Mula noon, unti unti ay nakuha din ni Lucas ang tiwala nya.

Unti unti rin ay kinakausap niya ito.

Maaaring malapit rin ang loob ni Zaffiro kay Matteo kaya nilalapitan niya ito ,pero maari ring nag aadjust pa ang bata, kaya hindi niya magawang kausapin.

Saphire smiled.

Sana lang wag nitong saktan ang damdamin ng anak niya. Dahil tiyak na mas doble ang sakit na mararamdaman niya para rito.

Nababalot ng takot at pangamba ang puso niya ngayon. Zaffiro is her life, hindi noya maaatim na makitang masaktan ito.

A/n: super short and lame ud, sorry for that. Libing kasi ngayon ng lolo ko tapos kulang po ako sa tulog. So ayun pinilit ko pading tapusin tong chapter na to kahit medyo inaantok at malungkot so pasensya na po.