Ε αύριο έχω γενέθλια.

Και κλείνω τα 20.

Σοκ.

(Εξού και το τραγουδάκι πάνω χοχο. Αύριο όλη μέρα αυτό θα ακούω)

Πάρτε λοιπόν ένα κεφαλαιάκι δώρο γενεθλίων μου από εμένα σε εσάς (στο τέλος του κεφαλαίου θα βρείτε ένα IBAN ώστε να καταθέσετε λεφτά ως δώρο για τα γενέθλιά μου. Παρακαλώ να μην είστε τσιγκούνιδες)

Ευχαριστώ.

~~~

<<Άλεξ περίμενε μια στιγμή!>> έχει πονέσει ο λαιμός μου από το να φωνάζω τόσο δυνατά, κι όμως εξακολουθεί να με αγνοεί.

Πλέον έχουμε βγει από το μαγαζί. Εννοείται πως το σκηνικό με τον Αλεξάντερ το είδαν σχεδόν όλοι. Βασικά παίζει και οι πέτρες να κατάλαβαν τι τρέχει. Γιατί πρώτα έφυγε τρέχοντας ο Άλεξ, έπειτα τον ακολούθησα εγώ αφού βεβαιώθηκα ότι ο Αλεξάντερ δεν χτύπησε πολύ και μετά... ναι, βασικά μετά δεν ξέρω τι έγινε.

<<Ρε Άλεξ σε παρακαλώ γαμώτο!>> ξαναφωνάζω όταν τον βλέπω να στρίβει προς την πολυκατοικία μου. Είναι καλό σημάδι που πηγαίνει προς τα εκεί; <<Άλεξ σταμάτα να κάνεις σαν μωρό και άκουσέ με>> φωνάζω την στιγμή που τον πιάνω από το μπράτσο και τον σταματάω ένα βήμα πριν μπει μέσα στην πολυκατοικία.

<<Δεν θέλω να ακούσω κουβέντα>> απαντάει κοφτά κοιτάζοντας με με το πιο επικριτικό βλέμμα.

Προσπαθώ να ελέγξω την αναπνοή μου γιατί το να κυνηγάω έναν τύπο σαν τον Άλεξ που το ένα του βήμα είναι πέντε δικά μου, ε δεν το λες και εύκολο.

<<Πρέπει να σου εξηγήσω>> μπαίνω μπροστά στην πόρτα εμποδίζοντας την είσοδό του.

<<Φύγε από μπροστά μου>> λέει χαμηλόφωνα και κλείνει τα μάτια του.

<<Όχι, αν δεν με αφήσεις να σου μιλήσω>> χτυπάει το κινητό μου και το βγάζω βιαστικά από την τσέπη.

<<Ο μαλάκας σου είναι ε;>> ρωτάει ειρωνικά όταν το ξαναβάζω στην τσέπη βάζοντάς το στο αθόρυβο. <<Τι θέλει ο πούστης ρε; Να μάθει αν σε πείραξα; Ή ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΤΟΥ ΦΡΟΝΤΙΣΕΙΣ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ;>> κυριολεκτικά ουρλιάζει.

<<ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΒΓΑΖΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ>> του απαντάω στον ίδιο τόνο και χτυπάω με δύναμη το πόδι μου κάτω. <<Η Νάιλα ήταν>> συμπληρώνω πιο χαμηλά αυτή την φορά.

Περνάει το χέρι του μέσα από τα μαλλιά του. <<Άνα, μα την Παναγία, φύγε από μπροστά μου, δεν ξέρω ούτε εγώ τι θα κάνω>> με απειλεί και σταυρώνω τα χέρια μου.

<<ΟΧΙ>> τον κοιτάζω ευθεία στα μάτια και ανεβαίνω στο σκαλάκι της πόρτας.

Γυρίζει και κλοτσάει μια πέτρα από το έδαφος με τόση δύναμη που περνάει πάνω από τα κάγκελα και καταλήγει στον δρόμο.

Χαλαρώνω τα χέρια μου και τα αφήνω να πέσουν κάτω. <<Εκείνος με φίλησε>> λέω τελικά ενώ κοιτάζω την πλάτη του. <<Εγώ τον έσπρωχνα όταν μπήκες μέσα στις τουαλέτες. Ήθελα να του εξηγήσω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι μεταξύ μας, αλλά εκείνος άρχισε να λέει τα δικά του. Σε παρακαλώ Άλεξ, σου λέω την αλήθεια>>

Κουνάει το κεφάλι του και περνάει τα χέρια του στο σβέρκο. <<Το ήξερα. Το ήξερα ο μαλάκας>> μουρμουρίζει μόνος του και σουφρώνω τα φρύδια μου. Τι ήξερε;

<<Σε παρακαλώ μωρό μου>> κατεβαίνω το σκαλοπάτι και τον πλησιάζω. <<Σε παρακαλώ άσε με->>

Γυρίζει απότομα και με κοιτάζει. <<Σε πήδηξε;>> ρωτάει σοβαρός και γουρλώνω τα μάτια μου.

<<Τι λες;>>

<<Σε πήδηξε εχθές που βγήκατε; Έτσι δεν είναι;>> ξαναρωτάει και αρχίζω να τα παίρνω.

<<Πας καλά; Εννοείται πως όχι!>> απαντάω αμέσως. <<Πως τολμάς να λες κάτι τέτοιο;>>

Για μια στιγμή νομίζω πως μου κάνει πλάκα, αλλά όντως το εννοεί, γιατί μάλλον όντως πιστεύει ότι εχθές τελικά βγήκα μαζί του. Θα του το έλεγα σήμερα το πρωί ότι παρακοιμήθηκα, αλλά δεν πρόλαβα καν να τον δω.

Ρίχνει ένα ειρωνικό γελάκι. <<Ω σε παρακαλώ Άνα. Λες και δεν ξέρω τι ήσουν, είσαι και θα είσαι>> απαντάει και ανοίγω το στόμα μου σοκαρισμένη. <<Το γεγονός ότι άλλαξες όνομα δεν σε αλλάζει και σαν άνθρωπο>> καταλήγει και νιώθω τα μάτια του να πετάνε φωτιές.

<<Τι είμαι;>> μου γυρίζει ξανά την πλάτη του, αλλά αυτή την φορά τον τραβάω από το χέρι. <<Τι είμαι Άλεξ; Μίλα στα ίσια!>>

Με κοιτάζει ευθεία στα μάτια. <<Ένα τσουλάκι δεν ήσουν Άνα;>> δεν προλαβαίνει να ολοκληρώσει την πρότασή του και το χέρι μου προσγειώνεται με δύναμη στο μάγουλό του.

Το κεφάλι του γυρίζει απότομα και μένω ευχαριστημένη να κοιτάζω το κόκκινο σημάδι της παλάμης μου πάνω στο μάγουλό του.

<<Είσαι θυμωμένος και δεν ξέρεις τι λες>> απαντάω ενώ νιώθω τα μάτια μου να τσούζουν. <<Δεν πρόκειται ούτε να σε κρατήσω άλλο εδώ, ούτε να σε παρακαλέσω να με ακούσεις>> με κοιτάζει και τα αισθάνομαι τα δάκρυα να πέφτουν στα μάγουλά μου. <<Αλλά δεν θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου, αν υπάρχει έστω και μια πιθανότητα να νομίζεις κάτι τέτοιο για τον άνθρωπο που σε αγαπάει όσο τίποτα άλλο στην ζωή του>> βγάζω το κασκόλ μου γιατί ξαφνικά άρχισα να ζεσταίνομαι.

<<Δεν το εννοούσα...>> απαντάει κοιτάζοντας το έδαφος.

<<ΤΟ ΕΙΠΕΣ ΟΜΩΣ ΑΛΕΞ>> του φωνάζω και πλέον από τα δάκρυα βλέπω θολά. <<Το είπες και από ό,τι φαίνεται το εννοείς>>

Παίρνει μια βαθιά ανάσα και την αφήνει. <<Συγνώμη>> κάνει ένα βήμα προς το μέρος μου αλλά σηκώνω το χέρι μου.

<<Απλά φύγε Άλεξ>> ψιθυρίζω και σκουπίζω με το κασκόλ τα μάτια μου.

<<Όχι, Άνα, αλήθεια, δεν ξέρω γιατί το είπα. Δεν το εννοώ. Αλήθεια...>>

Κουνάω το κεφάλι μου. Τα μάτια του είναι κατακόκκινα και αυτό για κάποιον λόγο μου μοιάζει λες και έφαγα κλοτσιά στο στομάχι. <<Είναι καλύτερα να φύγεις. Θα μιλήσουμε αργότερα>> του γυρίζω την πλάτη μου και ψάχνω στην τσέπη μου για τα κλειδιά.

Στέκομαι λίγη παραπάνω ώρα στη πόρτα από όσο θα έπρεπε, γιατί τελικά δεν ξέρω αν αυτό που θέλω να κάνω τώρα είναι να γυρίσω σπίτι και να πλαντάξω στο κλάμα ή να βρω την Νάιλα και να κλάψω στον ώμο της.

Αισθάνομαι ένα χέρι να τυλίγεται γύρω από την μέση μου και να με τραβάει προς το μέρος του. Γυρνάω απρόθυμα για να αντικρίσω τον Άλεξ με κλαμένα, πλέον, μάτια.

Το φιλί του είναι το μοναδικό πράγμα που χρειάζομαι αυτή την στιγμή. Μπορεί να με πλήγωσε με τα λόγια του, αλλά τον χρειάζομαι.

<<Συγνώμη μωρό μου. Συγνώμη>> ψελλίζει πάνω στα χείλη μου και εγώ κλαίω βουβά. <<Σε αγαπάω, συγνώμη>> ξαναλέει και πιάνει το πρόσωπό μου στις ζεστές παλάμες μου. <<Δεν θέλω να σε χάσω για μια μαλακία ρε γαμώτο>>

Ρουφάω την μύτη μου και τυλίγω τα χέρια μου γύρω από την μέση του. Ανταποκρίνομαι στο φιλί του όσο τα δάκρυα και των δύο μας ενώνονται.

<<Δεν βγήκα εχθές μαζί του>> ψιθυρίζω όταν αποχωρίζομαι για λίγο τα πρησμένα χείλη του. <<Και σήμερα με είδε και με ρωτούσε για ποιον λόγο τον έστησα>>

<<Καλά γιατί δεν μου το είπες;>> μου σκουπίζει με τους αντίχειρές του τα δάκρυα μου έχουν κολλήσει στα μάγουλά μου.

<<Θα στο έλεγα αργότερα>> ανασηκώνω τους ώμους μου. <<Άλεξ δεν υπήρχε περίπτωση να κάνω κάτι με κανέναν όσο είμαι μαζί σου>> κοιτάζω το πανέμορφο πρόσωπό του και σκουπίζω με το μπουφάν μου τα δικά του μάγουλα. Τουλάχιστον εγώ είμαι πάνω στο σκαλάκι και εκείνος κάτω, οπότε είμαστε σχεδόν ίσα στο ύψος και δεν χρειάζεται να τεντώνομαι για να τον κοιτάζω.

<<Το ξέρω, καρδιά μου>>

<<Δεν θέλω ποτέ να αμφισβητήσεις για τα συναισθήματά μου>> απομακρύνομαι λίγο περισσότερο και τον κοιτάζω. <<Σοβαρολογώ Άλεξ. Η Άνα του παρελθόντος είναι αιώνες μακριά από την Φαμπιάνα μπροστά σου>> χαϊδεύω το πρόσωπό του και εκείνος χαμογελάει. <<Μην χαμογελάς με εκνευρίζεις>>

Αφήνει ένα φιλί διαρκείας στα χείλη μου. <<Αγαπώ και την Άνα και την Φαμπιάνα, αν θες να ξέρεις>> κατεβάζει τα χέρια του και με χουφτώνει κάνοντάς με να γουρλώσω τα μάτια μου.

<<Έλα σταμάτα μπορεί να μας δει κάποιος>> λέω γελώντας και με κολλάει περισσότερο πάνω του.

<<Κανείς δεν μας βλέπει>> κατεβάζει τα χείλη του στον λαιμό και αυθόρμητα μου βγαίνει ένας αναστεναγμός. <<Τι μπορώ να κάνω για να με συγχωρέσεις;>> ψιθυρίζει και κλείνω τα μάτια μου.

<<Χμμ τι έχεις στο μυαλό σου;>>

<<Ω μωρό μου στο μυαλό μου αυτή την στιγμή είσαι κολλημένη στον τοίχο και->> δεν ολοκληρώνει την πρότασή του όταν ξαφνικά βρισκόμαστε και οι δύο να χάνουμε την ισορροπία μας καθώς η πόρτα της εισόδου πάνω στην οποία με είχε απηθωμένη ο Άλεξ ανοίγει.

<<Έλεος ρε γαμώτο>> ακούω την φωνή της Νάιλα και κατεβαίνω από την αγκαλιά του Άλεξ. <<Πως είναι δυνατόν να έχετε συνέχεια όρεξη; Τι σκατά, κουνέλια είστε;>>

Διορθώνω το μπουφάν μου και την κοιτάζω απολογητικά.

<<Γειά σου και εσένα Νάιλα>> λέει ο Άλεξ και εκείνη τον κοιτάζει με σηκωμένο φρύδι.

<<Είστε καλά;>> ρωτάει κοιτάζοντας τα πρόσωπά μας.

Πέφτω στην αγκαλιά του και αφήνω ένα φιλί στο μάγουλο του. <<Όλα καλά>> χαμογελάω αν και μάλλον κατάλαβε ότι της λέω ψέματα γιατί τα μάτια και των δύο μας είναι πρησμένα και κατακόκκινα.

<<Σίγουρα δεν έχετε μαστουρώσει;>> μας μυρίζει και κάνει ένα βήμα πίσω. <<Στο σπίτι ναρκωτικά δεν φέρνεις, στο λέω>>

<<Είσαι ηλίθια>> τραβάω τον Άλεξ για να μπούμε στο ασανσέρ που είναι ακόμη στο ισόγειο. <<Μην γυρίσεις χωρίς να πάρεις τηλέφωνο>> της λέω κλείνοντάς της το μάτι.

<<Μην κάνετε δέκα ώρες όμως ε. Για έναν καφέ θα βγω>> ρολάρει τα μάτια της και την κοιτάζω έκπληκτη.

<<Μισό λεπτό>> αφήνω ένα φιλί στο στόμα του Άλεξ και πετάγομαι δίπλα της. <<Με ποιον θα βγεις;>>

<<Με την Ντανιέλα>> απαντάει κοφτά και σταυρώνω τα χέρια μου.

<<Με την Ντανιέλα>> επαναλαμβάνω.

<<Ναι με την Ντανιέλα>> ξαναλέει <<έχω αρκετό καιρό να την δω, και κανονίσαμε να πάμε για καφέ>>

<<Εγώ ήξερα ότι η Ντανιέλα έχει πάει ένα τριήμερο με τον Τάιλερ>> πετάω την βόμβα μου και εκείνη με κοιτάζει ακίνητη. <<Τι; Λάθος ήξερα;>>

Και η ίδια της το ξέρει, στοίχημα. Άλλωστε η Ντανιέλα για πόσες μέρες μόνο αυτό συζητούσε.

<<Γύρισε>>

<<Ποιον κοροϊδεύεις μωρέ;>> την σπρώχνω από τον ώμο. <<Με τον Τζέικομπ θα βγεις;>>

<<Ώχου παράτα μας Φαμπιάνα>> αφήνει την πόρτα να πέσει πάνω μου και φεύγει εκνευρισμένη όσο εγώ γελάω δυνατά.

Τελικά ισχύει φουλ το γεγονός ότι η Νάιλα μπορεί να μου φτιάξει την διάθεση με το παραμικρό.

~~~

Η φίλη σας έχει πάθει παράκρουση. Από τον Αύγουστο ακούω ΜΟΝΟ ελληνικά τραγούδια. Εγώ που τα σκυλάδικα δεν τα πλησίαζα ούτε στα 10 μέτρα.

Επίσης

ΕΧΩΓΕΝΕΘΛΙΑΑΥΡΙΟΚΑΙΕΙΜΑΙΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΕΝΗΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Τα λέμε σύντομαααα♥