"Ik zal ophouden..." hij grijnst.

"Oh gelukkig. Ik dacht al dat ik de rest van mijn l-" hij legt zijn wijsvinger op mijn lippen, als teken dat ik moet zwijgen. Snel haal ik hem van mijn mond af.

"Als..." zijn grijns wordt groter.

"Tuurlijk, er is altijd een als. Hoe kon ik dat nu vergeten?"

"Als je me een klein kusje geeft van exact 22 seconden." Hij glimlacht zijn witte tanden bloot. Ich.

"Wel, droom maar lekker verder, want dat gaat niet gebeuren, Milan..." ik glimlach, maar twijfelde even over mijn antwoord. Tenslotte zou hij me dan niet meer lastigvallen...

"Nou, dan ga je nog een lange, leuke tijd met me beleven!" Hij grijnst en pakt mijn hand.