Ik geef hem een zachte klap in zijn gezicht en kijk hem kwaad aan. "Ik wou zeggen: want dat gaat dus niet gebeuren."

Mijn rode handdruk siert op zijn linkerwang. "Nou, dat had je ook anders kunnen tonen..." mompelt hij.

"Hoe dan? Oh ja, ik had je ook kunnen schoppen, dat was een beter idee geweest" ik glimlach om zijn blik.

"Of gewoon aan de kant kunnen duwen?" Stelt hij voor. "Belle, je wilt me. Ik wil je. Morgen is het over als je me nu een kans geeft."

"Milan?" Vraag ik hem en kijk opeens poeslief.

"Ja, Belle?" Hij kijkt me aan en glimlacht.