"Niet grappig" Hij lijkt me gekwetst aan te kijken. Ik heb zijn gevoelige snaar gevonden, zijn uiterlijk. Ik had het kunnen denken.

"Nou, ik denk dat ik daar anders over oordeel, want ik vind het hilarisch!" Ik doe een overdreven glimlach die snel weer verdwijnt. "Weet je wat ik zo grappig vind aan jouw soort types?"

Hij draait met zijn ogen en haalt zijn schouders op. "Zeg het maar" hij kijkt me doordringend aan.

Ik kijk terug. "Dat ze denken dat ze alles zijn. Dat ze denken dat ze de stoerste zijn van school. En vooral dat ze denken dat elk soort meisje voor hun bezwijkt. Want Milan, zo een meisje ben ik totaal niet..."