Saat :4.40 ...
Annemden izin alıp bu gece hicranın yaninda kaldım.
Ve onun çığlık çığlığa yataktan sıçramalarıyla,
korkudan ve üzüntüden ölmek istiyorum artık...
Onun bu kadar acı çektiğini gördüğüm her dakika ,her saniye kalbime atılmış bir neşter kesiği gibi yakiyor canımı ince ince...
Önceden ona güç verebilmek için dik durmaya çalışırdım,üzüntümü belli etmemek için susardım ama ,artık bende ağliyorum onunla hiç utanmadan ...

Birini umarsızca ,karşılıksız Sevmek ne zor bir eylemmiş aslında.
insan yasamadan başına gelmeden anlamiyormuş hiç bir şeyi..
Sevdiğin mutlu ise sende onunla beraber mutlusun .
Gündüz bulutların üstünde gezersin ,
Gece yıldızlara çıkıp dünyayı seyre dalarsın...
Kendini ölümsüz sanırsın onunla ama ,
Ya rüyaysa ?
Ya büyü bozulurda biri bizi uyandirirmi acaba bu aşk masalindan ?
Bitermi  bir gün bizim hikayemizde baskalari gibi diye bir yaninda garip anlamsız  bir korkuyla yaşarsın gerçeğe uyanmamak için...

Hicranın olmayan saçlarını okşadım bu gece..
Koklamak istedim bir zamanlar  rüzgarın önünde savrulan o aklımı başımdan alan muhteşem   saçlarını.
Gözlerimi kapattim ve benimleydi saçları hâlâ cennet kokusu vardı o sarı saçlarda .
ve ben halâ ağliyorum o saçların kokusunu özlediğim zamanlarda. burnumun diregi sızlar,
kalbim sıkışır
17 yaşinda bir divane bu acılara kim bilir nasıl alışır..
Söyleyin bana ..
Bu acılara canmı dayanir...
Onu bu halde görmeye ne gözlerim razı oluyor,
Ne de yüreğim..
Kaçıp gitmek istiyorum .
Onu bu hallerde görmemek için.
Belki acım biraz hafifler diye .
Ama olmuyor ...
Ondan bir adım öteye gidemem ki ben.
O benim mihrabım olmuş artık..
Başka bir yöne dönememki ben...

Saat :6.20
Doktor geldi ..
Hicrani kontrol etti kağitlara bişeyler karalayıp gitti.
Çiğlik çığlığa susarak ,
hiç bir şey demeden gitti..
İçimden doktora yalvarmak geldi bi an .
"Neler oluyor ?
Konuşsaniza artık.
Birinizde iyi bir haber verin .
yeter artık ?
Iyileştirin onu bitsin bu işkence .
Yetmedimi çektiği acılar?"
Diyerek feryat ediyorum içimden...

Ve bi an hicranın annesiyle göz göze geliyorum.
Aklıma babamın dedikleri geliyor.
Tek başına kadın nasıl ödüyordu hastane masraflarını?
İlaç paralarını?
Hem hicran hasta olduğundan beri
Çalişmiyorda...
Annesi hicrandan bir şeyler sakliyordu ...
Ama ney ?
Hicran babasını hiç hatirlamiyordu .
Ve evde hiç fotoğrafı bile yoktu babasının...
Ne zaman babası hakkında bir şeyler sorsa annesi konuyu değişirirmiş...
Anlam veremediğim bir sır vardı sanki bu hikayede...