Bugün evden dışarı çıkmayalı, tam 10 gün oldu.
Ve ben,
içimde büyüttüğüm aşkının karşısında ,
dahada küçülüyordum her geçen saniye...
  Camın  önünde hicran çiceğime bakarken seni gördüm...
Yine o mağrur yürüyüş, yine saçlarında bahar kokusu ve yine ben dümdüz  olmuştum..
Üzerinde beyaz bir tişört, lacivert kot pantolon, siyah spor ayakkabıların vardı..
  O an dünya durdu ve bir kaç saniyeliğine bizim eve baktın ama beni farketmedin yine hicran ...
  Kendimi bir  hayalet gibi hissediyordum ve hem beni fark etmemeni istiyorum hemde beni görmemene kızıyorum içten içe...
Birden  sebepsiz yere gülmeye başladım, kendi halime, çaresiz, ümitsiz aşkıma...
Sahi benim niye hiç ümidim yoktu? hicran, niye kaçıyordum senden?
niye odamdan dışarı çıkamıyordum?
Ve niye yarım aklımla seni bu kadar çok düşünüyordum hicran?

Arkadaşlar umarım hicran serisini seversiniz ileride kitap olarak raflarda yer almasını istiyorum...
Bu arada size kitap önerim var
@Gokyuzutok çok güzel bi hikaye
Hepinize şimdiden teşekkür ederim...

Arkadaşlar size bi kardeşimin yeni kitabını önericem desteklerseniz çok sevinirim melskymk3 farkında olmadan  isimli kitabın adı...