(34)
          Oturmuş bir köşede
         Sermişti mendili önüne
         Üstünde yamak çeketi
         Ayağında yırtık papuçlar
         Avuç açtı gelene gidene
        Kimi görür kaderi derdi
        Kimisi üzgün üzgün bakardı
        Boş yerde aradı durdu
       Boş yere hayal kurdu
       Dolu dolu gözlerle  baktı kendine
      Avuç açtı gelene gidene
     İçinde yaşama tutkusu
      Aç kalmamaktı tek korkusu
     Gözlerine mutluluk arayıp durdu
     Yüreğin kan ağlıyordu
      İşte böyle geçip gitti günleri