ÖZEL BİR  GÜN.

ASLA YAŞANAMAYACAK ASLA MÜMKÜN  OLMAYAN İMKANSIZ BİR  AŞK.

SEVGİDİR İHTİYACIMIZ OLAN...

"Seni hak  etmiyordum".

"Anlıyorum".

"Ayrılmak zorundaydık".

"Bunu biliyorum".

"Ben seni üzerdim".

"Evet üzerdin".

"Anlaşamıyorduk".

"Evet  dediğin gibi çok  farklıydık sen fazla rahatına düşkündün".

"Özgürlüğüme  düşkün  olmam  benim suçum  değil"

"Sana bunun senin suçun olduğunu söylemedim  zaten sadece bu  ilişkiye inanmadın bize  asla inanmadın ve umursamadın".

"Elimden geleni yaptığımı düşünüyordum".

"Her  şeyi değil".

"Bana zarar vermeyeceğini bilirdim"

"Şu anda karşımdasın tıpkı bir mucize gibi".

"Masal gibi".

"Ya öyle".

"Tanışacağımızı karşıma çıkacağını bir  gün  biliyordum  ne  kadar  kaçsam  da".

"Beni güldürdün".

"Bunu gülmen için söylemiyorum sana gerçeği söylüyorum".

Gülüştük iki  birer dost gibi oturup sohbet  ettik.

Sonrada birbirimize  veda  ettik.

Bir  daha asla görüşemeyecektik.

Gene de çok  güzeldi o yarım saat karşılıklı ettiğimiz sohbet.

Birbirimizi unutmamışız meğersem.

Meğerse.