Kalabalık bir şehrin  sokaklarında tanımıştım ilk  seni.

Güzeldi  bir  zamanlar.

Eskiler başkaydı.

Umudumuz vardı geleceğe  dair.

Hayallerimiz  hedeflerimiz.

Birlikte olacaktık  daima.

Asla ayrılmayacaktık.

Fakat her  şey  gibi  buda bitti.

Geriye kaldı sadece hayaller ve   anılar.

Artık buruk içimiz birer anıyız  sadece.

Gidiyoruz farklı  hayatlara  doğru.

Bilinmeyenlere...

Bir  şehirdi gün  ışığı gibi  parlayan.

O şehirdi bizi tanıştıran.

Artık  o  şehirde  yok  bizim  için.

Küflenmiş,  yozlazmış, farklı insanların  şehri  orası.

Bizim şehrimiz  değil.

Birer  beton  yığınından  ibaret.

Eski  İstanbul  yok  artık.

Bizim  de  olmadığımız  gerçeği  gibi.