İçimde bir fırtına kopmuş herşey darmadağın.
Dimdik duruyor vücudum ama içi geçmiş ağaç gibi.
Nefes alıyorum. Arada güldüğüm de oluyor.
Yaşamak için yeter de artar bile.

İki kişilik hapishanede tek başıma kaldım.
Muhebbet kesin amma idam fermanım yayınlanmadı.
Güneşe çıkmaya korkuyorum. Uzun süre karanlıkta kaldım.
Gelmeyecek bir kişi için imkansızlığa bulandım.

Umutsuzluk güneş gibi üzerime doğduğunda bile.
Bekliyorum seni. Mucizelerin uğramadığı şehirde.
Çaresizliğe mühürlenmiş sanki yüreğim.
Gelmeyecek birisini bekleye bekleye.

Kendimi eleştirdim.  Şiir ve seslendirme amatörce. :)