Haziranın son günlerinde ne bu hüzün.

Acelesi neymiş ayrılığın, Birkaç ay sonra Kasım.

Yazın ortasında gitme sen! İçim kış kalmasın.

Derinlerden gelen bir şey var üşütüyor;

Ama yüreğimden de terler  akıyor.

Sıcacık çay var, içtikçe hasretini körüklüyor.

Yüreğimi ihtiva eden sen!

Tamamlanmayacak boşluklar bırakma.

Erkenden yola çıkma!

Belli ki doyamadım varlığına.

Huzur-u muktedir olan sensin.

Gerisi kenarda dursun,

Sen yüreğimdeki sızı olma.