Θα χρειαστώ λίγο χρόνο μόνος στο μπάνιο....
..................................................................................

Anna's pov

ΟΡΚΊΖΟΜΑΙ ΔΎΟ ΛΕΠΤΆ ΑΚΌΜΑ ΛΥΝΟΝΤΑΣ ΦΥΣΙΚΉ ΚΑΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΜΟΥ ΘΑ ΕΚΡΑΓΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΞΕΧΥΛΙΣΕΙ ΑΠΌ ΤΑ ΑΥΤΙΆ ΜΟΥ.

Έκλεισα κουρασμένη το βιβλίο και το πέταξα στον κάδο. Εριξα το κεφάλι μου πίσω στην καρέκλα, σηκώθηκα από το γραφείο μου και τεντωθηκα για να ξεπιαστεί λίγο ο κωλος μου.

Τελείωσα με την φυσική. Δε με νοιάζει. ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΝ. ΕΊΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΑ. ΔΕ ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΟΒΑΛΟΜΑΙ ΣΕ ΑΥΤΉ ΤΗΝ ΕΠΏΔΥΝΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΊΑ.

Βούτηξα στο κρεβάτι μου και απλώθηκα στο στρώμα σαν αστερίας. Έπιασα το κινητό μου από το κομοδίνο και το άνοιξα ώστε να δυναμώσω και πάλι τις ειδοποιήσεις μου. Προς μεγάλη μου έκπληξη είδα πέντε αναπάντητες κλήσεις από τον Τεό.

Έσπευσα να κλείσω καλά την πόρτα του δωματίου μου και έπειτα τον κάλεσα πίσω.

Τ : Μπορώ να σε δω? ήταν το πρώτο πράγμα που είπε

Εγώ : Έγινε κάτι? ρώτησα ανήσυχη

Τ : Απλά πρέπει να σε δω.., είπε και από τον τόνο της φωνής του κατάλαβα πως κάτι δεν πήγαινε καλά

Εγώ : Σε δέκα λεπτά είμαι έτοιμη.., είπα και με αυτό μου το έκλεισε

Έτρεξα μέχρι το σαλόνι κάτω προσπαθώντας να το παίξω ψύχραιμη. Εκεί βρήκα τους γονείς μου να βλέπουν μπάτσελορ.

Μαμά : ΤΡΆΒΑ ΤΗΣ ΤΟ ΜΑΛΛΊ! ΒΓΑΛΤΗΣ ΤΟ ΕΞΤΕΝΣΙΟΝ! φώναζε στην τηλεόραση

Μπαμπάς : Σιγά μην είναι είκοσι τρία, σαν τη μάνα μου είναι!

Ωχ θεέ μου

Εγώ : Εμ μαμά! είπα και κάθισα μπροστά από την τηλεόραση

Μ+Μπ : ΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

Εγώ : Μπορώ να βγω μια βόλτα με την Μελίνα? ρώτησα

Κουνουσαν τα κεφάλια τους δεξιά και αριστερά προσπαθώντας να δουν την εικόνα από πίσω μου.

Μ : Ναι ναι πήγαινε! Μην αργήσεις..., με προειδοποίησε και συμφώνησα

Ανέβηκα ξανά τρέχοντας στο δωμάτιο μου και έβγαλα τις πιτζάμες μου. Άνοιξα την ντουλάπα και έβγαλα από μέσα μια φόρμα και ένα φούτερ. Τα φόρεσα βιαστικά και έπιασα το κινητό μου από το κρεβάτι μπαίνοντας στις συνομιλίες.

Εγώ :

Είμαι έτοιμη! Είναι όλα καλά?

Διαβάστηκε

Είδε το μυνημα μου, παρόλα αυτά δεν απάντησε αμέσως.

Πήγα μέχρι το μπάνιο μπας και προλάβω να βαφτώ λιγάκι αλλα η ειδοποίηση του κινητού μου με πρόλαβε στην πόρτα.

Τεό 🐷 :

Είμαι απέξω

Έπιασα βιαστικά τα κλειδιά μου και έτρεξα μέχρι κάτω. Φόρεσα τα αθλητικά μου παπούτσια και έλεγξα ότι οι γονείς μου ήταν αφοσιωμένοι στην τηλεόραση.

Εγώ : Φευγωωωω

Μ : Ναι ναι!

Μπ : Στο καλό!

Άνοιξα την πόρτα και βγήκα βιαστικά έξω από το σπίτι. Βγήκα μπροστά, στο πεζοδρόμιο και τον είδα να περιμένει απέναντι όρθιος, στηρίζοντας την πλάτη του στο αμάξι του.

Άρχισα να περπατάω προς το μέρος του και την ίδια στιγμή κινήθηκε και ο ίδιος προς τα εμένα.

Εγώ : Τι συνέβ-

Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την πρόταση μου καθώς με άρπαξε απότομα και με μιας συγκρούστηκα με το στήθος του. Τύλιξε τα χέρια του σφικτά γύρω από την μέση μου γαρπώνοντας μέ με τα δάκτυλα του. Έθαψε το κεφάλι του στο άνοιγμα του λαιμού μου και με κράτησε κοντά του.

Έμεινα παγωμένη για λίγο, μέχρι να συνειδητοποιήσω τι γινόταν, μα γρήγορα τον αγκάλιασα πίσω. Πέρασα τα χέρια μου γύρω από τον σβέρκο του και με την παλάμη μου πίεσα το κεφάλι του πάνω μου.

Μου φάνηκε περίεργο στην αρχή. Οι εκδηλώσεις τρυφερότητας δεν ήταν κάτι στο οποίο με είχε συνηθίσει.

Άθελά μου χαμογέλασα.

Έκανα στην άκρη τα μαλλιά του και άφησα ένα φιλί στο μέτωπο του.

Εγώ : Είσαι καλά...? ρώτησα διστακτικά

Το μόνο που έκανε ήταν να γνέψει καταφατικά.

Τοποθέτησα τις παλάμες μου σε κάθε καμία μια από τις άκρες του προσώπου του και έφερα τα πρόσωπα μας αντιμέτωπα.

Εγώ : Δεν μου φαίνεσαι καλά..., είπα όσο πιο γλυκά μπορούσα

Χαμογέλασε ελάχιστα και έσκυψε να φιλήσει την άκρη της μύτης μου. Νομίζω για πρώτη φορά στα χρονικά πρέπει να κοκκίνισα.

Τ : Ήταν μια κακή μέρα.., είπε απλά, σε χρειαζόμουν...

Ένιωσα το στόμα μου να ανοίγει χωρίς να το ελέγξω.

Εγώ : Γιατί εμένα...? ρώτησα διστακτικά

Τ : Δεν ξέρω.., παραδέχτηκε και έκλεισε τα μάτια του κουρασμένος

Εγώ : Δεν υπάρχουν άλλες κοπέλες που να σου σπάνε τα νεύρα..? προσπάθησα να ελαφρυνω λίγο το κλίμα

Τ : Υπάρχουν.., είπε ξερά

Φυσικά και υπάρχουν....

Τ : Αλλά καμία δεν το κάνει σαν εσένα.., συνέχισε και άνοιξε το ένα του μάτι ώστε να δει την έκφραση μου

Φυσικά και δεν υπάρχουν που θα βρει καλύτερη από εμένα?

Εγώ : Είναι ευλογία και κατάρα.., είπα και αναστέναξα δραματικά

Χαμογέλασε με όλα του τα δοντάκια και ύστερα έσκυψε προς το μέρος μου αφήνοντας ένα μικρό φιλί στα χείλη μου. Απομακρύνθηκε ξανά και με κοίταξε κατάματα.

Τ : Πες το.., ξεφύσιξε όταν ήρθε αντιμέτωπος με την προβληματισμενη μου έκφραση

Εγώ : Δεν ήθελα να πω κάτι..., είπα ψέματα

Μου έριξε ένα βλέμμα δυσπιστίας και μετά από λίγα δευτερόλεπτα υπέκυψα.

Εγώ : Δεν.. συνηθίζεις να είσαι τόσο..., έκανα μια παύση ώστε να βρω τις σωστές λέξεις, εκδηλωτικός..

Χαμογέλασε στραβά.

Τ : Το ξέρω.., είπε και έξυσε αμήχανα τον σβέρκο του, αλλά δεν μπορούσα να σταματήσω να σε σκέφτομαι.., παραδέχτηκε

Το στομάχι μου είχε δεθεί κόμπος.

Εγώ : Τι συνέβη? ρώτησα για ακόμη μια φορά ελπίζοντας ότι θα πάρω απάντηση

Ξεφύσιξε από την μύτη του και με κοίταξε έντονα, σαν να προσπαθούσε να βρει κάτι στα μάτια μου.

Τ : Απόψε αρχίζει η πορεία.., είπε τελικά

Συνοφριώθηκα.

Εγώ : Νόμιζα θα ήσουν πιο ενθουσιασμένος από αυτό! είπα

Τ : Ημουν, απλά..., σταμάτησε την πρόταση του στην μέση

Τον κοίταξα ερωτηματικά. Χαϊδεψα με τον αντίχειρα μου το μάγουλο του και προσπάθησα να στρέψω την προσοχή του ξανά πάνω μου.

Εγώ : Μπορείς να μου πεις.., μίλησα διστακτικά, για αυτό είναι οι φίλοι...

Το βλέμμα του εξφενδονήστηκε στο δικό μου.

Τ : Φίλοι..? ρώτησε δύσπιστα

Η προσπάθεια του να αλλάξει το θέμα της συζήτησης δεν μου πέρασε απαρατήρητη, έτσι αποφάσισα να το αφήσω.

Εγώ : Ναι.. Τι, όχι? ρώτησα δήθεν έκπληκτη

Έβγαλε ένα ειρωνικό γελάκι και χωρίς να το περιμένω ξαφνικά δεν βρισκόμουν πλέον στο έδαφος. Με πέταξε στον ώμο του σαν αρνί και πέρασε τον δρόμο πηγαίνοντας με προς το αμάξι του.

Εγώ : ΈΤΣΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ! τσίριξα μα δεν μου απάντησε

Άνοιξε την πόρτα του συνοδηγού και με ξάπλωσε στο κάθισμα. Ήρθε από πάνω μου και εκεί που περίμενα να σκύψει να με φιλήσει, τράβηξε την ζώνη και με κούμπωσε. Έπειτα βγήκε από το αμάξι και έκλεισε την πόρτα.

Πούτανε

Τον παρακολουθούσα έκπληκτη καθώς έκανε τον γύρο του αμαξιού και μπήκε κι αυτός μέσα στο αμάξι, στη θέση του οδηγού.

Εγώ : Τι ακριβώς κάνεις? τον ρώτησα μόλις άναψε την μηχανή

Τ : Σε βγάζω ραντεβού, είπε σαν να ήταν αυτονόητο

Εγώ : Δε θυμάμαι να με ζήτησες.., είπα και βολεύτηκα καλύτερα στην θέση μου

Τ : Δε θυμάμαι να αντιστάθηκες και πολύ.., απάντησε στον ίδιο τόνο

Τον κοίταξα από πάνω μέχρι κάτω προσπαθώντας να καταλάβω αν μου κάνει πλάκα ή όχι.

Εγώ : Πολύ καλά λοιπόν. Που θα με πας? απαίτησα να μάθω

Μου έριξε μια σύντομη ματιά και έπειτα έστρεψε τα μάτια του πάλι στον δρόμο.

Τ : Με τις φόρμες με περιορίζεις λίγο είναι η αλήθεια.., είπε και άνοιξα διάπλατα το στόμα μου, αλλά κάτι θα σκεφτώ..

Εγώ : Ναι, συγγνώμη που είχα μόνο δέκα λεπτά να ετοιμαστώ! είπα προσβεβλημένη και γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη κοιτώντας έξω από το παράθυρο

Γλίστρησε το χέρι του στο μπούτι μου.

Τ : Σε συγχωρώ... Άλλωστε για αυτό είναι οι φίλοι.., είπε κοροϊδευτικά και έκρυψα το χαμόγελο μου

{…}

Πέρασε κάμποση ώρα και ήμασταν ακόμη στον δρόμο. Είχα σχεδόν αποκοιμηθεί πάνω στο παράθυρο, καθώς ήμουν εξαιρετικά κουρασμένη από το διάβασμα που είχα ρίξει όλη μέρα. Ανά διαστήματα έκλεβε λίγο χρόνο για να χαϊδέψει το χέρι μου ή το πόδι μου ή απλά να τραβήξει την ζώνη μου ώστε να βεβαιωθεί πως την φόραγα σωστά.

Κάποια στιγμή το αμάξι σταμάτησε και ένιωσα τα δάκτυλα του να απομακρύνουν τις τούφες που είχαν πέσει στο πρόσωπο μου. Τραντάχτηκα στην επαφή και κάλυψα γρήγορα το πρόσωπο μου με τις παλάμες μου.

Εγώ : Συγγνώμη συγγνώμη! είπα αυθόρμητα και κουνησα το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά

Ένιωσα το ένα του χέρι να γλιστράει πίσω από την πλάτη μου και το άλλο κάτω από τα γόνατα μου. Με σήκωσε χωρίς πολύ προσπάθεια και με έφερε να καθίσω πλάγια στα πόδια του. Ξεκούρασα το κεφάλι μου στον ώμο του όσο ο ίδιος με βόλευε πάνω του.

Έκλεισα ξανά τα μάτια μου, παρόλο που τώρα είχα ξυπνήσει για τα καλά. Το άρωμα του εισέβαλε στα ρουθούνια μου και ένιωσα το δέρμα μου να καίει κάτω από το δικό του. Εκείνος δεν μίλησε, απλά συνέχισε να με κρατάει πάνω του σαν να φοβόταν μη με ξυπνήσει.

Μέσα στην εκκωφαντική ησυχία του αυτοκινήτου, αφουγκράστηκα καλύτερα τους ήχους γύρω μας. Τίποτα.

Ανασήκωσα το κεφάλι μου και προσπάθησα να εστιασω το βλέμμα μου έξω από το μπαρμπρίζ μα ήταν εντελώς σκοτάδι. Εσκυψα λίγο πιο μπροστά και αναπροσάρμωσα τα μάτια μου λίγο ακόμα.

Και τότε ήταν που το στόμα μου άνοιξε διάπλατα.

Γύρισα να τον κοιτάξω σοκαρισμένη και γέλασε με την έκφραση μου.

Τ : Δεν έχω σκοπό να σε πετάξω από κάτω..., είπε γελώντας ακόμα

Χωρίς να πω τίποτα άλλο, γύρισα από την άλλη πλευρά και άνοιξα την πόρτα. Βγήκα έξω από το αμάξι και περπάτησα πολύ προσεκτικά κοντά στην άκρη του γκρεμού.

Τ : Πρόσεχε! με προειδοποίησε και με τράβηξε λίγο πιο πίσω

Ήθελα να γυρίσω και να του αντιμιλήσω μα η έκπληξη μου ήταν τέτοια που δεν ήμουν ικανή να αρθρωσω λέξη ακόμα.

Τ : Έλα μαζί μου.., είπε και με έπιασε από το χέρι καθοδηγόντας με πίσω στο αμάξι

Κοίταξα τριγύρω μας, μόλις τώρα συνειδητοποιώντας σε πόσο ερημική περιοχή βρισκόμασταν. Πέρα από τον αυτοκινητόδρομο δεν υπήρχε καμία άλλη ένδειξη ανθρώπινης δημιουργίας. Μόνο άπειρες εκτάσεις δέντρων και πολυάριθμοι βράχοι εκτείνονταν γύρω μας.

Άνοιξε την πίσω πόρτα του αυτοκινήτου και μου έκανε νόημα να έρθω κοντά του.

Τ : Πάτα πάνω στο κάθισμα και κρατήσου από τις σχάρες, είπε και μου επέδειξε τις σχάρες στην οροφή του αυτοκινήτου

Έκανα αυτό που μου είπε και έπειτα έβαλα δύναμη στα χέρια μου και τράβηξα τον εαυτό μου πάνω. Έβαλε τα χέρια του στους γλουτούς μου και με έσπρωξε ώστε να ανέβω ευκολότερα.

Εγώ : Αφορμή έψαχνες.., του είπα καθώς καθόμουν πάνω στην οροφή του αυτοκινήτου

Τ : Μπορεί..., είπε καθώς ακολουθούσε τα ίδια βήματα

Ανέβασε τον εαυτό του επάνω και κάθισε δίπλα μου. Βολεύτηκα όσο πιο καλά μπορούσα πάνω στο μέταλλο και έπειτα κοίταξα μπροστά μου, μόνο για να βρεθώ αντιμέτωπη με τα πολυάριθμα απομακρυσμένα φώτα της πόλης. Επάνω στην οροφή δημιουργούταν η ψευδαίσθηση πως αιωρούμασταν πάνω από τον γκρεμό. Από κάτω μας βρισκόταν μία τεράστια έκταση βλάστησης η οποία εκτεινόταν μέχρι πέρα, εκεί όπου άρχιζαν να εμφανίζονται σταδιακά τα πρώτα φώτα της πόλης.

Γύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος του παρατηρώντας τον καθώς είχε κι αυτός το βλέμμα του στηλωμένο μπροστά.

Εγώ : Πως ανακάλυψες αυτό το μέρος..? ρώτησα μετά από λίγο

Τ : Είχαμε έρθει εκδρομή με το σχολείο πριν από κάποια χρόνια.., απάντησε

Εγώ : Αχ και πες μου πως έρχεσαι εδώ για να σκεφτείς και να είσαι μόνος σου..., είπα και δάγκωσα το χείλος μου παίρνοντας μια έκφραση πόνου

Γέλασε με το αστείο μου και χτύπησε με τα δάκτυλα του το κούτελο μου.

Τ : Απλά σκάσε και απόλαυσε την θέα.., είπε και γύρισα το κεφάλι μου ξανά μπροστά

Με την άκρη του ματιού μου τον έβλεπα να με παρατηρεί ακόμα.

Εγώ : Νόμιζα βλέπαμε την θέα.., είπα παιχνιδιάρικα

Τ : Αυτό κάνουμε.., απάντησε με ένα στραβό χαμόγελο και ρολαρα τα μάτια μου

Εγώ : Είσαι ένα κινούμενο κλισέ.., τον πείραξα

Τ : Είσαι μια σπαστική ύπαρξη...

Εγώ : Είσαι ένα εκνευριστικό ον...

Τ : Είσαι..., πήγε να μιλήσει μα σταμάτησε

Χαμογέλασα θριαμβευτικά και γύρισα προς το μέρος του.

Εγώ : Καλύτερη στα υποτιμητικά επιθετα? Απίστευτη? Εκθαμβωτική? Μια οπτασία? Το φως της μίζερης ζ-

Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω καθώς με τράβηξε από τη μέση και με ξάπλωσε πάνω στο αυτοκίνητο. Ήρθε από πάνω μου και έμεινα στήλη άλατος περιμένοντας την επόμενη του ατάκα.

Τ : Δεν ξέρεις πως να κρατήσεις μια στιγμή, έτσι...? είπε μεταξύ του σοβαρού και αστείου

Ανοιγόκλεισα τα μάτια μου στο άκουσμα της ερώτησης του και απεστρεψα βιαστικά το βλέμμα μου αλλού.

Ο αυθορμητισμός μου χάθηκε απευθείας. Έβαλα τα χέρια μου στο στήθος του και τον εσπρωξα απαλά στην άκρη. Φάνηκε να παραξενεύεται με τις κινήσεις μου μα δεν είπε κάτι παραπάνω. Ανακάθισα ξανά πάνω στην οροφή και τραβήχτηκα πιο μακριά του. Έφερα τα γόνατα μου μέχρι το στήθος μου και τύλιξα τα χέρια μου γύρω τους.

Εγώ : Συγγνώμη.., ψέλλισα

Ήρθε από πίσω μου, έφερε τα πόδια του δεξιά και αριστερά μου και τύλιξε και αυτός τα χέρια του γύρω μου. Τοποθέτησε το πιγούνι του τον ώμο μου και φίλησε απαλά τον λαιμό μου.

Τ : Δεν ήθελα να ακουστεί κάπως.. Εγώ συγγνώμη.., είπε και με έσφιξε στο στήθος του

Μείναμε έτσι για λίγο, χωρίς να πούμε κάτι περισσότερο. Το κράτημα του δεν χαλάρωσε ούτε στιγμή και το ξέρω πως με αυτόν τον τρόπο προσπαθούσε να με κάνει να νιώσω καλύτερα, μα η αλήθεια είναι πως ένιωθα ακριβώς το αντίθετο.

Εγώ : Συγγνώμη που δεν είμαι πολύ ανοιχτή.., είπα μετά από κάποια ώρα

Έκανε να πει κάτι όμως συνέχισα χωρίς να του δώσω περιθώρια να με διακόψει.

Εγώ : Δεν - δεν είναι του χαρακτήρα μου.., παραδέχτηκα, είμαι περισσότερο κρύα αστεία και μαύρο χιούμορ για να καλύψω την αμηχανία μου, παρά η χαρά της ζωής.. Φοβάμαι πως αν αρχιζω να λέω αυτά που νιώθω θα φάω τα μούτρα μου στο τέλος.., άφησα ένα μικρό γελάκι

Ακολούθησε μια μακριά παύση.

Τ : Αννα, πόσα αγόρια είχες στο παρελθόν..? ρώτησε ξαφνικά

Κούνησα το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά.

Εγώ : Πολλά..., είπα ενοχικά, αλλα τα περισσότερα ήταν απλά για να υπάρχουν.. Είχα μόνο δύο ή τρεις σχέσεις που μου άρεσαν πραγματικά..

Τ : Και τι έγινε με αυτές? συνέχισε

Εγώ : Αμ.. Ο ένας σταμάτησε να μου αρέσει μετά από κάποιον καιρό.. Και οι άλλοι δύο δεν ήταν και πολύ ερωτευμένοι μαζί μου υποθέτω.., προσπάθησα να σκεφτώ

Τ : Πήγαιναν με άλλες.., είπε περισσότερο σαν συμπέρασμα πάρα σαν ερώτηση

Έγνεψα καταφατικά.

Εγώ : Πριν μετακομίσω εδώ, πριν δύο χρόνια περίπου, διευκρίνισα, ήμουν στο τσακ να δώσω την παρθενιά μου σε κάποιον από αυτούς...

Τ : Γιατί δεν το έκανες? ρώτησε περίεργος

Εγώ : Γιατί ήταν μαλάκας και δεν ήθελε να βάλει προφυλακτικό.., είπα την αλήθεια και άρχισε να γελάει

Τ : Τουλάχιστον είσαι και έξυπνη..., είπε

Εγώ : Και έξυπνη? ρώτησα

Τ : Το "καλύτερη στα υποτιμητικά επίθετα, απίστευτη, εκθαμβωτική και μια οπτασία" το θεώρησα δεδομένο..., απάντησε

Εγώ : Αα ναι προφανώς! είπα γελώντας

Απομάκρυνε το σώμα του από το δικό μου και ύστερα με γύρισε με μια δεξιότεχνη κίνηση προς το μέρος του. Τον κοίταξα ερωτηματικά προσπαθώντας να εξιχνιάσω το προβληματισμένο του βλέμμα. Δεν υπήρχε πια χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του.

Τ : Τι θα έκανες αν..., ξεκίνησε να μιλάει, αν είχες δύο πράγματα σε αυτή την περίοδο της ζωής σου που λατρεύεις. Δύο πράγματα τελείως ξεχωριστά μεταξύ τους... Και ξαφνικά κάποιος σου ζητάει να εγκαταλείψεις ένα από τα δύο..?

Άνοιξα ελάχιστα παραπάνω τα μάτια μου και την ίδια στιγμή προσπάθησα να περιεργαστώ το ερώτημα του.

Εγώ : Γιατί να σου ζητήσει να το εγκαταλείψεις? ρώτησα τελικά

Σκέφτηκε για λίγο.

Τ : Δεν στο ζητάει, ακριβώς.. Αλλά.., έκανε μια παύση, έχεις δύο φίλους. Έναν που ξέρεις πολύ καιρό, είσαστε πολύ κοντά, τον βλέπεις κάθε μέρα, είναι σχεδόν κομμάτι του ποια είσαι.., είπε με μια ανάσα, ο άλλος φίλος είναι καινούριος, πιστεύεις πως τον ξέρεις κάπως, σου αρέσει η παρέα του, σε κάνει χαρούμενη, πολύ χαρούμενη..

Συνέχισα να τον κοιτάω στα μάτια καθώς επεξεργαζόμουν όλες τις πληροφορίες που μου έδινε.

Τ : Αλλά μια μέρα ο πρώτος φίλος, ο πιο παλιός, σου ζητάει μια χάρη.. Αυτή η χάρη θα βλάψει τον δεύτερο φίλο πολύ.. Δε θα μπορέσει να σε συγχωρέσει ποτέ, από τη στιγμή που θα συμφωνήσεις.. Όμως ταυτόχρονα ξέρεις πως δεν έχεις άλλη επιλογή.. Την δέχεσαι..? ρώτησε τελικά

Έσφιξα τα χείλη μου μεταξύ τους και προσπάθησα να σκεφτώ.

Εγώ : Ίσως θα έπρεπε να εξηγήσεις στον πρώτο σου φίλο, πως δεν νιώθεις άνετα να κάνεις κάτι τέτοιο εις βάρος του άλλου.., πρότεινα

Τ : Δεν γίνεται αυτό.., είπε και χαμογέλασε ψεύτικα

Εγώ : Τότε εξαρτάται, νομίζω... Ποιον συμπαθείς περισσότερο? ρώτησα

Κούνησε το κεφάλι του αρνητικά.

Τ : Δεν μπορώ να επιλέξω..., παραδέχτηκε

Σκέφτηκα λίγο ακόμα.

Εγώ : Τότε θα πήγαινα σύμφωνα με την πράξη.., κατέληξα. Για να πληγωθεί ο δεύτερος φίλος, σημαίνει πως αυτή η χάρη είναι κάτι κακό.. Αν το ήξερα αυτό και γνώριζα πως υπό άλλες συνθήκες θα ήμουν κατά αυτής, δε θα το έκανα.. Θα διάλεγα τον δεύτερο! Εκτός αν...

Τ : Εκτός αν τι? ρώτησε ανυπόμονα

Εγώ : Εκτός αν η χάρη δεν είναι κάτι τόσο τραγικό.. Ή αν είναι κάτι πάρα πολύ αναγκαίο... πολλές φορές κάνουμε πράγματα όχι επειδή το θέλουμε, αλλά επειδή πρέπει.. Αν είναι πραγματικός φίλος, ίσως θα αρκούσε να του εξηγήσεις την κατάσταση και ποιος ξέρει, μπορεί να σε συγχωρέσει τελικά.., είπα με ενα χαμόγελο

Έφερε το χέρι του στο πρόσωπο μου και χαϊδέψε το σαγόνι μου. Είχε αποτυπωμένο ένα νοσταλγικό βλέμμα, ένα γλυκόπικρο χαμόγελο που δεν μπορούσα να προσδιορίσω.

Εγώ : Ξέρω ότι θα κάνεις το σωστό στο τέλος.., πρόσθεσα και του χαμογέλασα με όλα μου τα δοντάκια

Δεν μου απάντησε. Απλά έφερε το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου και με φίλησε για πρώτη φορά μετά από πολύ ώρα. Μας γύρισε ανάποδα και με έβαλε να ξαπλώσω ανάσκελα επάνω στην οροφή, ύστερα ήρθε από επάνω μου και συνέχισε να με φιλάει.

Τον τράβηξα από το σβέρκο και τον κόλλησα περισσότερο επάνω μου. Ένιωσα τα δάκτυλα του να γλιστράνε κάτω από την μπλούζα μου και χάιδεψε απαλά το δέρμα μου κάνοντας με να ανατριχιάσω. Άρχισε να μοιράζει φιλιά κατά μήκος του λαιμού μου επιμένοντας σε ορισμένα σημεία του δέρματος μου.

Εγώ : Θα αφήσεις σημάδια.., είπα ξέπνοη

Τον ένιωσα να χαμογελάει πάνω μου.

Τ : Ελπίζω αυτό να ξεκαθαρίσει στο μικρό μυαλουδάκι σου πως  δεν  είμαστε  φίλοι ..., είπε και συνέχισε την δουλειά του

Εγώ : Φίλοι με προνόμια τότε.., τον πείραξα και ξεφύσιξε εκνευρισμένος

Τ : Τι λες για "φίλοι με προνόμια που δεν βλέπουν άλλους ούτε έχουν σκοπό να δουν άλλους"..? ρώτησε με ένα ειρωνικό χαμόγελο

Εγώ : Μήπως εννοείς ζευγάρι? ρώτησα με προσποιητό ενδιαφέρον

Τ : Μου κάνει κι αυτό..., είπε αυτάρεσκα και με φίλησε ξανά στα χείλη, θύμισε μου να το σημειώσω στο ημερολόγιο μου...

Mel's pov

Εγώ : Όλα θα πάνε μια χαρά.., τον καθησύχασα για μια ακόμη φορά

Μ : Ναι, υποθέτω..., είπε άκεφα

Εγώ : Έχεις ακόμα κάποιες ώρες μέχρι την πορεία, μήπως θα ήθελες να έρθεις από εδώ για λίγο..? ρώτησα διστακτικά

Τον άκουσα να ξεφυσάει μέσα στο μικρόφωνο.

Μ : Θα το ήθελα πάρα πολύ Μελ... Αλλά έχω κάποιες δουλειές ακόμα να κάνω πριν το αποψινό.., είπε απολογητικά

Εγώ : Εντάξει δεν πειράζει.., είπα μετανιωμένη

Προφανώς θα έχει δουλειά μωρή χαζή τι νομίζεις ότι θα είναι ελεύθερος για πάρτη σου όλη την ώρα;

Μ : Θέλεις να περάσεις αύριο το πρωί? με ρώτησε μετά από λίγο

Εγώ : Πρώτον, έχω σχολείο αύριο το πρωί Μαξ... Και δεύτερον, δεν θα είσαι κουρασμένος μετά από την πορεία..? αναρωτήθηκα

Μ : Όταν λέω πρωί εννοώ κατά τις δύο το μεσημέρι..., διεκρίνησε

Επνιξα ένα γελάκι.

Εγώ : Ναι, σίγουρα..., συμφώνησα τελικά

Μετα από λίγο κλείσαμε το τηλέφωνο και σύντομα έπεσα κουρασμένη για ύπνο.
..................................................................................

Hi babes <3

Τι μου κάνετε?

Δε θα σας κρύψω πως λατρεύω να γράφω για το τιμ #τανα... Αλλά αυτό το κεφάλαιο δεν είναι από τα καλύτερα μου, δυστυχώς... Δε ξέρω απλά δεν το είχα καθόλου.

Έχω αρχίσει να αγαπάω πολύ τον Τεο. Μου αρέσει η εικόνα που έχω σχηματίσει στο κεφάλι μου <3

Παιδιά πονάει ο λαιμός μου και απλά ΑΑΑΑΑ είναι ΟΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ.

Ετοιμάζομαι να βγω σε λίγο... Currently 17.57 αλλά το παρτ θα ανέβει πιο μετά γιατί πρέπει να ελέγξω για ορθογραφικά και βλακειούλες <3

No school την Τετάρτη ξαναμένες παρθένες μου 😏

Ελπίζω να σας άρεσε και θα τα πούμε στο επόμενο παρτ!

Spoil : κεφάλαιο 69

7ο κεφάλαιο πριν το τέλος

Bb babes <3