Νομίζω δε θα το συνηθίσω ποτέ....
..................................................................................

(3η φορά που ανεβάζω το συγκεκριμένο κεφάλαιο WATTPAD ΣΟΒΑΡΕΨΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΟΥ ΣΠΑΣ ΤΑ ΝΕΎΡΑ)

*fingers crossed*

Max pov 

Ο καπνός ήταν τόσο πυκνός που με το ζόρι έβλεπα τι γινόταν γύρω μου.

Το πόδι μου πονούσε τόσο άσχημα που σκέφτηκα πως ίσως είχε σπάσει. Αλλά ακόμα κι έτσι, δεν είχα χρόνο να το επεξεργαστώ πάρα πάνω.

Κάλυψα τη μύτη και το στόμα μου με το μπράτσο μου, ώστε να εισπνευσω όσο λιγότερο καπνό γινόταν και προχώρησα σχεδόν στα τύφλα. Κατάφερα να εντοπίσω την μεταλλική κουπαστή της σκάλας και έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα προς τα εκεί. Ακούμπησα το άλλο μου χέρι στο κάγκελο, ώστε να στηριχτώ, αλλά δευτερόλεπτα μετά συνειδητοποίησα πως το μέταλλο έκαιγε.

Ούρλιαξα απ τον πόνο.

Μ : Γαμώ την ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ! έβρισα προσπαθώντας να συγκρατήσω τον εαυτό μου απ το να ουρλιάξει ξανά

Έριξα μια ματιά στην παλάμη μου, η οποία είχε γίνει τόσο κόκκινη, ώστε με το ζόρι κατάφερα να διακρίνω την  παχιά πορτοκαλί γραμμή που την χάραζε.

Δάγκωσα δυνατά το μπράτσο μου.

Ένιωθα τον ιδρώτα να κυλάει στο πρόσωπο μου και πανικός άρχισε να με καταλαμβάνει στην ιδέα πως, αν δεν έφευγα αμέσως από εδώ πέρα θα καιγόμουν ζωντανός.

Αλλά αν το έκανα, τότε ίσως να κατέληγε εκείνη στη θέση μου.

Χωρίς να χάσω παραπάνω χρόνο άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλιά. Κόλλησα το σώμα μου στον τοίχο κρατώντας την μεγαλύτερη δυνατή απόσταση από την φλεγόμενη κουπαστή.

Ένας τεράστιος εκκωφαντικός κρότος ακούστηκε και παρακολούθησα τρομοκρατημένος ένα δοκάρι να χάνει την ισορροπία του και να προσγειωνεται στην βάση της σκάλας.

Πίεσα τον εαυτό μου να συνεχίσει να ανεβαίνει.

Δεν υπάρχει γυρισμός, σκέφτηκα.

2 μήνες πριν

Εγώ : Και πότε σκεφτόσουν να μου το πεις ας πούμε? Τον ρώτησα ενώ προσπαθούσα να βρω μια καθαρή μπλούζα να φορέσω

Πρέπει πραγματικά να μάθω να βάζω πλυντήριο..

? : Τώρα! Έχω πάνω από δύο χρόνια να επισκεφτώ την πόλη.., είπε με έναν όχι και τόσο χαρούμενο τόνο

Εγώ : Και τι σου άλλαξε γνώμη? Νόμιζα την βρήκες μια χαρά με την μετακόμιση..

Και αυτή λερωμενη. Ε ρε πουστη...

? : Ναι, σίγουρα.. Είναι πολύ καλύτερα εδώ..., είπε διστακτικά, αλλά μια αλλαγή δεν βλάπτει. Άσε που έχω να σε δω πάνω από έναν χρόνο.. Δεν έχω με ποιον να συνεννοηθώ εδώ μέσα..

Έβγαλα ένα πνικτο γελακι.

Εγώ : Αυτόοο μπορώ να το καταλάβω.. Πάντως μην ανησυχείς θα σε φιλοξενήσω εγώ εδώ, ξέρεις ο Σπύρος σε λατρεύει..

Άκουσα το γέλιο του απ την άλλη γραμμή.

? : Ναι, λέει είμαι η πιο έξυπνη έκδοση σου..

Εγώ : Δεν ξέρει, για αυτό λέει τέτοιες παπαριες.., είπα και γελάσαμε

? : Αα μην το λες...

Εγώ : Τέλος πάντων, πότε θα έρθεις? Ρώτησα ενώ παράλληλα κατάφερα να βρω επιτέλους κάτι να φορέσω

Ε άιντε πια

? : Παρασκευή βράδυ με το ΚΤΕΛ..

Εγώ : Μάλιστα. Θα ξαναμιλήσουμε μέχρι τότε.., είπα βιαστικά

? : Βιάζεσαι να πας κάπου..? Ρώτησε και μπορούσα να φανταστώ την πονηρή γκριμάτσα που σχηματίστηκε στο πρόσωπο του

Εγώ : Πες το κι έτσι.., είπα και άθελα μου χαμογέλασα

Π(άνος) : ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΞ

? : Ωπ τι έγινε? Τι μέρα έχουμε σήμερα... Τρίτη...? Την Τάνια, την Μαρία ή την Πηνελόπη? με κορόιδεψε

Εγώ : Με προσβάλεις..., είπα και με το ελεύθερο μου χέρι έπιασα την καρδιά μου

Π : ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΞΙΜΕΕΕΕΕΕΕΕ

? : Τι, όχι?! ρώτησε σοκαρισμένος, τι λες ρε μαλακα βρήκες μόνιμη..?

Η δυσπιστία στην φωνή του ήταν εμφανής.

Εγώ : Μεγάλη ιστορία..

? : Πως την λένε την άτυχη?

Εγώ : Με-

Π : ΜΩΡΉ ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΞ

Εγώ : Βασίλη κάτσε ένα λεπτό.. ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΦΟΡΆ ΔΕΝ ΞΈΡΩ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ Η ΚΟΎΠΑ ΤΟΥ ΜΊΚΙ Ο ΑΛΕΞ ΤΗΝ ΕΊΧΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ!

Π : ΛΕΣ. ΨΕ. ΜΑ. ΤΑ.!

Εγώ : Να τα πούμε αργότερα? Ρώτησα γρήγορα

Β(ασίλης) : Εμ, δεν μου είπες πως έσπασες αυτή την κούπ-

Εγώ : Τ-τι..? Χχχ.. Μπαί-μπαίνω σε τούνελ.. Χχχ... Σε χά-ν-ν-

Μπουπ.

{....}

Anna's pov

Τ : Ξέρεις... Συνήθως ο φυσιολογικός κόσμος, ξεκινάει με ένα πρώτο ραντεβού σε μια καφετέρια.. ή στο σινεμά.. ή και στην κρεβατοκάμαρα απευθείας...

Σήκωσα το κεφάλι μου προς τα πάνω για να του ρίξω μια άγρια ματιά.

Εγώ : Πρώτον δεν είναι πρώτο ραντεβού. Και δεύτερον είμαι πολυάσχολη γυναίκα..

Πέταξα το τελευταίο βρακι μέσα στην κάνη του πλυντηρίου και έκλεισα την πόρτα.

Τ : Έχω βγει με πολλές πολυάσχολες γυναίκες.., είπε περήφανος, αλλά ομολογώ πως εσύ, είσαι μακράν η πιο ενδιαφέρουσα...

Ακούμπησε το κεφάλι του πίσω στα πλακάκια του μπάνιου και σταύρωσε τα χέρια στο στήθος του. Το βλέμμα του δεν είχε ξεκολλήσει από πάνω μου όση ώρα ρύθμιζα το πλυντήριο.

Αφού βεβαιώθηκα πως όλα ήταν σωστά, πάτησα το κουμπί εκκίνησης και το μηχάνημα άρχισε να ταρακουνίεται.

Στάθηκα απέναντι του και στηρίχτηκα με τα χέρια μου πάνω στο τρεμούμενο πλυντήριο.

Εγώ : Λοιπόν.... εσύ ήθελες να βρεθούμε, μίλα.., είπα απαιτητικά

Τα μάτια του έλαμψαν. Εγυρε το κεφάλι του προς το πλάι και με την γλώσσα του ψιλάφησε εσωτερικά το αριστερό του μάγουλο. Σαν να διασκέδαζε.

Τ : Αρχικά, ήθελα να σου πω πως νιώθω ευγνώμων που απάντησες στις κλήσεις μου.., είπε με το χέρι στην καρδιά

Εγώ : Θα έπρεπε.., πετάχτηκα

Άφησε ένα μικρό γελακι και έγλυψε τα χείλη του στιγμιαία.

Τ : Δεν το κάνω συχνά αυτό ξέρεις.., είπε κάπως πιο ενοχλημένος

Σουφρωσα τα φρύδια μου.

Εγώ : Ποιο..?

Τ : Τα τηλέφωνα.. Συνήθως με παίρνουν εκείνες, ή το απαντάνε στον πρώτο χτύπο, στην χειρότερη..

Άρχισα να γελάω.

Εγώ : Ναι..., μουρμούρισα ανάμεσα απ τα γέλια μου, εδώ δεν το κάνουμε αυτό...

Ήταν η σειρά του να σουφρώσει τα φρύδια του.

Τ : Εδώ?

Εγώ : Στον κόσμο της αξιοπρέπειας και των υψηλών στάνταρ....

OKUUUUUUUUUR

Τον κοίταξα υποτιμητικά περιμένοντας ένα από τα σαχλα του κομ μπακς, αλλά τελικά δεν είπε τίποτα.

Με κοίταζε επίμονα.

Τι? Δεν θα σχολιάσει τίποτα? Ήταν καλή ατάκα!

Εγώ : Σε αποστόμωσα..? Ρώτησα περισσότερο μπερδεμένη παρά ευχαριστημένη

Ξεκόλλησε την πλάτη του από τα πλακάκια και έκανε ένα βήμα πιο κοντά μου.

Τ : Το κάνεις πολύ δύσκολο να μην σε πάρω πάνω στο πλυντήριο.., είπε και στα λόγια του η καρδιά μου έχασε έναν χτύπο

Ξεροκατάπια έκπληκτη.

Άνοιξα το στόμα μου, αλλά δεν κατάφερα να ξεστομίσω τίποτα. Ίσως πρώτη φορά από τότε που τον γνώρισα.

Τ : Σε αποστόμωσα..? Ρώτησε κάνοντας ακόμα ένα βήμα προς το μέρος μου

Δεν έδωσα ξανά απάντηση.

Ήρθε ακόμα πιο κοντά.

Με το δεξί του χέρι, ακούμπησε απαλά το μπράτσο μου και περίμενε, ώστε να σιγουρευτεί πως δεν θα το πέταγα από πάνω μου.

Κάτι που δεν έκανα.

Έσυρε αργά τα δάκτυλα του μέχρι το πιγούνι μου και ανασήκωσε απαλά το κεφάλι μου. Τοποθέτησε τον αντίχειρα του προσεκτικά στο κάτω χείλος μου, και εγώ πάγωσα στην θέση μου προσπαθώντας να παραμείνω ήρεμη.

Ένιωσα μια έντονη ενόχληση χαμηλά στο σώμα μου.

Πίεσε το δάκτυλο του προς τα κάτω, κάνοντας αυτόματα το στόμα μου να ανοίξει. Χάιδεψε απαλά το χείλος μου και έφερε το πρόσωπο του κοντά στο δικό μου.

Οι στιγμές που πήρε για να μιλήσει φάνηκαν αιώνες, αλλα όταν τελικά το έκανε, η βραχνή του φωνή άξιζε την αναμονή.

Τ : Οι κλήσεις, είπε και έκανε μια παύση, είναι επειδή νοιάζομαι. Όχι, επειδή βαριέμαι...

Εγνεψα καταφατικά.

Τ : Εντάξει? Ρώτησε

Εγώ : Ν-ναι..., κατάφερα να ψελλίσω

Τ : Ωραία.., είπε και ένα μειδίαμα σχηματίστηκε στα χείλη του

Χωρίς να χάσει χρόνο, κράτησε σφικτά στις παλάμες του τα μπούτια μου και με μια κίνηση με ανέβασε πάνω στο πλυντήριο. Άνοιξε τα πόδια μου και μπήκε ανάμεσα τους φέρνοντας τον πιο κοντά σε εμένα.

Το δονούμενο πλυντήριο δεν ήταν ακριβώς ότι πιο βολικό εκείνη τη στιγμή.

Έβαλε τα χέρια του στους γοφούς μου και ώθησε τον εαυτό του προς το μέρος μου, συνθλίβοντας τα χείλη του με τα δικά μου.

Τον άρπαξα και με τα δύο μου χέρια από τον σβέρκο του και τον κόλλησα περισσότερο πάνω μου, εμβαθύνοντας το φιλί.

Σκατα....

Τα χέρια του άρχισαν σιγά σιγά να γλιστρούν μέσα απ τη φόρμα μου χουφτώνοντας δυνατά τα οπίσθια μου.

Αναστέναξα μέσα στο στόμα του και ως αποτέλεσμα, σαν αυτό να τον πυροδότησε, με έσφιξε περισσότερο.

Άρχισα να έχω μια περίεργη αίσθηση, ξεκινώντας από το χαμηλότερο μέρος της κοιλιάς μου έως την ευαίσθητη περιοχή μου.

Οι ανάσες μας έγιναν πιο βαριές.

Άρχισε να φιλάει το σαγόνι μου και έγυρα το κεφάλι μου προς τα πίσω αφήνοντας μικρά επιφωνήματα καθώς κατευθυνόταν προς τον λαιμό μου.

Το δέρμα μου έκαιγε κάτω από την καυτή του γλώσσα.

Άφησα έναν ακόμα αναστεναγμό και ένιωσα την στύση του να πιέζει ελαφρά την κοιλιά μου.

Πλέον η φόρμα μου είχε κατέβει έως τα μπούτια μου. Ένιωσα τα δάκτυλα του στους γοφούς μου να παίζουν με το ύφασμα του εσωρουχου μου.

Ολόκληρο το σώμα μου σφίχτηκε.

Ένιωθα απόλυτα ερεθισμένη, ωστόσο κάτι μέσα μου σήμανε συναγερμό.

Πριν προλάβω να πω οτιδήποτε, ή έστω να κουνηθώ, απομάκρυνε τα χέρια του από το εσώρουχο μου και έμεινε στάσιμος με τα χείλη του ακόμα να ακουμπάνε τον κατακόκκινο λαιμό μου.

Έβαλε τα χέρια του δεξιά και αριστερά από το σώμα μου, στηρίζοντας τον εαυτό του πάνω στο πλυντήριο.

Έθαψε το κεφάλι του στον λαιμό μου και έμεινε εκεί, όσο προσπαθούσε να σταθεροποιήσει τις αναπνοές του.

Τ : Απλά... Δώσε μου ένα λεπτό..., είπε και νομίζω πως κοκκίνισα όταν κατάλαβα τι εννοούσε

Πέρασα το δεξί μου χέρι μέσα απ τα μαλλιά του και χάιδεψα το κρανίο του τρυφερά.

Εγώ : Ευχαριστώ.., ψιθύρισα και άφησα ένα μικρό φιλί στο κεφάλι του

Ξέθαψε τον εαυτό του απο τα μαλλιά μου και μου χάρισε ένα πονηρό χαμόγελο.

Τ : Εδώ είναι το πλυντήριο δεν φεύγει...
..................................................................................

Hi bbys 💎

Τι κάνετε? Πως μου είστε?

Ξερω ξέρω... WOW ΑΝΈΒΑΣΑ ΕΝΤΟΣ 3 ΜΗΝΏΝ.... συμβαίνει καμία φορά!

Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο, ήταν λίγο πιο spicy (?) από ότι συνήθως...

Βασικά όχι... Δε θα το έλεγα.. Η αλήθεια είναι πως μπορούσε να είναι πολύ πιο πολύ spicy, έχω πολύ πρόστυχη φαντασία, αλλά υπάρχουν άτομα που δεν το προτιμούν οπότε ήμουν Light :(

Ελπίζω να περνάτε καλά αυτή την καθαρή Δευτέρα! Να φάτε πολλά ψαρικά, ταραμά, χαλβά και να πετάξετε χαρταετό!

Γράφω την Τρίτη (ουσιαστικά αύριο γιατί η ώρα είναι 12.50πμ) ιστορία και δεν έχω διαβάσει τίποτα ουπς κρίμα :(

Αυτά από εμένα μικρά μου πονι θα τα ξαναπούμε 🙋🏽‍♀️❤️

Bb bbys 💎