Έπιασα με δυσκολία τον πλαστικό κάδο του γραφείου μου και τον κράτησα στην αγκαλιά μου καθώς ξέρναγα.
.................................................................................

Max's pov

Έχουν περάσει κάποιες ώρες από τότε που έφυγε η Μελίνα από το σπίτι και πλέον καθόμαστε όλοι μαζί μαζεμένοι στο σαλόνι τρώγοντας σουβλάκια.

Κοίταξα για άλλη μια φορά το ρολόι και περίμενα νευρικά να έρθει η ώρα που θα σχολάσει ώστε να την πάρω τηλέφωνο.

Ο τρόπος που όρμηξε έξω από το σπίτι δεν ήταν του χαρακτήρα της. Πόσο μάλλον ο τρόπος που με αγνόησε παντελώς καθώς έτρεχα πίσω της να την προλάβω.

Δε μπορώ να σκεφτώ τι έκανα που να την στεναχώρησε...

Βέβαια μπορεί να είμαι και υπερβολικός, όπως είπε και ο Βασίλης. Άλλωστε ξέρω πόσο αγχώδης τύπος είναι όσο αναφορά τα μαθήματα.

Καταβρόχθησα και το τρίτο σουβλάκι και βολεύτηκα καλύτερα στον καναπέ απλώνοντας τα πόδια μου πάνω στον αδελφό μου.

Τραντάχτηκε στην επαφή.

Εγώ : Μικρέ είσαι καλά? Πολύ στην κοσμάρα σου σε βρίσκω..., του ειπα και γύρισε να με κοιτάξει

Του πήρε ένα δευτερόλεπτο για να αντιδράσει.

Β : Ναι ρε μαλακα.., είπε και έβγαλε ένα αμήχανο γέλιο, απλά είμαι κουρασμένος. Τόσες ώρες μέσα στο λεωφορείο πιάστηκε ο κωλος μου..

Τον χτύπησα ενθαρρυντικά στον ώμο.

Εγώ : Έλα να σου δείξω που θα κοιμηθείς! είπα καθώς σηκωνόμουν όρθιος

Έπιασα ένα σακίδιο εγώ και ένα αυτός και κατευθυνθήκαμε προς τα πάνω.

Β : Πολλά φυτά έχετε.., είπε όταν το φύλλο μιας βουκαμβίλιας τον χαστούκισε στο πρόσωπο

Εγώ : Ο Αλεξ κάθε φορά που πάει για ψώνια φέρνει κι από ένα στο σπίτι.. Τι να τον κάνουμε... Τουλάχιστον τον πείσαμε να σταματήσει τα αρωματικά στικς...

Τον άκουσα να βγάζει ένα πνικτό γελάκι.

Φτάσαμε στο δωμάτιο μου και του έδειξα που μπορεί να τακτοποιήσει τα πράγματα του. Άδειασε τις τσάντες του και έπειτα έμεινε να στέκεται όρθιος κοιτάζοντας επίμονα το ξεστρωτο κρεβάτι.

Έπιασα το πάπλωμα που ήταν κουλουριασμένο σε μια γωνίτσα και το τίναξα σκεπάζοντας το στρώμα.

Εγώ : Δεν δαγκώνει.., αστειεύτηκα και πλησίασε περισσότερο

Β : Αυτό όχι... Δε ξέρω εσύ τι δαγκωνες εκεί πάνω...

Άρχισα να γελάω μόνος μου.

Εγώ : Μπορείς να ηρεμήσεις είναι πεντακάθαρο! Εξάλλου θα βάλω καινούρια το βράδυ πριν κοιμηθείς.., τον διαβεβαίωσα

Παρόλα αυτά δεν φάνηκε να καθησυχάζεται ιδιαίτερα.

Β : Και που ξέρω εγώ τι κάνατε με την... εεε την..., χτύπησε τα δάκτυλα του δύο φορές προσπαθώντας να θυμηθεί το όνομα της

Εγώ : Μελίνα, συμπλήρωσα

Β : Α να γειά σου!

Εγώ : Τίποτα που να λέρωσε το κρεβάτι.., τον καθησύχασα

Β : Μάλιστα..., μουρμούρισε

Με ένα σαλτο βρέθηκε ξαπλωμένος στο κρεβάτι και τοποθέτησε τα χέρια του πίσω από το κεφάλι του.

Β : Και με την προηγούμενη?

Έβγαλα ένα πνικτό γελάκι και στήριξα την πλάτη μου στην πόρτα.

Εγώ : Έχει λίγο καιρό να υπάρξει προηγούμενη.., παραδέχτηκα

Τα φρύδια του έσμιξαν.

Β : Όταν λες καιρός...? Έναν μήνα? Δύο? ρώτησε ανυπόμονος

Εγώ : Εμ.. Δεν ξέρω.. Οκτώ..? Περίπου.. Νομίζω.., προσπάθησα να υπολογίσω

Έπαθα ένα μικρό σοκ συνειδητοποιώντας πόσος καιρός είχε πραγματικά περάσει.

Θυμήθηκα την ημέρα που την είδα για πρώτη φορά, όταν είχα πάει στο σχολείο της για να δώσω ένα τελεσίγραφο στο παπάρι τον Νίκο.

Ήταν απλά ένα κοριτσάκι που χαζογέλαγε με τους φίλους της στη μέση του προαυλίου, και τίποτα παραπάνω.

Τα μάτια του γούρλωσαν ελαφρώς και με μιας ανακάθισε στο στρώμα. Έστριψε το κορμί του ώστε να με κοιτάξει.

Β : Γούαου.., είπε αποσβολωμένος, το πάτε σοβαρά δηλαδή..?

Η ερώτηση του με αιφνιδίασε λίγο.

Εγώ : Όχι..., απάντησα γρήγορα, δηλαδή ναι... Αλλά... Δε ξέρω.. Ναι νομίζω.. Περνάμε καλά.., πρόσθεσα

Η έκφραση του ήταν ουδέτερη, παρόλα αυτά το βλέμμα του έκρυβε μια ανησυχία.

Β : Τι της βρήκες? ρώτησε χωρίς να το περιμένω

Τα λόγια του υποδήλωναν μια σύγχυση και δεν μπορούσα πάρα να νιώσω λιγάκι προσβεβλημένος με την ερώτηση του.

Εγώ : Ψυχανάλυση κάνουμε τώρα? ρώτησα εκνευρισμένα

Β : Μην αρπάζεσαι ρε μαλακα! Προσπαθώ απλά να καταλάβω τι παίζει.. Έχω να σε δω πάνω από έναν χρόνο! Δεν πρέπει να ξέρω για την γκόμενα που σου έχει πάρει το μυαλό..? είπε χιουμοριστικά

Ρόλαρα τα μάτια μου.

Σύρθηκα από την πόρτα μέχρι το κρεβάτι και τον έσπρωξα για να κάνει στην ακρη, ώστε να χωρέσω.

Εγώ : Νομίζω υπερβάλεις λιγάκι..., απάντησα τελικά

Βρισκόμασταν και οι δύο ξαπλωμένοι ανάσκελα.

Β : Χαίρομαι που το βλέπεις έτσι.., απάντησε και έσμιξα τα φρύδια μου

Εγώ : Τι εννοείς..?

Β : Κοίταξε σας.., είπε σχεδόν γελώντας, πόσο πιστεύεις θα κρατήσει αυτή η, οποία κι αν είναι, κατάσταση?

Δεν ήταν ακριβώς αυτή η απάντηση που περίμενα να ακούσω από εκείνον. Τα λόγια του με ταρακούνησαν.

Β : Ο χουλιγκάνος και η πριγκίπισσα.., συνέχισε να χαζογελάει μόνος του

Εγώ : Δεν είναι έτσι-, πήγα να πω αλλά με διέκοψε

Β : Όταν μου είπες ότι τον τελευταίο καιρό τα είχες βρει με κάποια, εγώ περίμενα κανένα ξέκωλο, παραδέχτηκε, όχι την μικρή Ελένη..

Εγώ : Τα γούστα αλλάζουν.., είπα απλά

Έβγαλε ένα πνικτο γελακι.

Β : Ναι σίγουρα.. Για πόσο ακόμα δεν ξέρω..

Β : Ασε που είμαι εκατό τα εκατό σίγουρος ότι η κοπελιά είναι πιο παρθένα κι από ελαιόλαδο.., είπε χλευαστικά

Τα δόντια μου έσφιξαν.

Ο ειρωνικός του τόνος δοκίμαζε άσχημα την υπομονή μου. Όμως δεν μπορούσα να καταλάβω κι εγώ ο ίδιος, αν ο λόγος για αυτό ήταν οι προσβολές που εξαπέλυε απέναντι στην Μελίνα, ή το γεγονός ότι καταβάθος μπορούσα να κατανοήσω την οπτική του γωνία, και δεν μου άρεσε.

Β : Οκτω μήνες... Μαλακα θα είχα πεθάνει...  Μπράβο που το πηγαίνεις αργά πάντως! Το καλό με τις παρθένες είναι ότι πάντα κάνουν αυτό που θα τους πεις.. Έξυπνο να την αφήσεις να περιμένει, σε παραδέχομαι.. Και αν είναι και λίγο καλή στα προκαταρκτικά, στο τέλος της κάνεις την χάρη και την ξεμουνι-

Εγώ : Φτάνει! είπα κοφτά και αμέσως σταμάτησε να μιλάει

Ξεφύσιξε σαν να το διασκέδαζε.

Β :  Ω έλα ρε μαλακα! Λες και δεν τα έχεις σκεφτεί όλα αυτά... Λες και περίμενες ότι θα καταλήξετε μαζί!? Μπράβο σας που κρατήσατε τόσο, δε λέω, αλλά αν ρωτάς εμένα, είναι απλά θέμα χρόνου μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι βαρέθηκες...

Τα μάτια μου εξακολουθούσαν να βρίσκονταν καρφωμένα στο ταβάνι, όση ώρα τον άκουγα.

Β : Το λυπηρό είναι ότι, όταν γίνει αυτό θα ραγίσεις την ευαίσθητη καρδούλα της.., είπε με προσποιητή λύπη, για αυτό σε συμβουλεύω να το κάνεις άμεσα, πριν προλάβει να σε ερωτευτεί ή κάτι τέτοιο..

Σηκώθηκα όρθιος από το κρεβάτι και χωρίς να πω τίποτα άλλο στόρμηξα έξω από το δωμάτιο.

Δεν ήθελα να ακούσω άλλα.

{...}

Εγώ : Όχι όχι! Οι μισές προμήθειες θα πάνε στους πάνω και άλλες μισές σε εμάς! Δε μπορούμε να ρισκάρουμε να τις δώσουμε στον Φατσέα, η περιοχή έχει πολύ κόσμο και είδαμε πως την πάτησαν την προηγούμενη φορά με τις αυτοσχέδιες μολότοφ..

Ο Κώστας έγνεψε καταφατικά και πήρε τηλέφωνο τον Πέτρο ώστε να συνεννοηθούνε.

? : Κάτι πρέπει να γίνει στα σημεία όπου έχουν στήσει μπλόκα οι μπάτσοι, δε θα καταφέρουμε να περάσουμε, ανεξάρτητα από το πόσοι χιλιάδες διαδηλωτές θα είναι μαζί μας...

Σ(πύρος) : Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτό, κάποιος από τους Golden σφύριξε ότι γνωρίζουμε τις τοποθεσίες και έχουν αναδιοργανώσει όλα τα μπλόκα..

Εγώ : Κάτι θα μπορούμε να κάνουμε! Αν μας κόψουν την φόρα δε θα προλάβουμε να φτάσουμε καν μέχρι τον κεντρικό δρόμο!

Σ : Εκτός αν έχεις κανέναν τρόπο να μάθεις τις τοποθεσίες, θα αρκεστούμε στις προσευχές.., είπε και με χτύπησε φιλικά στο μπράτσο

? : Θυμάστε όλοι τα πόστα και τις ώρες σας έτσι?

Εγώ : 12.05 στην κεντρική πλατεία.

Σ : 12.10 στη διασταύρωση.

? : 12.00 στον πεζόδρομο.

Σ : Μήπως είναι λιγάκι ριψοκίνδυνο να ξεκινήσει ο καθένας μόνος του? Κι αν έρθουν και τον βρουν οι άλλοι..? Εξέφρασε την ανησυχία του ο Σπύρος

Ένα μικρό γελάκι ακούστηκε από τον Παύλο.

Π(αύλο) : Αυτοί οι καριόλιδες έστειλαν κάποιον στην πολυκατοικία της γιαγιάς μου, παριστάνοντας τον ηλεκτρολόγο. Η αλήθεια είναι, ότι ελπίζω να έρθουν να με βρουν..., είπε καθώς έπαιζε στα χέρια του έναν σουγιά

Εγώ : Κύριος στόχος είναι να μην συλληφθεί κανένας.. Αν η πορεία δεν έχει επιτυχία, έχουμε ξοφλήσει σαν συμμορία και πολίτες..

Εγνεψαν όλοι καταφατικά και κοιταχτήκαμε τρομοκρατημένα μεταξύ μας. Καμία απολύτως πίεση...

Αλλά βλέπετε κάποιες φορές, έστω από ανάγκη, πρέπει να καταφευγεις στις πιο ακραίες λύσεις που μπορείς να σκεφτείς έτσι ώστε να σώσεις το τομάρι σου.

Είναι αυτό που λένε, ή όλα ή τίποτα.

{...}

Η ώρα ήταν 9 το βράδυ και είχαμε βγει έξω με τα παιδιά για ποτά.

Δεν έχω ξαναμιλήσει με τον Βασίλη, όσο αναφορά την Μελίνα, από το μεσημέρι.

Δεν μπορούσα να τον ακούω να μιλάει έτσι για εκείνη. Αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούσα να αγνοήσω το γεγονός ότι πιθανότατα εγώ ήμουν αυτός που του είχε δώσει αυτό το παράδειγμα. Πως μπορούσα να του θυμώσω ή να του φωνάξω όταν ακολουθεί την ίδια νοοτροπία που ακολουθώ κι εγώ?

Ή τουλάχιστον, ακολουθούσα...

Εγώ : Έρχομαι! δήλωσα στους υπόλοιπους καθώς σηκωνόμουν από το τραπέζι

Βγήκα από το μαγαζί και κάλεσα για άλλη μια φορά τον αριθμό της.

"Ο συνδρομητής που καλέσατε έχει πιθανότατα το κινητό του απενεργοποιημένο. Για να αφήσετε μήνυμα, μιλήστε μετά τον χαρακτηριστικό ηχ-"

Έκλεισα το τηλέφωνο εκνευρισμένος και προσπάθησα να καλέσω ξανά. Όχι πως το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό.

Πήγα ξανά στην συνομιλία μας και είδα πως όλα τα μηνύματα μου δεν είχαν διαβαστεί ακόμα.

Τα έπαιρνα άσχημα.

Προσπαθούσα να μιλήσω μαζί της όλη μέρα σήμερα. Στην αρχή, σκέφτηκα πως ίσως είχε πολλά μαθήματα ή κάποιο φροντιστήριο, αλλα ούτε καν αυτό δεν δικαιολογεί τόσες ώρες απουσίας.

Το μυαλό μου άθελα μου πήγε κατευθείαν στο χειρότερο.

Θυμήθηκα την χθεσινή μας τυχαία συνάντηση με τον Νίκο και δε μπόρεσα πάρα να αναρωτηθώ, αν είχε κάπως κάποια σχέση με αυτό.

Είχε το μαχαιράκι, που της είχα δώσει, πάνω της, σωστά? Αλλά αμφιβάλλω αν ένα μικρό όπλο σαν αυτό θα κατάφερνε να την προστατέψει σε περίπτωση που βρισκόταν αντιμέτωπη με παραπάνω από ένα άτομα.

Έβαλα το κινητό στην τσέπη μου και κατευθύνθηκα ξανά μέσα στο μαγαζί.

Εγώ : Πρέπει να φύγω! Είπα στα παιδιά και έδωσα κάποια χρήματα στον Σπύρο για το ποτό μου

Σ : Όλα καλά..? με ρώτησε σοβαρά και ανασήκωσα τους ώμους μου

Εγώ : Αυτό προσπαθώ να μάθω..

Β : Που πας? Ακούστηκε η φωνή του Βασίλη

Εγώ : Έχω μια δουλειά! Θα τα πούμε στο σπίτι..

Εγνεψε καταφατικά, όμως κάτι στο βλέμμα του μου φάνηκε περίεργο.

Βγήκα ξανά έξω και μπήκα στο αμάξι. Έβαλα μπρος και οδήγησα βιαστικά μέχρι το σπίτι της.

Όταν έφτασα, μπήκα όπως πάντα στην αυλή και ύστερα ακολούθησα το γνωστό μονοπάτι για το παράθυρο της. Ανέβηκα προσεκτικά από το πλάι του σπιτιού στηρίζοντας τα πόδια μου σε μεταλλικούς σωλήνες και σκαμένα σημεία στον τοίχο.

Τα πράγματα που κάνω για αυτό το κορίτσι...

Σκαρφάλωσα μέχρι πάνω και χτύπησα ελαφρά το τζάμι με το χέρι μου. Προσπάθησα να κοιτάξω μέσα αλλά τα φώτα ήταν κλειστά και οι κουρτίνες άφηναν ελάχιστο άνοιγμα.

Χτύπησα άλλη μια φορά, όμως δεν πήρα απάντηση.

Η ώρα ήταν 9.30 δε μπορεί να κοιμάται από τώρα...

Μετακινήθηκα λίγο προς τα δεξιά και κατάφερα να ρίξω μια ματιά μέσα στο δωμάτιο.

Ήταν άδειο.

..................................................................................

Hi bbys <3

Τι κάνετε καρδιές μου;

Ορίστε. Δεν άργησα. Χα.

Τι μεγάλη ξενέρα που αύριο είναι Δευτέρα... (currently 01.13 άρα σήμερα) Έχει καταντήσει εκνευριστικό έτσι?

Από τη μια θέλω να κοιμάμαι νωρίς, γιατί δεν παίρνω αρκετό ύπνο και είμαι κουρασμένη όλη μέρα. Από την άλλη αυτές είναι οι μόνες ώρες που έχω για τον εαυτό μου και κάθε φορά λέω "έλα μωρέ κάτσε μέχρι τις 2 πόσο κουρασμένη θα είσαι πια? Και τότε έρχεται το επόμενο πρωί και λες Α ΚΟΊΤΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΝΥΣΤΆΖΩ 😃

Χρειάζομαι διακοπές. Γεια σας.

Θα σας δω πολύ πολύ σύντομα;) κατά 87.56%

Και ένα έχω να πω. Το επόμενο κεφάλαιο θα περιέχει ένα μοναδικό δίδυμο που κάποιοι, ίσως το περιμένατε, ίσως και όχι...

Μπορείτε να μαντέψετε?

Bb bbys <3