Μετα από λίγο κλείσαμε το τηλέφωνο και σύντομα έπεσα κουρασμένη για ύπνο.
..................................................................................

Mel's pov

? : Γιγαντιαίες διαστάσεις πήρε η χθεσινοβραδινή πορεία στο κέντρο της πόλης μας. Ομάδα νεαρών μαζί με πλήθος κόσμου ξεχύθηκαν σε δρόμους, πλατείες και πεζοδρόμια, εμποδίζοντας την κυκλοφορία. Η διαδήλωση φάνηκε να είναι ειρηνική καθώς οι διαδηλωτές αρκέστηκαν σε πανό και συνθήματα και η επέμβαση της αστυνομίας αποδείχτηκε μη αναγκαία. Χιλιάδες πολίτες πήραν μέρος ενώ εμφανής ήταν και παρουσία διάσημων προσωπικοτήτων του διαδικτύου, οι οποίοι έδειξαν την συμπαράσταση τους στον αγώνα των νέω-

? : Δεσποινής μήπως ενοχλούμε? ακούστηκε ξαφνικά η φωνή του καθηγητή και σχεδόν πετάχτηκα από την καρέκλα μου

Σήκωσα το κεφάλι μου προς τα πάνω και έχωσα γρήγορα το κινητό μέσα στην τσέπη της ζακέτας μου. Με τα χέρια του σταυρωμένα στο στήθος και με αυστηρή έκφραση αποτυπωμένη στο πρόσωπο του, στεκόταν μπροστά μου ο καθηγητής της βιολογίας.

Εγώ : Ορίστ-τε...? ρώτησα τελικά

? : Λέω μήπως θα έπρεπε να σταματήσω το μάθημα, ώστε να σε αφήσω να ολοκληρώσεις το βίντεο σου.., είπε ειρωνικά και ένιωσα το πρόσωπο μου να παίρνει φωτιά

Εγώ : Συγγ-γνωμη..., ψελλισα και εσκυψα το κεφάλι μου

Δόξα τον Θεό, εκείνη την στιγμή χτυπησε το κουδούνι και ο καθηγητής έφυγε από μπροστά μου και προχώρησε πίσω στην έδρα του.

? : Για την επόμενη φορά θα έχουμε τις σελίδες 59-62.., είπε στην τάξη και έκλεισε τα βιβλία του

Η Άννα μου έριξε ένα έντονο βλέμμα και ανασηκωσα τους ώμους μου.

? : Μελίνα, μείνε λίγο που σε θέλω.., συνέχισε ο καθηγητής

Γύρισα και την κοίταξα με γουρλωμένα μάτια όσο σηκωνόταν από την καρέκλα της. Μου έριξε ένα απολογητικό βλέμμα και σχημάτισε με τα χείλη της την φράση "θα σε περιμένω έξω".

Μ : Πούτσααααα.., ψιθύρισε ο Μίλτος στο αυτί μου καθώς προχωρούσε και αυτός προς τα έξω

Σηκώθηκα από το θρανίο μου και πήγα και στάθηκα δίπλα από την έδρα. Ο καθηγητής δεν μου έδωσε σημασία και συνέχισε να ετοιμάζει την τσάντα του. Μόλις η τάξη αδειασε τελείως και είχαμε μείνει μόνο εγώ και αυτός μέσα, γύρισε προς το μέρος μου και μου έτεινε μια κόλλα χαρτί.

Το πήρα στα χέρια μου και συνειδητοποίησα πως ήταν το τεστ που είχαμε γράψει την προηγούμενη φορά. Έψαξα τρομοκρατημένη τον μαρκαρισμένο βαθμό.

Είκοσι....?

Τον κοίταξα ερωτηματικά και γέλασε με την έκφραση μου.

? : Ήθελα να σου δώσω συγχαρητήρια Μελίνα.., είπε λίγο πιο σοβαρά, δεν ξέρω τι έχει συμβεί τελευταία αλλά μου γράφεις καλύτερους βαθμούς από ποτέ. Συνέχισε έτσι.., με συμβούλεψε

Εγώ : Ευχαριστώ πολύ..., είπα με ένα χαμόγελο και του επέστρεψα την κόλλα

ΑΝΤΕ ΓΕΙΆ

*αρχίζει και χορεύει το γκαγκναμ στάιλ*

Βγήκα έξω από την τάξη και άρχισα να κάνω πιρουέτες μόνη μου στους άδειους διαδρόμους. Έκανα την πέμπτη μου δεξιότεχνη στροφή, όταν παραπατησα και έπεσα πάνω σε κάτι. Ή μάλλον πάνω σε κάποιον.

ΣΎΜΠΑΝ ΓΑΜΙΕΣΑΙ

Τον έσπρωξα από πάνω μου και έκανα τρία βήματα πιο πίσω. Μου χαμογέλασε πονηρά και έκανε να με πλησιάσει ξανά μα έβαλα το χέρι μου στο στήθος του εμποδίζοντας τον.

Εγώ : Συγγνώμη, είπα όσο πιο ευγενικά μπορούσα και προσπάθησα να τον προσπεράσω

Στάθηκε επιδεικτικά μπροστά μου και σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος του. Τον κοίταξα εκνευρισμένη και έκανα άλλη μια κίνηση να ξεφύγω μα εξακολούθησε να στέκεται απέναντι μου.

Εγώ : Μπορώ να περάσω? ρώτησα φανερά ενοχλημένη

Ν : Ένα φιλάκι αντίτιμο.., είπε και χαμογέλασε στραβά

Εγώ : Θες μια μπουνιά καλύτερα? αντιπρότεινα και γέλασε

Ν : Οο έλα τώρα.., είπε κοροϊδευτικά και με έπιασε από την μέση

Πήγα να βάλω τα χέρια μου στο στήθος του ώστε να τον σπρωξω μακριά μου μα πρόβλεψε την κίνηση μου και πρόλαβε να πιάσει τα χέρια μου. Άρπαξε και με τα δύο του χέρια τους καρπούς μου και έφερε τα λυγισμένα μου χέρια στο στήθος μου.

Πριν προλάβω να αντιδράσω έσκυψε προς το μέρος μου και έφερε το στόμα του στο δικό μου.

Γουρλωσα τα μάτια μου και τραβήχτηκα έκπληκτη προς τα πίσω αφήνοντας τον να φιλάει τον αέρα. Ελευθέρωσα απευθείας τα χέρια μου και άρχισα να σκουπίζω τα χείλη μου με το πάνω μέρος της παλάμης μου.

Γύρισε να με κοιτάξει με ένα βλέμμα ικανοποίησης αποτυπωμένο στην σιχαμένη φάτσα του.

? : Ναι, δε το νομίζω..., ακούστηκε μια οικεία φωνή από πίσω μας

Ένα ελαφρύ χτύπημα στον ώμο του και ο Νίκος γύρισε προς τα πίσω, ερχόμενος αντιμέτωπος με μια θυμωμένη γροθιά. Ο ήχος που έκανε το σαγόνι του όταν συγκρούστηκε με τις αρθρώσεις του χεριού ήταν τρομακτικός.

Έβγαλα μια πνικτή τσιρίδα και κάλυψα το στόμα με τα χέρια μου.

Α : Αυτό γιατί νομίζεις ότι μπορείς να απλώνεις τα χέρια σου όπου γουστάρεις! του φώναξε και τον ξαναπλησίασε

Έβαλε τα χέρια της στους ώμους του και σήκωσε με φόρα το γόνατο της πετυχαίνοντας με ευστοχία τις μπάλες του. Ο Νίκος έβγαλε μια κραυγή πόνου και έπειτα διπλώθηκε στο πάτωμα κρατώντας γερά με τα χέρια του την χτυπημένη του περιοχή.

Α : Και αυτό γιατί είσαι ένας ελεηνός καριόλης !

Με έπιασε βιαστικά από το χέρι και αρχίσαμε να τρέχουμε προς το προαύλιο. Κατευθυνθήκαμε προς την πίσω μεριά του σχολείου όπου σταματήσαμε για να πάρουμε μερικές ανάσες.

Γύρισα και την κοίταξα έκπληκτη και το ίδιο έκανε και εκείνη. Δεν αργήσαμε να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα και σύντομα ενδώσαμε στο νευρικό γέλιο που μας έπιασε.

Α : Α Α ΑΧ ΘΑ ΚΑΤΟΥΡΗΘΏ! φώναζε μόνη της ενώ είχε στραυρώσει τα πόδια της και κρατιόταν από τον τοίχο για να μην πέσει

Σύρθηκα από το πάτωμα μέχρι όπου βρισκόταν εκείνη, σχεδόν κλαίγοντας από τα γέλια. Κανένας ήχος δεν έβγαινε από το στόμα μου καθώς προσπαθούσα να πάρω ανάσες. Αγκάλιασα τα πόδια της με τα χέρια μου και άρχισε να τσιρίζει ακόμα πιο δυνατά.

Σύντομα κλαιγαμε κανονικότατα πλέον από τα γέλια.

{...}

Άφησα την τσάντα μου στο σπίτι και άρχισα να κατευθύνομαι προς την αποθήκη. Σε όλη την διαδρομή δεν μπορούσα πάρα να σκέφτομαι τι είχε γίνει μέσα στην ημέρα.

Θα του το πω? Πρεπει να του το πω.

Αλλά μήπως θα ήταν καλύτερο να μην του το πω? Όχι όχι πρέπει να υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ μας.

Αλλά αν νομίζει πως μου άρεσε ή το επεδίωξα με κάποιο τρόπο? Μη λες βλακειες δε θα το έκανε ποτέ.

Έφτασα έξω από την αποθήκη και χτύπησα συνθηματικά την πόρτα. Άφησα να περάσουν μερικά λεπτά μα κανένας δεν ήρθε να μου ανοίξει. Χτύπησα λίγο πιο δυνατά αυτή τη φορά και άκουσα κίνηση μέσα στο σπίτι. Σκαμπό να κουνιούνται, τραπέζια να σπρώχνονται, είμαι σχεδόν σίγουρη πως άκουσα κάποιον να πέφτει στο πάτωμα.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά και την πόρτα άνοιξε ένας αγουροξυπνημένος Γιάννης.

Γ : Μαμά? είπε ζαβλακωμένος

Εγώ : Σίγουρα όχι.., είπα καθώς πέρναγα μέσα

Έκλεισα την πόρτα πίσω μας και γύρισα να τον κοιτάξω όσο έβγαζε ένα θορυβώδες χασμουρητό. Προσπάθησα να αφουγκραστώ το περιβάλλον γύρω μου και τότε ήταν που άκουσα τα ροχαλητά και τις βαριές ανάσες από τον πάνω όροφο.

Ο Γιάννης είχε κολλήσει το κεφάλι του πάνω στην επιφάνεια της πόρτας και είχε ανοίξει ελαφρώς το στόμα του καθώς τον έπαιρνε ο ύπνος όρθιο.

Εγώ : Όχι όχι όχι.., μουρμούρισα και τον έπιασα από τα μπράτσα

Τον οδήγησα μέχρι τον καναπέ του σαλονιού και τον έβαλα να ξαπλώσει. Ύστερα έπιασα την κουβέρτα που είχε πετάξει στο πάτωμα και τον σκέπασα με αυτή. Τυλίχθηκε σαν ντολμαδάκι και γύρισε από την άλλη τουρλώνοντας μου τον κωλο.

Γ : Ευχαριστώ μαμά.., είπε πριν αποκοιμηθεί

Γέλασα σιγανά και έφυγα από κοντά του. Άκουσα σε απόσταση την κοιλιά του να γουργουρίζει και συνειδητοποίησα πως πιθανότατα είχαν να φάνε πάνω από δώδεκα ώρες. Άρχισα να ανεβαίνω τις σκάλες για το δωμάτιο του Μαξ. Διασχίζοντας τον διάδρομο μπορούσα να δω μέσα από τις ανοιχτές πόρτες τον καθένα να κοιμάται βαθιά. Ένα δωμάτιο μόνο παρατήρησα πως ήταν άδειο και το μάτι μου έπεσε πάνω στο αναμμένο φως του μπάνιου.

Κάποιος είναι πρωινός τύπος...

Έφτασα μέχρι την πόρτα του Μαξ, η οποία ήταν κλειστή και χτύπησα σιγανά. Δεν πήρα καμία απάντηση οπότε αποφάσισα να το ρισκάρω και να περάσω μέσα. Μπαίνοντας στο δωμάτιο, τον βρήκα ξαπλωμένο μπρούμυτα πάνω στο στρώμα. Είχε πάρει αγκαλιά το μαξιλάρι καθως βυθιζόταν σε έναν γαλήνιο ύπνο.

Πλησίασα προς το μέρος του και τράβηξα την κουβέρτα του από το πάτωμα.

Τι σκατα, γιατί όλοι τις πετάτε κάτω? Τι σας κάνανε?

Τον σκέπασα καλύτερα και έκατσα στην άκρη του κρεβατιού του. Έκανα στην άκρη τα μαλλιά που κάλυπταν τα μάτια του και έσκυψα προσεκτικά προς το μέρος του αφήνοντας ένα μικρο φιλί στο μάγουλο του. Άκουσα το στομάχι του να γουργουρίζει και γέλασα σιγανά. Αποφάσισα να μην τον ξυπνήσω και έτσι σηκώθηκα από το κρεβάτι. Βγήκα από το δωμάτιο και κατέβηκα ξανά κάτω.

Εκεί βρήκα τον Γιάννη να κοιμάται ΞΕΣΚΕΠΟ ΠΆΛΙ.

Εγώ : Αν έχεις τον Θεό σου.., μουρμούρισα και τράβηξα την κουβέρτα από το πάτωμα σκεπάζοντας τον ξανά

Σ : Τσάμπα κόπος..., ακούστηκε μια φωνή από πίσω μου

Γύρισα το σώμα μου από την άλλη μεριά και είδα τον Σπύρο να στέκεται έξω από την κουζίνα.

Εγώ : Λες...? ρώτησα αμήχανα

Εγνεψε καταφατικά και χαμογέλασε μόνος του πριν περάσει στην κουζίνα.

Σ : Σε δύο λεπτά θα είναι κάτω ξανά, το κάνω κάθε πρωί.., πρόσθεσε καθώς άνοιγε το ψυγείο

Τον ακολούθησα δειλά δειλά και στήριξα το σώμα μου στην κάσα της πόρτας.

Πήρε στα χέρια του δύο τεράστια κουτιά με αυγά και μια ακόμα πιο γιγαντιαία συσκευασία με μπέικον.

Εγώ : Κάποιος πεινάει.., ψέλλισα και ρόλαρε τα μάτια του

Σ : Έχω να ταΐσω πολλά στόματα.., είπε και ξεφύσιξε κουρασμένα

Τα τοποθέτησε όλα πάνω στον πάγκο της κουζίνας και ξεκίνησε να ετοιμάζει καφέ.

Σ : Θέλεις? ρώτησε και μου έδειξε την καφετιέρα

Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

Αφού έβαλε την καφετιέρα να λειτουργήσει, στάθηκε ξανά μπροστά από τα αυγά και έμεινε για λίγο εκεί, μάλλον προσπαθώντας να αποφασίσει τι θα έκανε.

Εγώ : Θέλεις βοήθεια..? ρώτησα διστακτικά

Σ : Εε όχι όχι..., είπε και άρχισε να ψάχνει κάτι σε ένα ντουλάπι με κατσαρολικά

Έβγαλε από μέσα μια μεγάλη κατσαρόλα.

Εγώ : Τι θα κάνεις με αυτό? ρώτησα έκπληκτη

Γύρισε να με κοιτάξει εκνευρισμένος.

Σ : Θα το βρω! είπε και συνέχισε την δουλειά του

Σταύρωσα τα χέρια μου και κάθισα στην θέση μου περίεργη να δω ποια θα ήταν η επόμενη του κίνηση. Τοποθέτησε την κατσαρόλα στο μάτι και στη συνέχεια πήρε ένα αυγό. Το χτύπησε μια φορά στην άκρη της κατσαρόλας και γούρλωσα τα μάτια μου. Έτρεξα γρήγορα κοντά του και του πήρα το αυγό μέσα από τα χέρια.

Σ : Τι νομίζεις ότι κάνεις? ρώτησε έντονα

Εγώ : Σε βοηθάω να ταΐσεις τα στόματα! Τώρα κάνε στην άκρη.., τον διέταξα

Προς μεγάλη μου έκπληξη δεν έφερε άλλες αντιρρήσεις, αλλά έκανε όντως στην άκρη αφήνοντας μου το πεδίο ελεύθερο. Σήκωσα τα μανίκια μου και του έδωσα την κατσαρόλα πίσω.

Εγώ : Τρώτε ομελέτα? τον ρώτησα και έγνεψε. Ωραία, τότε φέρε μου ένα μεγάλο τηγάνι, ένα μπολ και ένα πιρούνι..

Ήξερα πως μέσα του ήθελε να με σκυλοβρίσει που του έδινα εντολές, μα το ένστικτο της επιβίωσης που του έλεγε ότι έπρεπε να φάει κάτι , υπερίσχυσε.

Μου έφερε όσα του ζήτησα και ύστερα προχώρησε στο να βγάλει εφτά κούπες καφέ από το ντουλάπι.

Έφερα το μπολ μπροστά μου και έσπασα μέσα περίπου στα είκοσι αυγά, μπορεί και παραπάνω.

Εγώ : Έχετε πιπεριές ή μανιτάρια ή τυρί? ρώτησα και πήγε να κοιτάξει

Άνοιξε και έπειτα έκλεισε το ψυγείο και ήρθε δίπλα μου, αφήνοντας μια σακούλα μανιτάρια και ένα σακουλάκι τριμμένο τυρί μπροστά μου.

Εγω : Θέλω να κόψεις τα μανιτάρια και μετά να στρώσεις.., του είπα και γύρισε να με κοιτάξει ενοχλημένος

Σ : Πολύ φορά πήρες..., με προειδοποίησε αλλά τελικά έκανε αυτό που του είπα

Χαμογέλασα ελαφρά.

Εγώ : Αν σε ήξερα καλύτερα, θα έλεγα πως κατά βάθος με συμπαθείς..., δήλωσα πειραχτικά

Σ : Δε με ξέρεις όμως..., είπε και με την άκρη του ματιού μου τον είδα να χαμογελάει

Προσθεσα μέσα στο μπολ με τα αυγά, αλάτι, πιπέρι, τριμμένο τυρί και τέλος τα μανιτάρια που μου έκοψε.

Έβγαλε από τον φούρνο δύο ταψιά, τα έστρωσε με λαδόκολλα και άπλωσε πάνω όλο το μπέικον. Έπειτα προθέρμανε τον φούρνο και τα έριξε μέσα. Προχώρησε μέχρι το ψυγείο και το κράτησε ανοιχτό για λίγη ώρα ψάχνοντας κάτι.

Εγώ : Τι άλλο θα φτιάξεις? Ρώτησα περίεργη

Σ : Ο Γιάννης θέλει φρούτα στο πρωινό.., μουρμούρισε και έβγαλε από μέσα δύο μήλα και ένα πορτοκάλι

Τα έκοψε όλα σε κομματάκια και τα έβαλε σε μια πιατέλα.

Όσο περίμενα τις ομελέτες να ψηθούν από την μία πλευρά, τον βοηθούσα να τοποθετήσει τα πιάτα, να διπλώσει τις χαρτοπετσες και να βγάλει όλους τους χυμούς και τα νερά από το ψυγείο. Τελείωσα με τις ομελέτες και τις σερβίρισα, μια σε κάθε πιάτο.

Σταθήκαμε όρθιοι μπροστά από το τραπέζι και κοιτάξαμε αυτά που είχαμε κάνει.

Σ : Δε θα φτάσουν.., μονολόγισε και άρχισε να ανοίγει και να κλείνει με τη σειρά όλα τα ντουλάπια

Εγώ : Τι εννοείς, εδώ έχει φαγητό για έναν στόλο!? είπα έκπληκτη

Σ : Ο δικός μας στόλος όλα αυτά τα καταβροχθίζει σε τρία λεπτά και μετά πάει και χαλάει λεφτά σε φούρνους..., απάντησε

Έκλεισε νευρικά τα ντουλάπια και με κοίταξε εκνευρισμένα.

Σκέφτεται να με ψήσει?

Εγώ : Το βρήκα! αναφώνησα έκπληκτη και άρχισα να παίρνω κι εγώ σβάρνα τα ντουλάπια

Σ : Τί ψάχνεις? με ρώτησε

Εγώ : Αλεύρι, βανίλιες, κι άλλα αυγά, γάλα, γιαούρτι, ζάχαρη και μπείκινγκ παουντερ! είπα με μια ανάσα και κοντοστάθηκε

Γύρισα να τον κοιτάξω και τον βρήκα να κοιτάει γύρω γύρω σαν χαζό.

Εγώ : ΚΟΥ ΝΗ ΣΟΥ

{...}

Εγώ : Νομίζω πρέπει να βγάλεις το μπέικον.., είπα καθώς γυρνούσα ένα πανκεικ στο τηγάνι

Σ : Δεν είναι έτοιμα ακόμα.., είπε εκνευρισμένος

Εγώ : Θα καρβουνιάσουνε παιδάκι μου, βγαλτα σου λέω! του φώναξα

Σ : ΣΤΑΜΆΤΑ ΝΑ ΜΟΥ ΦΩΝΑΖΕΙΣ!

Εγώ : ΣΤΑΜΆΤΑ ΝΑ ΚΑΙΣ ΤΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ!

Σ : ΈΝΑ ΠΑΝΚΕΙΚ ΈΚΑΨΑ!

Εγώ : ΘΑ ΤΟ ΑΦΑΙΡΈΣΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΕΡΊΔΑ ΣΟΥ!

Σ : ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ!

Πήρα την σπάτουλα μακριά από το τηγάνι και την έφερα κοντά στο πρόσωπο του.

Εγώ : Δοκίμασε με..., τον απείλησα και σήκωσε τα χέρια στον αέρα

? : Γκμ γκμ....

Κάποιος καθάρισε τον λαιμό του και γυρίσαμε και οι δύο προς την πόρτα. Δέκα ζευγάρια ματιά πάνω μας... Χε χε.

Κατέβασα γρήγορα την σπάτουλα και χαμογέλασα αθώα.

Εγώ : Αυτός το ξεκίνησε..., είπα και γύρισα το πανκεικ από την άλλη

Σ : Ψέμα..., είπε προσβεβλημένος

Αλλά κανένας τους δεν κοίταζε πλέον εμάς, αλλά την υπερμεγέθη ποσότητα φαγητού. Δηλαδή, κανένας εκτός από τον Μαξ.

Αφήσανε όλοι τα κινητά τους στον πάγκο και τρέξανε να κάτσουν στο τραπέζι.

? : Μελίνα σε αγαπάω!

? : Μελίνα παντρέψουμε...

? : Νομίζω θα κλάψω...

? : Μπορώ να σου φερθώ πολύ καλύτερα από αυτόν..

? : ΠΙΚ ΜΙ. ΤΣΟΥΖ ΜΙ. ΛΟΒ ΜΙ., μου φώναξε ο Γιάννης πριν χώσει στο στόμα του ένα κομματάκι μήλο

Γέλασα διασκεδάζοντας με τις αντιδράσεις τους. Είναι πολύ εύκολο να ευχαριστήσεις ένα αγόρι τελικά.

Ένιωσα δύο χέρια να τυλίγονται γύρω από τη μέση μου και έπειτα κάποιος άφησε ένα φιλί στη βάση του λαιμού μου. Υποθέτω ήταν ο Μαξ...

Μ : Σου έχω πει ότι είσαι το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί εδώ και πολύ, παρά πολύ καιρό...? ψιθύρισε στο αυτί μου και δάγκωσα το κάτω χείλος μου

Ολοι : ΕΕΕ ΤΡΏΜΕ ΈΛΑ ΈΛΑ ΑΗΔΙΕΣ

Απομακρύνθηκε από κοντά μου και μου έριξε ένα "ξάπλωσε με στον πάγκο και κάνε μου ότι θέλεις" βλέμμα.

Μ : Πάω στο μπάνιο, κανονίστε μαλάκες να μου αφήσετε κάτι..., είπε και μούγκρισαν

Έριξα και την τελευταία κουταλιά μείγματος μέσα στο τηγάνι και περίμενα μέχρι να πάρει χρώμα από κάτω.

Ξαφνικά, από ένα από τα τηλέφωνα ακούστηκε μια ειδοποίηση. Όλοι την αγνόησα αλλά έπειτα ήρθαν απανωτά άλλες δύο. Ο Σπύρος σηκώθηκε από το τραπέζι και άρπαξε το κινητό που χτύπαγε.

Σ : ΜΑΑΑΑΞ ΜΥΝΗΜΑΑΑ, φώναξε ώστε να ακουστεί μέχρι πάνω

Μ : ΠΟΙΟΣ ΕΊΝΑΙ? ρώτησε

Σ : ΈΝΑ ΝΟΎΜΕΡΟ ΕΊΝΑΙ ΔΕΝ ΞΈΡΩ! του απάντησε και ξεκλείδωσε το τηλέφωνο

Μ : ΤΙ ΛΈΕΙ? ξαναρώτησε και την ίδια στιγμή η πόρτα του μπάνιου έκλεισε και τα βήματα του κατευθύνθηκαν προς τα σκαλιά

Σ : ΜΙΣΌ ΛΕΠΤΌ... που είναι.. που είναι.. που είναι.. Α τα βρήκα! ΛΈΕΙ "ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΕΡΑΣΑ ΠΟΛΎ ΌΜΟΡΦΑ ΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΆΔΥ. ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΚΆΝΟΥΜε - ε όποτε θέλεις" ..., κόμπλαρε λίγο στο τέλος

Και ξαφνικά ολόκληρη η κουζίνα σώπασε. Σήκωσα τα μάτια μου από το τηγάνι μόνο για να τους βρω όλους να με κοιτάνε πίσω.

Σ : Κατερίνα γράφει..., συνέχισε και μου έριξε ένα ανήσυχο βλέμμα

Τα βήματα στα σκαλιά επιταχύνθηκαν και σε χρόνο ρεκόρ ο Μαξ είχε κατέβει ξανά κάτω. Άρπαξε το κινητό από τα χέρια του Σπύρου και στη συνέχεια διάβασε μόνος του τα μηνύματα. Τα μάτια του εκτοξέυτηκαν πάνω μου.

Εγώ : Ν-νόμιζα είχες δουλειά χθες το βράδυ..., ψέλλισα καθώς έβγαζα το τηγάνι από την φωτιά

Μ : Είχα.. Δηλαδή.., προσπάθησε να εξηγήσει αλλά σταμάτησε

Δεν ήθελα να πιστέψω πως αυτό που διάβασε μόλις ο Σπύρος ήταν αλήθεια, αλλά το μυαλό μου δεν μπορούσε να σκεφτεί καμία άλλη λογική εξήγηση. Η έκφραση του ήταν μια μίξη έκπληξης και διχόνοιας, κάτι που το έκανε πολύ δύσκολο για εμένα να υποθέσω κάτι άλλο πέρα από το προφανές.

Έβγαλα την ποδιά που είχα φορέσει πιο πριν και την ακούμπησα διστακτικά ξανά πάνω στον πάγκο.

Σ : Είσαι και πολύ μαλάκας.., ακούστηκε και πάλι η φωνή του Σπύρου και όλοι γύρισαν να τον κοιτάξουν σοκαρισμένοι

Μ : Ορκίζομαι δεν είναι αυτό που σκέφτεστε! Μελίνα περίμενε.., είπε βιαστικά καθώς άρχισα να οπισθοχορώ

Εγώ : Όλα κ-καλά Μάξιμε..., είπα και του χαμογέλασα ψεύτικα

Ένα πληγωμένο βλέμμα εμφανίστηκε στο πρόσωπο του και αποφάσισα πως είχε έρθει η ώρα να φύγω.

Εγώ : Π-πρέπει να φύγω... Γεια σας.., είπα βιαστικά και έφυγα γρήγορα από την κουζίνα

Μ : Γαμώτο σου Μελίνα περίμενε! μου φώναξε μα δεν σταμάτησα

Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω από την αποθήκη αποζητώντας απελπισμένα λίγο καθαρό αέρα. Τον άκουσα που με ακολούθησε μα δεν έκανα κίνηση να γυρίσω προς το μέρος του.

Μ : Σταμάτα! μου φώναξε και με άρπαξε από το μπράτσο

Με έστρεψε προς αυτόν παρόλα αυτά δεν τον κοίταξα στα μάτια.

Μ : Μελ.., είπε ήρεμα και σήκωσε με τα χέρια του το πρόσωπο μου ώστε να τον κοιτάξω, ξέρω πως ακούστηκε, αλλά υπόσχομαι πως δεν έχει καμία σχέση με αυτό που κατάλαβες...

Δεν μίλησα, απλά συνέχισα να τον κοιτάω πληγωμένη. Ξεφύσηξε απελπισμένα και ήρθε πιο κοντά μου.

Μ : Κατερίνα λένε την μαμά μου..., είπε τελικά και τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα

Εγώ : Την μαμά σου..? ρώτησα κάπως δύσπιστα

Μ : Ναι.., είπε και από το ύφος του κατάλαβα πως μάλλον έλεγε την αλήθεια

Εγώ : Γιατί δε μου είπες ότι θα πήγαινες να την δεις..? τον ρώτησα μπερδεμένη

Κοίταξε γύρω γύρω σαν να περίμενε να του έρθουν οι λέξεις ουρανοκατέβατα.

Μ : Γιατί..., κόμπλαρε, γιατί ήθελε να μιλήσουμε για τον αδελφό μου...

Ένιωσα την καρδιά μου να χάνει έναν χτυπο.

Εγώ : Α..., ήταν το μόνο που κατάφερα να πω

Μ : Αλλά κυρίως, επειδή η οικογένεια μου είναι ένα ευαίσθητο θέμα.. Δεν έχω συνηθίσει να μιλάω για αυτά τα πράγματα... Ούτε οι άλλοι μέσα το ξέρουν, νόμιζαν ότι ήμουν μαζί σου χθες..., συνέχισε και με κοίταξε μετανιωμένος

Κουνησα το κεφάλι μου δεξιά και αριστερά.

Εγώ : Αυτό δεν με κάνει να νιώθω καλύτερα Μαξ... Μου είπες ψέματα, μέσα στα μούτρα μου! Ναι, δε θα πω ψέματα πιθανότατα να είχα πληγωθεί που θα πήγαινες να συζητήσεις για συμφιλίωση με τον αδελφό σου, μα ποτέ δε θα σε έκρινα για αυτό... Σε εμπιστεύομαι.., του απάντησα

Κράτησε το πρόσωπο μου στα χέρια του και ακόμα κι αν ήμουν έξαλλη αυτή την στιγμή μαζί του, δε μπορούσα να αρνηθώ την επαφή που μου πρόσφερε.

Μ : Συγγνώμη..., είπε τελικά, κι εγώ σε εμπιστεύομαι, δεν τίθεται θέμα για αυτό! Απλά..., κόμπλαρε

Σίγουρα θα έχετε παρατηρήσει κι εσείς πως ο Μαξ έχει κάποια προβλήματα στην έκφραση των συναισθημάτων...

Εγώ : Δ-δεν πειράζει Μα-

Μ : Όχι! Πειράζει! Γιατί εξακολουθώ να το κάνω και οδηγούμαστε σε καταστάσεις σαν αυτές όπου σε κάνω να πιστεύεις πως πηγαίνω με άλλες! ξέσπασε

Εκείνη τη στιγμή ένιωσα κάπως ντροπή που όντως είχα καταφύγει για λίγο σε αυτό το συμπέρασμα. Όχι πως τα στοιχεία εναντίον του δεν ήταν συντριπτικά δηλαδή...

Μ : Εννοούσα αυτό που σου είπα εκεί μέσα.., μίλησε ξανά πιο ήρεμα. Δεν έχω συνηθίσει να έχω κάποιον που να μπορώ να μοιράζομαι τα πάντα Μελ... Και δεν το λέω για να με λυπηθείς, ούτε να με συμπονέσεις, το λέω γιατί ισχύει. Και όσο παράξενο και αν μπορεί να σου φαίνεται είμαι όσο καινούριος σε αυτό, είπε και έδειξε εμάς τους δύο, όσο κι εσύ... Δεν είχα ποτέ κάποιον να μου φτιάχνει πρωινό ή να ξυπνάει με ένα φιλί στο μάγουλο...

Χαμογέλασα στα λόγια του και προσπάθησα να κοιτάξω αλλού μα δεν με άφησε.

Μ : Τις προάλλες μου είπες ότι με αγαπάς.., είπε διστακτικά και το στομάχι μου σφίχτηκε, και ήθελα να το πω πίσω Μελ, αλήθεια το ήθελα... Αλλά δεν -, γέλασε με τον ίδιο του τον εαυτό, δεν θα έπρεπε να είναι τόσο γαμημένα δύσκολο να πεις δύο κωλολέξεις! Δε-

Κάνοντας μύτες ώστε να τον φτάσω τον σταμάτησα στη μέση της ομιλίας του και τον φίλησα στο στόμα. Έκανε να απομακρυνθεί από κοντά μου έκπληκτος, όμως έφερα τα χέρια μου στον σβέρκο του και τον κόλλησα πάνω μου, ώσπου να ενδώσει ολοκληρωτικά.

Ήταν ένα απλό φιλί, τρυφερό. Τίποτα περισσότερο από τα χείλη μας το ένα πάνω στο άλλο.

Μετά από λίγο, τον έσπρωξα ελαφρά προς τα πίσω.

Εγώ : Μου φτάνει να με εμπιστεύεσαι..., του είπα απλά και του χαμογέλασα

Έκλεισε τα μάτια του και ξεκούρασε το κούτελο του πάνω στο δικό μου.

Μ : Μου τη δίνει που δεν μπορώ να σου δώσω όλα αυτά που αξίζεις...

Κούνησα το κεφάλι μου αρνητικά.

Εγώ : Το σύμπαν μίλησε ξεκάθαρα νομίζω όταν μου έστειλε ένα τρομερά αλαζονικό, απίστευτα χαζό μα ειλικρινά υπέροχο αγόρι.., είπα περήφανα και γέλασε με το αστείο μου

Θυμήθηκα τα λόγια του καθηγητή μου σήμερα, όταν μου έδινε συγχαρητήρια για τις επιδόσεις μου. Είχε δίκιο, κάτι όντως είχε συμβεί τελευταία και ήταν πραγματικά για το καλύτερο.

Ξαφνικά η εικόνα του Νίκου πετάχτηκε αμέσως στο κεφάλι μου και ένιωσα ένα τεράστιο κύμα ενοχής να με πλημμυρίζει.

Εγώ : Είναι και κάτι άλλο π-που πρέπει να σου πω.., είπα διστακτικά και έκανα ένα βήμα πίσω

Τα μάτια του έλαμψαν από περιέργεια.

Μ : Έγινε κάτι άλλο..? ρώτησε ανήσυχα

Εγώ : Υποσχεσαι να μην αντιδράσεις υπερβολικά? Ή έστω να μην αντιδράσεις πολύ...? το ξανασκέφτηκα

Η έκφραση του άλλαξε.

Μ : Όχι..., είπε και μου ήρθε άσχημο ντεζαβού από την τελευταία φορά που κάναμε παρόμοια συζήτηση

Εγώ : Λοιπόν.... Έγινε κάτι...., ξεκίνησα να λέω όσο με παρακολουθούσε προσεκτικά
..................................................................................

Hi babes <3

Θα λέτε τώρα "τι κάνει αυτή η τρελή και γιατί χωρίζει τα κεφάλαια ανά 0.5". ΘΑ ΣΑΣ ΕΞΗΓΉΣΩ

Αυτό το κεφάλαιο που βλέπετε ξαναμένες παρθένες μου ήταν

8

Χιλιάδες

Λέξεις

:)

Και όπως καταλαβαίνετε δεν μπορούσα να το ανεβάσω ολόκληρο, γιατί θα χανόταν η συνοχή και θα υπήρχαν πολλές πληροφορίες κλπ κλπ

Μετά σκέφτηκα να το χωρίσω, όπως έχω κάνει κι άλλες φορες και να βάλω στο 69 το μισό και στο 70 το άλλο μισό. Αλλά για περίεργους λόγους που είμαι σίγουρη θα πιάσετε, δεν με άφηνε ο ψυχαναγκασμός μου να βάλω το δεύτερο μισό στο 70 :) οπότε δημιούργησα ένα έξτρα κεφάλαιο 💀

Είμαι άρρωστη από εχθές οπότε κάθισα και έγραψα στο wattpad γύρω στις 12 ώρες no big deal...

Εν τω μεταξύ γράφω Αντιγόνη την Πέμπτη και δεν έχω διαβάσει τίποτα παρόλο που είμαι 2 μέρες σπίτι επειδή είμαι προφανώς σε κακή κατάσταση και δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Οπότε αύριο που θα νιώθω υποθέτω καλύτερα, θα πρέπει να ξεπατωθώ να βγάλω ύλη που θα έπρεπε να είχα βγάλει 3 μέρες τώρα.

Και θα μου πείτε... Ευτυχία έπρεπε να έχεις διαβάσει το σκ όταν είχες ελεύθερο χρόνο. Όχι. Η απάντηση είναι όχι.

Επίσης... Είμαι λίγο ενθουσιασμένη για κάτι δε θα πω ψέματα.. Είχα σκοπό να μη το πω και απλά να το δημοσιεύω μια μέρα αλλά δε μπορώ να κρατάω το στόμα μου κλειστό για αυτά τα πράγματα οπότε...

OK so... I might have done something....

Χε χε... Το εξώφυλλο κατά 90 % θα αλλάξει ακόμα τα φτιάχνω...

Ελπίζω να έχετε ένα όμορφο βράδυ ξαναμένες παρθένες μου <33333

6.5ο κεφάλαιο πριν το τέλος

Bb babes <3